24 กันยายน 2552 15:49 น.
ยาแก้ปวด
1) รอยรัก
ม่านหมอกเงาวาบหวามความหวานชื่น
อิ่มเอมอกเริงระรื่นดื่นดาษฝัน
จารถ้อยร้อยอรรถรสบทรำพัน
เรียงร่ายดั่งสรวงสวรรค์ฉันพรรณา
สุขหัวใจยิ่งนัก
ความรู้สึกที่รู้จักปรารถนา
ยามดื่มด่ำคำหวานตระการตา
ตราบสิ้นเดือนสิ้นฟ้าวาสนาที่เป็น
หิวโหยความรักทบเท่าทวี
ท่ามทิวาราตรีที่มองเห็น
ดาราดาวพราวเฉิดฉายคืนหงายเพ็ญ
กับหัวใจที่เป็นเช่นนี้ตลอดกาล
2) รอยขื่น
รวดร้าว
ทุรนทุรายเหน็บหนาวราวกัลปาวสาน
สะอึกสะอื้นขื่นขมตรมทรมาน
กับความรักเจ็บซ่านสะท้านอารมณ์
บาดพิษแผลระทมระบมยิ่งนัก
ใยรู้สึกที่รู้จักหักขื่นขม
ใยเจ็บปวดสิ่งเคยรักเคยชื่นชม
ใยไม่เคยภิรมย์สุขสมสักที
3) ร่องรอย
สุดท้ายก็แค่รอย
จะสุขทุกข์หรือฟื้นฝอยประมาณนี้
จะรอยใหม่รอยเก่าเล่ากี่ปี
คงจะเป็นเช่นนี้ตลอดกาล!
14 กันยายน 2552 22:28 น.
ยาแก้ปวด
ลอยล่องไปแดนใหม่ในเวิ้งฟ้า
หากเธอกล้าจับยื้อมือฉันไว้
มาร่วมกันก้าวฝ่าขอบฟ้าไกล
เพียงเพื่อให้ประสบพบโลกงาม
จะพาชมแห่งหนบนฟ้ากว้าง
พบทุกอย่างประทับใจดั่งใจถาม
ลอยสู่ฟ้าด้วยพรมลมพลิ้วตาม
ในฟ้าครามความฝันของฉันเธอ
ตราบดินฟ้าจะดับเลือนลับไป
ขอเพียงให้เธออยู่เคียงคู่เสมอ
ลอยล่องสูงสุดหล้าเพียงกล้าเจอ
โลกใหม่เสนอความฝันสุดบรรยาย
เปรียบดังดาวพราวนภาอ้าแขนกอด
อบอุ่นตลอดแสงดาววาวส่องฉาย
เพียงมีเธอร่วมเรียงเคียงข้างกาย
ตราบปราณวายพร้อมกันฉันและเธอ
7 กันยายน 2552 00:39 น.
ยาแก้ปวด
และแล้ววันรักให้....เปลี่ยนผัน
ลืมหมดสิ้นคืนวัน......คู่ข้าง
กลั้นกลืนเก็บแม้มัน...แสนยาก
คงปล่อยไม่คิดอ้าง.....กล่าวรื้อเหตุผลฯ
คนจะไปสุดรั้ง.......ปล่อยไป
แม้รักสักแค่ไหน....ปล่อยได้
หากตัวอยู่แต่ใจ....เป็นอื่น
สู้ไม่มี..รู้ไว้ !.......อยู่ได้ลำพังฯ
อยากรั้งเธออยากรั้ง...เหลือเกิน
แต่สิ่งทำบังเอิญ........ยากแก้
ให้ชะตาลิขิตเดิน......เรื่อยต่อ
อาจเหนื่อยแต่ไม่แพ้..ต่อสู้ปัญหาฯ
เวลานานใช่รู้.....ใจคน
ระยะพิสูจน์ตน.....นี่แท้
วันนี้รับแม้จน.....ใจเจ็บ..เจ็บนา
ทนเก็บคนเดียวแม้...รวดร้าวเดียวดายฯ