9 เมษายน 2547 13:56 น.
ยาหม่อง
ฉันไม่อาจทนรับความจริงได้อีกต่อไป
เมื่อเธอไม่เหลือเยื่อใยให้กันในวันนี้
ที่เฝ้าทนให้เธอรักเขาอย่างยินดี
ไม่ได้แปลว่าฉันคนเดิมที่มีเธอจะต้องทำร้ายใจ
หรือว่าฉันยังใจกว้างไม่พอ
เธอจึงมาร้องขอให้เขามากกว่าที่เคยให้
ละเลยคนที่รักเธออย่างฉันด้วยการไม่ใส่ใจ
มันเห็นแก่ตัวเกินไปที่เธอทำให้กัน
ถ้าจะโทษคงต้องโทษตัวฉันเอง
ที่อดทนไม่เก่งทำเพื่อเธอได้มากกว่านั้น
ไม่อยากมานั่งแกล้งว่าเข้มแข็งอยู่ทุกวัน
ทั้งที่ในใจมันดื้อรั้นว่าต้องเลิกรา
ฉันคงไม่ทนโง่อีกต่อไป
ในเมื่อความยุติธรรมในหัวใจเธอไม่เคยรักษา
มันเห็นความแตกต่างที่รู้ได้ทางสายตา
ว่าเขาหรือฉันที่เธอรักมากกว่า..ในหัวใจ
1 เมษายน 2547 22:14 น.
ยาหม่อง
วันแล้ววันเล่า
ที่ฉันต้องอยู่กับความเหงาและอ้างว้าง
ครั้นพอจะนึกถึงคนที่เคยร่วมทาง
อะไรบางอย่างก็ทำให้มีน้ำตา
อยากจะทำอะไรเพื่อใครสักคน
ออกห่างจากชีวิตที่มืดมนเหว่าว้า
ลืมเสียทีคนที่เคยมีที่ผ่านมา
หยุดฉากความเศร้าที่มีแต่น้ำตา สักหนึ่งวัน
ไม่อยากไม่มีแม้แต่คนให้คิดถึง
หวังเพียงสักวันหนึ่งมีใครห่วงใยฉัน
ให้ความรักแท้จริงแม้แค่สักหนึ่งวัน
ให้คนอย่างฉันรู้ว่าความรักความผูกพัน...ก็มีจริง
หน้าส่วนตัว
875
