14 มิถุนายน 2548 22:55 น.
ยูริ
เหมือนความรักใคร่ลม ๆ แล้งๆ
ที่ลมพัดมาแรง ๆ ทุกความรู้สึกก็ปลิวไหว
มีคำถามกับตัวเองตลอดมาว่าทำไม
ต้องเฝ้าสนใจใครที่เค้าไม่มีหัวใจจะไยดี
ไม่ต่างกับการรอคอยดวงดาวจากท้องฟ้า
ช่างยากนักเกินจะได้มาสู่ 2 มือนี้
ความรักของเราเหมือนภาพวาดสีเหงาเข้าทุกที
เหมือนตรงที่มันสวยงามดี แต่ไม่มีความน่าจะเป็น
14 มิถุนายน 2548 22:42 น.
ยูริ
อยากให้เธอเป็นใครก็ได้ซักคน
ที่ไม่ทิ้งให้หมองหม่นหวั่นไหว
ถึงแม้ว่าจะไม่รักกันหมดทั้งใจ
แต่ให้ความสำคัญซักนิดได้ไหมคนดี
ไม่ใช่อยู่ ๆก็เหินห่าง
ทิ้งๆ ขว้าง ๆ กันอย่างนี้
โทรหาวันล่ะแค่เวลาก็ยังดี
ขอได้ไหมแค่นี้หรือว่ามากไป
ฉันรักเธอนะคนดี
ช่วยทำซักทางให้เรามีกันต่อได้ไหม
ฉันเข้าหาอยู่ฝ่ายเดียวมันเหนื่อยใจ
เพราะทั้งหมดที่ทำไปมันไม่ได้อะไรกลับมาเลย
13 มิถุนายน 2548 21:32 น.
ยูริ
ไม่อยากให้เธอเป็นเพียงคลื่น
ที่พัดมาคลืน ๆ แล้วเลือนหาย
จุดหมายเพียงแต่แค่ทักทาย
ไม่จริงจังมากมายกับทะเล
อยากให้เธอเป็นเพียงทรายที่ไร้ค่า
แต่เคียงคู่ทุกเวลายามว้าเหว่
เช่นดังที่เมฆฝนลมเกเร
ทรายยังโอบกอดทะเลเพื่อปลอบโยน
8 มิถุนายน 2548 16:13 น.
ยูริ
เธอบอกว่าเธอเสียใจ
จะมาพูดทำไมกันวันนี้
มันเทียบไม่ได้กับความเสียใจที่เคยมี
คำขอโทษวันนี้คงไม่มีความหมายใด
ทำร้ายจิตใจโดยการมีคนอื่น
ทนอยู่กับความขมขื่นมานานรู้ไหม
พอกันทีวันนี้ไม่ขอกลับไป
ไม่อยากเจอความช้ำใจ เข็ดจริงๆ
8 มิถุนายน 2548 16:07 น.
ยูริ
เธอจะเก็บฉันไว้ทำไม
ในเมื่อหมดใจกันแล้วอย่างนี้
ไม่ต้องรอให้เธอบอกหรอกคนดี
เรื่องแบบนี้ฉันรู้ดีอยู่แก่ใจ
แค่ไม่อยากเสียฉันให้คนอื่น
เลยแกล้งหยิบยื่นคำว่ารักให้ใช่ไหม
อย่าเห็นแก่ตัวสิคนดี...เมื่อวันนี้เธอหมดใจ
ก็ปล่อยฉันไป อย่าให้ความ*เสียดาย*ทำร้ายเรา