19 กรกฎาคม 2551 02:47 น.
ยาแก้ปวด
ระยะทางฟากฟ้า........แสนไกล
แสนห่างกังวลใจ........วุ่นว้า
จะเป็นสุขทุกข์ใด........ถามไถ่ ถึงนา
เป็นห่วงดวงใจล้า........ขาดไร้คนเคียงฯ
เพียงระยะหมื่นโพ้น.....ไกลตา
เร้ารุ่มรุมปรารถนา.......จริตเศร้า
อยากเพียงพบสักครา....หนหนึ่ง ใจเฮย
แค่ห่างกายใจเฝ้า.........ชิดใกล้ยามถวิลฯ
ยินเสียงเจ้าร่ำร้อง........ไรไร
ความคิดถึงวนใน.........จริตห้วง
ความรักทักทายใจ........แม้นห่าง ไกลเฮย
วอนฟากฟ้าช่วยท้วง.....ทักเจ้าคิดถึงฯ
รำพึงถึงน่านน้ำ..........เมืองนนท์
เผื่อว่ามีบางคน..........สบต้อง
เผลอผ่านภพใจวน....เวียนว่าย ถึงนา
ถ้อยรสวจีคล้อง..........ผูกสร้อยปรารถนาฯ๛
16 กรกฎาคม 2551 23:42 น.
ยาแก้ปวด
I...
ดินแดนณ แห่งนี้
ยังคงมีรักเรียงร้อย
แม้โลกหมุนมิคอย
เวลาปล่อยลอยตามกาล
II...
ข้างนอกอาจเหน็บหนาว
ร้อยเรื่องราวร้าวหักหาญ
ขมขื่นทรมาน
ยากประสานแผลหัวใจ
III...
โปรดล่องท่องใจพา
เพียงสักครามาอาศัย
มาอิ่มลิ้มรักใน
อบอุ่นได้ในฤดี
IV...
จะเป็นแสงไออุ่น
ที่คุกรุ่นจรัสศรี
โอบกอดยอดชีวี
ให้เจ้านี้หมดโศกา
V...
จะรอเจ้าชิดใกล้
เพราะดวงใจปรารถนา
ให้เจ้าสุขอุรา
ยามน้ำตาเจ้าไหลริน
VI...
จะรอเจ้าเสมอ
เพราะใจเผลอแอบถวิล
หากเพียงเจ้าได้ยิน
ปลดปล่อยจินตนาการ
VII...
ณ แห่งนี้มีรัก
เป็นที่พักถักร้อยสาน
รอเจ้าตราบเท่านาน
รอความหวานผ่านหัวใจ..
~ ~ + - + - ~ ~
14 กรกฎาคม 2551 23:24 น.
ยาแก้ปวด
ยามได้ตดสดชื่นระรื่นตูด
ยามได้สูดกลิ่นตดช่างสดใส
ยามท้อแท้ได้ดมตดสดชื่นใจ
ยามเจ็บไข้ได้ดมตดสดชื่นเอย(ฝาผนังห้องน้ำ)
ยามได้ดมตดแล้วอาจสลบ
ยามได้พบคนตดอยากเฉลย
ยามได้ใกล้กลิ่นตดอดใจเลย
อยากจะเผยตดนี้นี่ของเรา(ยาแก้ปวด)
อยากจะตดตดแตกเพราะแดกมาก
เพราะความยากมากมายคลายขาดเขลา
ต ดจึงออกพร้อมกากมากไ ม่เบา
ขี้ของเราออกหมดพร้อมต ดเอย(มณีจันทร์)
นั่งอยู่หน้าพัดลมระดมตด
ปากก็จรดถั่วอยู่มิดูเฉย
มะม่วงมันอร่อยจัดซัดหมดเลย
เอาละเหวยตดกันสนั่นจอ(อาราเล่)
สนทนาประสาคนที่ตด
เล่าหมดจดสู่กันฟังไว้หนอ
ตดเป็นเรื่องเป็นราวขำกลิ้งงอ
พี่น้องพอเล่าขานตำนานตด..
7 กรกฎาคม 2551 01:52 น.
ยาแก้ปวด
จากครั้งเราเคยอยู่คู่เคียงกัน
จู่จู่พลันทิ้งไปไม่เห็นหน้า
ทำกันลงได้ไงใจถามมา
ปล่อยฉันชอกช้ำหาคำตอบไป
เจ็บนี้แสนเจ็บนักเกินหักได้
เจ็บเสียดใจวุ่นว้าบ้าไฉน
เธอทำฉันแสบแท้ได้อย่างไร
ทำกันได้ทำฉันได้ลงคอ
ไม่อยากรู้ไม่รับแสนสับสน
ไม่อยากรักใครสักคนจนพล่ามขอ
ไม่อยากคิดมากมายคล้ายบ้าบอ
พอแล้วพอสติชักเลอะเลือน
แสนเจ็บลึกเจ็บหนักจักจำไว้
คนหนึ่งใครทำร้ายใจเสมือน
ทำเหมือนย้ำสมองของเราเตือน
ทำเราเหมือนคนไร้หัวใจจำ
อยากฟั่นเฟือนเลือนหมดที่จดไว้
อยากลืมไปชีวิตเคยคิดถลำ
อยากลืมหน้าคนเคยเห็นประจำ
อยากลืมคำเคยปอกลอกหัวใจ ๛
chorus (ร้องซ้ำ**)
**ไม่อยากรู้ว่าฉันนั้นคือใคร
ไม่อยากรู้หัวใจรักใครไหน
ไม่อยากรู้ชีวิตมอบใครไป
ไม่อยากรู้โง่ให้ใครหลอกลวง..
-* + * + * + * -