29 พฤษภาคม 2548 14:54 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
..................เธอมองฉันเป็นแค่น้องคนหนึ่ง
มองว่าฉันเป็นแค่เด็กไร้เดียงสา
ไม่เคยคิดจากนี้เลยทุกครา
ผ่านเวลาผ่านไปหลายสิบปี
จนวันหนึ่งใจฉันมันเริ่มเปลี่ยน
คอยเรียบเคียงถามความในหัวใจฉัน
ใจมันบอกบอกว่ารักเธออยู่ทุกวัน
เป็นความฝันสิ่งเดียวที่ฉันมี
แม้ว่าเธอเธอนั้นไม่อาจรู้
ถามใจดูดูแล้วไม่มีหวัง
แต่สายตาที่มองเธออยู่ทุกวัน
เก็บไปคิดคิดถึงเธอทุกนาที
จนวันหนึ่งเธอมาบอกต้องลาจาก
เธอมาฝากข้อเขียนให้คิดถึง
ทั้งใจฉันมันก็เงียบไร้เสียงตรึง
เวลาที่ใกล้มาถึงบอกความใน
ฉันไม่กล้าบอกว่ารักอย่างเต็มปาก
อยากจะฝากว่ารอยยิ้มให้คิดถึง
อยากจะกอดกอดเธอในรักจึง
น้ำตาถึงหลั่งล้นล้นออกมา
อยากจะบอกเธอคือคือทุกสิ่ง
ยามเธอยิ้มอยากจะเก็บใส่ใจฉัน
ท่าทางที่เธอพูดคุยอยู่ทุกวัน
ทำให้ฉันนั้นมีกำลังใจ
ความรู้สึกนึกคิดที่ผ่านมา
เป็นเวลาพอเพียงสำหรับฉัน
อยากให้เธอมายืนเคียงอยู่ข้างกัน
สำหรับฉันได้แค่นี้ก็เพียงพอ
มันไม่อาจเป็นไปได้ในสิ่งนี้
ความรู้สึกเล็กเล็กที่หวาบหวาม
ไม่อาจเกิดกับเธอได้อีกนาน
เป็นเพราะกาลเวลาผ่านล่วงเลย
แต่จะรักรักเธออยู่ตรงนี้
อยู่ตรงที่ที่เธอมองมองไม่เห็น
แม้จะเป็นเป็นแค่เงาที่ซ่อนเร้น
ไม่อาจเป็นคนจริงในใจเธอ....................
28 พฤษภาคม 2548 11:54 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
ความวุ่นวายปั่นป่วนชวนให้ท้อ
นั่งเฝ้ารอทุกสิ่งให้เปลี่ยนผัน
มองว่าดีหรือเลวไปพร้อมกัน
คนอื่นนั้นช่างแสนสุขไร้ทุกข์ตรม
เปล่าเลยเขากลับทุกข์กว่าเราเศร้ามากกว่า
ต้องทำงานตากตรำอย่างเศร้าหมอง
เรานั้นทุกข์ผ่อนทุกข์ด้วยลายกลอน
เพราะเขาสอนให้เราสู้ต่อไป
หน้าส่วนตัว
Lovers
0 คน เลิฟยัยแว่นน้ำเงิน
1180
