10 เมษายน 2546 14:32 น.
ยิ้มเพื่อเธอ
เธอยังทนได้...
กับการถูกปฏิเสธความรักที่มี...
ซึ่งมันก็ไม่ต่างอะไรกับฉันตอนนี้...
ฉันก็ถูกปฏิเสธความรักที่มีเหมือนกัน...
ต่างกันที่เขาปฏิเสธเธอ...
แต่เธอปฏิเสธฉัน...
เธอรอที่ให้เขามารักเธอ...สักวัน...
ส่วนฉันก็รอให้เธอมารักเช่นกัน...คนดี...
9 เมษายน 2546 12:50 น.
ยิ้มเพื่อเธอ
รักของฉันคือขอแค่ได้รัก
รักของฉันไม่ยิ่งใหญ่นักแต่ก็มีความหมาย
รักของฉันไม่ได้ขอให้เธออยู่ข้างกาย
รักของฉันขอแค่ความเข้าใจของเราสองคน
รักของฉัน ไม่ต้องการเป็นเจ้าของ
รักของฉันไม่ใช่การขอร้องให้เธอต้องสับสน
รักของฉันขอแค่เธอเพียงหนึ่งคน
รักของฉันมีเหตุผล .. แค่รักเธอ ..................
30 มีนาคม 2546 16:42 น.
ยิ้มเพื่อเธอ
ชอบนะ ถ้าเธอเป็นเหมือนที่ผ่านมา
ชอบนะ เวลาเธอส่งสายตามาให้ฉัน
ชอบนะ ถ้าเธอยังคอยแคร์และผูกพัน
ชอบนะ ถ้าเธอไม่เอาฉันไปเปรียบกับใคร
รักนะ ที่เธอเป็นเธออยู่อย่างนี้
รักนะ ถ้าความรู้สึกดีๆเธอยังมีให้
รักนะ และคำๆนี้ยังมีตลอดไป
รักนะ ถ้าเธอยังมีหัวใจให้กัน
หวงนะ เวลาที่เธอพูดถึงเขา
หวงนะ เวลาที่ไม่ใช้เราเข้าไปใกล้
หวงนะ ถ้าเธอคิดจะเผื่อใจไปให้ใคร
หวงนะ และจะไม่ให้ใครมาใกล้เธอ
แคร์นะ ถ้าเธอเคยมีใครมาก่อนนี้
แคร์นะ และจะแคร์คนดีอยู่เสมอ
แคร์นะ เวลาทั่หัวใจไม่ได้พบเจอเธอ
แคร์นะ และจะไม่ปล่อยให้คอยเก้อฉันสัญญา
เจ็บนะ ที่เธอทำเหมือนห่างเหิน
เจ็บนะ เจ็บเหลือเกินเมื่อยามเธออ่อนล้า
เจ็บนะ ทุกครั้งที่เธอทำเป็นเย็นชา
เจ็บนะ และฉันต้องเสียน้ำตาทุกครั้งไป
เกลียดนะ ถ้าเธอคิดจะลืมฉัน
เกลียดนะ ถ้าจะทำให้ความสัมพันธ์ห่างหาย
เกลียดนะ ถ้าเธอคิดจะไปมีใคร
เกลียดนะ ถ้าเธอมีหัวใจไว้หลอกกัน
22 มีนาคม 2546 16:46 น.
ยิ้มเพื่อเธอ
กาลเวลา พาให้มา และลาจาก
โอ้เพื่อนยาก มากคิดถึง จึงโหยหา
เคยพาเรียน พากเพียรคิด ในวิชชา
เคยร่วมทุกข์ สุขนานา ทุกคราไป
ในวันนี้มี เหลือเพียง เสียงลมผ่าน
เพื่อนร่วมงาน สานความรู้ เธออยู่ไหน
ใครจะคอย คล้อยตามกัน ยามหวั่นใจ
ใครจะไป เข้าใจเรา ได้เท่าเธอ
ฝากดวงใจ ส่งผ่านไป ในอากาศ
ด้วยมุ่งมาด ประกาศรัก รักเสมอ
ขอให้ใจ เรายังอยู่ คู่กายเธอ
โอ้เพื่อนเกลอ เธอยังอยู่ คู่ใจเรา
ต้องจากรั้ว โรงเรียนแล้ว ขอนแก่นวิทย์
เธอคงคิด เหมือนกับฉัน ว่ามันเหงา
จากเคยรู้ อยู่ร่ำเรียน เพียรฝึกเชาว์
ช่างสุดเศร้า เราต้องห่าง อ้างว้างใจ
ลาก่อน...ขอนแก่นวิทยายน
21 มีนาคม 2546 13:15 น.
ยิ้มเพื่อเธอ
กาลเวลา พาให้มา และลาจาก
โอ้เพื่อนยาก มากคิดถึง จึงโหยหา
เคยพาเรียน พากเพียรคิด ในวิชชา
เคยร่วมทุกข์ สุขนานา ทุกคราไป
ในวันนี้มี เหลือเพียง เสียงลมผ่าน
เพื่อนร่วมงาน สานความรู้ เธออยู่ไหน
ใครจะคอย คล้อยตามกัน ยามหวั่นใจ
ใครจะไป เข้าใจเรา ได้เท่าเธอ
ฝากดวงใจ ส่งผ่านไป ในอากาศ
ด้วยมุ่งมาด ประกาศรัก รักเสมอ
ขอให้ใจ เรายังอยู่ คู่กายเธอ
โอ้เพื่อนเกลอ เธอยังอยู่ คู่ใจเรา
ต้องจากรั้ว โรงเรียนแล้ว ขอนแก่นวิทย์
เธอคงคิด เหมือนกับฉัน ว่ามันเหงา
จากเคยรู้ อยู่ร่ำเรียน เพียรฝึกเชาว์
ช่างสุดเศร้า เราต้องห่าง อ้างว้างใจ
ลาก่อน...ขอนแก่นวิทยายนขอนแก่นวิทย์
หน้าส่วนตัว
730
