27 กรกฎาคม 2547 14:47 น.
ยาหม่อง
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะทิฐิหรือศักดิ์ศรี
ถึงเก็บกักความรู้สึกที่มีไม่ให้เธอรู้
แข็งกระด้างเกินไปจนไม่ทันมองดู
ความรู้สึกที่เธอมีอยู่จะเสียไปเท่าใด
เธอก็คงหมดแรงเหนื่อยอ่อน
หัวใจเบาบางจึงถูกผุกร่อนให้หวั่นไหว
วันนึงมาขอลากลับไปเยียวยาหัวใจ
ไม่อาจทนอยู่ต่อไปกับคนไม่มีหัวใจอย่างเรา
ยังปากแข็งเกินไปที่จะเหนี่ยวรั้ง
ทั้งที่เธอก็ยังรอฟังคำอ้อนวอนตรงที่เก่า
สะกดกลั้นเสียงสะอื้นอย่างแผ่วเบา
เพียงเพราะไม่อยากให้ขารู้ว่าเราเจ็บเท่าไร
และแล้วก็ต้องจมอยู่กับน้ำตา
ทั้งที่อยากให้เธอกลับคืนมาสักแค่ไหน
ไม่กล้าพอจะเอ่ยคำว่ารักให้เธอเข้าใจ
เลยต้องเสียเธอไปทั้งที่หัวใจ ไม่ต้องการ
25 กรกฎาคม 2547 20:35 น.
ยาหม่อง
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะทิฐิหรือศักดิ์ศรี
ถึงเก็บกักความรู้สึกที่มีไม่ให้เธอรู้
แข็งกระด้างเกินไปจนไม่ทันมองดู
ว่าความรู้สึกทีเธอมีอยู่จะเสียไปเท่าใด
เธอก็คงหมดแรงเหนื่อยอ่อน
หัวใจเบาบางถูกผุกร่อนให้หวั่นไหว
วันนึงเธอมาขอลากลับไปเยียวยาหัวใจ
ไม่อาจทนอยู่ต่อไปกับคนไม่มีหัวใจอย่างเรา
ยังปากแข็งเกินไปที่จะเหนี่ยวรั้ง
ทั้งที่เธอยังรอฟังคำอ้อนวอนตรงที่เก่า
ได้แต่สะกดกลั้นเสียงสะอื้นอย่างแผ่วเบา
เพียงเพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าเราเจ็บเท่าไร
และแล้วก็ต้องทนอยู่กับน้ำตา
ทั้งที่หัวใจอยากได้เธอคืนมาสักแค่ไหน
ไม่กล้าพอจะเอ่ยคำว่ารักให้เธอเข้าใจ
เลยต้องเสียเธอไปทั้งที่หัวใจ ไม่ต้องการ
9 กรกฎาคม 2547 13:41 น.
ยาหม่อง
ต้องการให้ฉันเป็นอย่างไร
คนที่อ่อนหวานอ่อนไหวอย่างนั้นเหรอ
อยากให้ฉันดูสวยใสหรือเลิศเลอ
แต่มีคนอย่างเธอคอยว่ากันอยู่เรื่อยไป
เมื่อมีคนแต่พูดจาว่าขัด
แล้วให้ฉันเรียบร้อยมันจะถนัดไหม
วันวันมีแต่คนมาคอยขัดใจ
แล้วจะให้ฉันทำตัวอย่างไรให้ถูกต้องดี
เมื่อเธอยังไม่เคยยอมกันบ้าง
แล้วให้คนที่ยืนเคียงข้างเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
ในเมื่อเธอยังเห็นว่าฉันยังไม่ดี
แล้วเรายังจะมีกันและกันไปเพื่ออะไร
สองคนความคิดสองทาง
หาแต่เรื่องบาดหมางคอยว่ากันใหม่
หรือเราจะยอมรับว่าปรับตัวไม่ได้เรื่อยไป
ความคิดจะอยู่ด้วยกันต่อไปก็ป่วยการ
หน้าส่วนตัว
1516
