6 สิงหาคม 2552 10:13 น.
ยิปซี4
ผมเป็นแค่มีความรู้งูงูปลาปลา
แต่วันหนึ่งหนานึกอยากเขียนเป็นบทกลอน
ก็เลยเขียนแบบลุ่มๆดอนๆ
มาเป็นกลอนตามใจสไตล์ผม
กลอนเป็นกลอนไม่เป็นกลอนก็ลองดู
ผิดเป็นครูแล้วฝึกนึกลองใหม่
บางบทกลอนก็เป็นกลอนแห่งหัวใจ
บางบทกลอนเรื่องทั่วไปใจอยากลอง
บางเรื่องราวเรื่องจริงที่ได้พบ
บางเรื่องทบทวนเรื่องหนหลัง
บางเรื่องสร้างสรรค์ให้พลัง
บางเรื่องความหวังที่ยังรอ
เข้ามาเขียนพบพานและพานพบ
ไม่อาจลบเรื่องราวที่ได้รู้
บางเรื่องราวส่วนใหญ่นั้นเป็นครู
ให้ได้รู้และพบพานบนบ้านกลอน
จะเขียนกลอนเท่าที่จะเขียนได้
เขียนด้วยใจเท่าที่จะได้เขียน
เพราะบางครั้งผมก็เป็นเหมือนนักเรียน
โดดการเขียนเพราะใจไร้อารมณ์
6 สิงหาคม 2552 08:38 น.
ยิปซี4
วันที่ฉันได้รู้สึกตัวว่ารักเธอนั้นมันได้ผ่านมาแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วของเธอยังดังก้องในหู
วันเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่สองเราต่างก็รู้
และจะอยู่ข้างเคียงกันอย่างนี้ตลอดไป
ระยะทางเป็นแค่เพียงเครื่องกำหนด
รักยังไม่หมดยังเสริมแรงอยู่เสมอ
ยิ่งนานวันไปรักของฉันยังมั่นคงต่อเธอ
รอวันพบเจอเคียงคู่กันวันแห่งเรา
2 สิงหาคม 2552 00:14 น.
ยิปซี4
ส่งใจไปให้เธอที่ไกลห่าง
ด้วยไม่ว่างไม่อาจจะไปหา
แต่รู้ไว้เถิดนะแก้วกานดา
เธอมีค่าเสมอในดวงใจ
งานที่มีนั้นแสนเหนื่อยนัก
แต่ความรักนั้นแสนชูใจ
ความคิดถึงไม่เคยอูยู่ห่างไกล
เหนื่อยแค่ไหนรักนั้นฉันมีเธอ
1 สิงหาคม 2552 23:54 น.
ยิปซี4
บางครั้งความคิดถึงก็จะอยู่พร้อมความเหงา
ความรู้สึกบางเบามาพร้อมความห่วงหา
บางครั้งความรู้สึกว่าร่างกายมีน้ำตา
บางครั้งความห่วงหาทำให้อาวรณ์
เธออยู่ห่างไกลเหนื่อยไหมหนอ
คนที่รออยู่ไกลห่างไม่ห่างหาย
เราสองแม้ไกลห่างก็เพียงกาย
ไม่มีสายถ้าเราจะได้อยู่เคียงคู่กัน