25 เมษายน 2548 15:57 น.
ยูริ
อยู่ไกลกันไกลจนเพ้อ
มองฟ้าก็เห็นแต่หน้าเธออย่างนี้
อย่าปล่อยให้คนเหงาต้องร้องไห้ล่ะคนดี
แค่เศษเสี้ยวนาที...
ปล่อยใจคิดถึงคนทางนี้บ้างก็พอ
25 เมษายน 2548 15:55 น.
ยูริ
การรอคอยใครซักคนที่จากไป
ทรมานมากรู้ไหมกับการห่างเหิน
เวลาแต่ละวินาทีที่เดิน
เจ็บปวดเหลือเกินกับการจากลา
รู้ทั้งรู้มันเป็นไปไม่ได้
อ้อนวอนยังไงเธอคงไม่กลับมาหา
แต่ยังจะคอยเสมอถึงเธอไม่กลับมา
เพราะผู้หญิงที่ไร้ค่า....
ไม่อาจเผื่อเวลาไว้รักใคร
25 เมษายน 2548 15:49 น.
ยูริ
เมื่อวันผ่านพบเพียงความว่างเปล่า
การรอแล้วรอเล่าทำให้ความหวังหมดลงช้า ๆ
ยังเข้มแข็งเสมอแม้บางทีเผลอรินน้ำตา
เพราะไม่ว่าเธอจะเงียบหายหรือกลับมา
รับรู้เพียงแค่ว่าฉันจะคอย
25 เมษายน 2548 15:45 น.
ยูริ
รักแท้ไม่ได้แพ้ความใกล้ชิด
ถึงจะมีคนตามติดก็ไม่หวั่น
เพราะมีเธอเป็นแรงใจเป็นคนสำคัญ
แล้วจะให้นอกใจกันได้อย่างไร
รักแท้ไม่ได้แพ้ระยะทาง
ต่อให้ห่างแสนห่างก็ยังใกล้
ถึงฟ้ากว้างก็ไม่กว้างไปกว่าใจ
รักเราชนะทุกสิ่งได้ มั่นใจเถอะคนดี
25 เมษายน 2548 15:42 น.
ยูริ
อย่าห่วงเลยคนดี
ระยะห่างแค่นี้ไม่อาจเปลี่ยนปลงอะไรได้
ไม่ต้องกลัวหรอกว่าฉันจะเปลี่ยนไป
ยิ่งไกลมากเท่าไหร่สิยิ่งดี
อย่างน้อยก็เป็นการพิสูจน์ใจ
ว่าจะหวั่นไหวมั๊ยเมื่อไกลกันอย่างนี้
เธอจะยังรักฉันรึเปล่านะคนดี
สัญญาได้มั๊ยทุกความรู้สึกที่มีจะไม่เปลี่ยนปลง