20 มกราคม 2548 14:45 น.
ยูริ
ยอมรับว่ายังเจ็บจนถึงวันนี้
จากวันที่เธอทิ้งไปเมื่อคราวนั้น
ตัดง่ายเหลือเกินนะความผูกพัน
หรือที่ผ่านมานั้นไม่เคยมีใจ
แต่เจ็บที่สุดก็คือวันนี้
วันที่คนดีมาขอเริ่มต้นใหม่
ถามหน่อยหัวใจเธอทำด้วยอะไร
เจ็บตอนเธอไปไม่เท่าตอนเธอกลับมา
6 มกราคม 2548 17:23 น.
ยูริ
แม้วันนี้เรื่องของเราจะจบลง
แต่เธอยังคงอยู่ในใจเสมอ
บ่อยๆ ที่ฉันแอบคิดถึงเธอ
ยังเคยหวังเคยเพ้อว่าเธอจะกลับมา
แต่ความจริงก็รู้อยู่แก่ใจแหละคนดี
ว่าวันนี้เธอคงมีใครที่ดีกว่า
แต่จำไว้นะไม่เหลือใครก็กลับมา
คนไร้ค่าคนนี้ยังรอคอย
6 มกราคม 2548 17:18 น.
ยูริ
เหงา....
บอกตัวเองเบา เบาตรงนี้
เธอห่างหายไปนานแล้วนะคนดี
รู้รึเปล่าคนทางนี้เป็นยังไง
ท้อ...
เหนื่อยกับการต้องรอแล้วรู้ไหม
รักกันอยู่รึเปล่าไม่แน่ใจ
หากยังเหลือเยื่อใยโปรดกลับมา
6 มกราคม 2548 17:09 น.
ยูริ
วันเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ
หยดน้ำตายังรินมาไม่ขาดสาย
เมื่อคนๆนึงที่เคยรักอย่างมากมาย
กลับหักหลังกันได้อย่างเย็นชา
อยู่กับความเหงาที่ไม่มีวันสิ้นสุด
เหมือนจะหยุดหายใจอย่างอ่อนล้า
จมอยู่กับความช้ำและน้ำตา
ช่วยฉันทีกาลเวลาช่วยหมุนคืน
4 มกราคม 2548 17:44 น.
ยูริ
ผ่านมานานเท่าไรฉันไม่รู้
แต่ใจยังเจ็บอยู่ไม่หาย
ตั้งแต่วันที่เลือกเดินจากเธอไป
หัวใจยังเจ็บเรื่อยมา
ฉันคิดผิดใช่มั๊ยคนดี
ที่ไม่สนใจคนที่เค้ามีค่า
แล้วสุดท้ายเพื่อนที่ดีที่สุดก็คือ น้ำตา
กับการรอคอยการถามหากลับคืน