27 พฤษภาคม 2547 12:25 น.
ยาหม่อง
เพิ่งเห็นข้อดีของความเหงา
เมื่อชีวิตปราศจากเงาของความฝัน
หัวใจว่างเปล่าแต่ไม่ต้องทนปวดร้าวกับคืนวัน
ความสับสนมันต่างกันกับการต้องรักใคร
ถึงเหงาแต่ไม่ต้องอ่อนแอ
เมื่อความรักของเธอรังแก มาทำให้หวั่นไหว
หากเลือกเหงาตั้งแต่วันนั้นโดยการไม่รักใคร
วันนี้คงไม่ต้องมานั่งปวดใจกับการเลิกรา
ฉันยอมเหงาอยู่อย่างเดิม
ไม่มีเธอมาเพิ่มเติมความเจ็บร้าวโหยหา
จะแลกความเจ็บปวดกับความเหงาหากย้อนเวลา
เพราะตอนนี้เรี่ยวแรงมันล้าไม่มีแม้น้ำตามาปลอบใจ
21 พฤษภาคม 2547 13:13 น.
ยาหม่อง
ไม่ได้ขอให้เธอมีเยื่อใยอย่างคนเคยรัก
แค่มีความหมายในฐานะคนรู้จักที่ยังพอมีค่า
ไม่ได้หวังให้เธอเข้ามาทักทายหรือส่งสายตา
เพียงแค่เธอไม่หลบหน้าเมื่อเราผ่านมาพบกัน
อย่าทำเหมือนว่าเราไม่คุ้นเคย
ก็แค่เราไม่ได้ลงเอยเป็นอย่างที่เราฝัน
และมันก็ไม่ใช่เหตุผลที่เราสองคนไม่รักกัน
แต่มันมากกว่านั้นที่ทำให้เธอกับฉันไม่เข้าใจ
ฉันยังมีความทรงจำดีดีระหว่างเรา
วันคืนเก่าเก่ายังคงไม่หายไปไหน
อย่าโกรธฉันเพราะรักเรานั้นได้เปลี่ยนไป
เพราะฉันยังมีหัวใจที่ภาพเราไว้เสมอมา
อยากให้เธอได้เข้าใจฉันบ้าง
ขอเพียงเยื่อใยบางบางเมื่อเราได้เห็นหน้า
เป็นรอยยิ้มทดแทนอาการที่เคยเฉยชา
และอยากให้รู้ว่าฉันก็ยังเจ็บไม่น้อยกว่าที่เธอเป็น
13 พฤษภาคม 2547 12:12 น.
ยาหม่อง
ขอบใจเธอสำหรับคำถาม
ว่าทุกโมงยามฉันยังมีความสุขดีไหม
ขอบคุณที่อุตส่าห์ยังมีน้ำใจ
มาถามว่าฉันเป็นอย่างไรในวันที่เราเลิกรา
ฉันคงยิ้มได้เหมือนที่เธอเป็น
หากว่าฉันเลือดเย็นไม่แคร์ใครที่เคยมีคุณค่า
ฉันคงยืนอยู่ได้หากมีใครข้างกายเมื่อเลิกรา
เหมือนที่เธอมีเขาตลอดมาเวลาที่เราเลิกกัน
ฉันคงฝืนหัวเราะออกมาได้บ้าง
หากสิ่งที่เธอถามทุกอย่างเป็นเพราะว่าห่วงฉัน
ไม่ใช่แค่คำทักทายเพียงเพราะไม่มีอะไรจะพูดกัน
เป็นแค่คำพูดเสแสร้งที่เธอพูดมาเท่านั้นฉันรู้ดี
13 พฤษภาคม 2547 12:10 น.
ยาหม่อง
หากเธอไม่ต้องการจะรักกัน
ก็อย่าทำอย่างนั้นให้ฉันหวั่นไหว
รู้บ้างหรือเปล่าฉันต้องปวดร้าวเพียงใด
ที่เธอยังห่างใยทั้งที่ไม่เคยมีใจตลอดมา
ท่าทีอ่อนโยนของเธอ
หรืออ้อมแขนอุ่นที่ทำให้ฉันพร่ำเพ้อห่วงหา
มันกลายเป็นสิ่งทำร้ายเมื่อเธอต้องเอ่ยมา
ว่าฉันเป็นแค่คนที่ไม่ได้มีค่ามากกว่าใครๆ
หยุดดีกับฉันเลิกแล้วพอ
ฉันไม่อยากมานั่งรอสิ่งที่ไม่มีวันเป็นจริงได้
เธอไม่รักก็เท่านั้นเป็นความจริงที่ฉันต้องทำใจ
ปล่อยมือที่เธอเคยกุมไว้อย่ามีเยื่อใยต่อกันเลย
หน้าส่วนตัว
1582
