29 กุมภาพันธ์ 2551 11:36 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
เรามองหาคำตอบกันมากมาย
โดยขวนขวายเรียนรู้การศึกษา
หรือผ่านการเรียนด้วยการฝึกวิชา
ทั้งสาขามากมายให้เลือกเรียน
หนึ่งวิชาเลขคำนวณชวนให้คิด
ทั้งถูกผิดให้ได้ทำได้ศึกษา
สองภาษาไทยให้เขียนอ่านมากตำรา
สามพลานามัยสุขศึกษาเพื่อร่ายกาย
สี่สังคมการเรียนรู้เพื่อชีวิต
หรือกฎหมายกฎกำหนดเพื่อระเบียบ
การก้าวข้ามแต่ละขั้นไม่ราบเรียบ
เมื่อเราเทียบชีวิตในปัจจุบัน
สิ่งไม่รู้โลกนี้ มีอยู่มาก
ให้เราพากเพียรเรียนเขียนอ่าน
เพื่ออนาคตที่สดใสและสง่างาม
ให้ก้าวผ่านก้าวข้ามอย่างมั่งคง
หากแต่เรียนรู้ไปขาดการคิด
ขาดสติประจำตนให้หม่นมอง
ดำเนินชีวิตในโลกนี้ขาดครรลอง
ช่างเศร้าหมองอนิจจาสังคมเรา
สิ่งสำคัญที่สุดคือรู้จักตน
ให้ฝึกฝนตรึกตรองอยู่เสมอ
ว่าเราเป็นใครทำอะไรอย่าเผลอเรอ
การรู้ตน รู้คนคือเรียนรู้ธรรม
10 มีนาคม 2549 16:20 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
๑๑๑๑๑๑คลื่นถาโถมเกลียวชีวิตปัญหามาก
บ้างยากแก้ต้านทานจะฟันฝ่า
รู้เอาไว้ชีวิตอุปสรรคมากนานา
เพียงขวนคว้าพยายามย่อมคลายปม
เกิดเป็นคนที่มีมากกว่ารับรู้
เดินทางดูพบแสงแห่งความหวัง
แม้ก้าวพลาดผิดพลั้งไปใจเรายัง
สู่ฝ่าฟันยากท้อแท้ในตัวตน๒๒๒๒๒
.....................................
7 กุมภาพันธ์ 2549 16:12 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
.........เรื่องบางเรื่องที่ไม่คาดคิด.........
รู้ไหมว่ารอยยิ้มจางจางบนใบหน้า
ให้รู้ว่าเราจะสร้างเรื่องราวต่างๆร่วมกัน
แม้ชีวิตแปลเปลี่ยนผกผัน
แต่เรายังมีกันและกันตลอดไป
ท้อแท้สิ้นหวังท้อถอย
ชีวิตรอคอยความหวัง
แค่เพียงเราจับมือกันและกัน
ภาพฝันอนาคตงดงาม
2 กุมภาพันธ์ 2549 20:59 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
เมื่อฉันลืมตาขึ้น
when i fall in love คือเธอเท่านั้นที่ฉันรัก
ให้รู้จักความห่วงหาและความหวัง
แม้เพียงเสี้ยวนาทีที่เห็นกัน
แต่นับวันฉันนั้นยิ่งคิดถึงเธอ
when i fall in love i hope you จะคิดถึงฉัน
แม้เพียงคืนวันหลับตาคิดถึงเสมอ
อยากให้เธอรับรู้ว่าฉันคิดถึงเธอ
มักพร่ำเพ้อพร่ำละเมอยามหลับตา
i know ว่าเธอไม่เคยรู้ และเมื่อฉันหลับตาเธอไม่ใช่เพียงฝัน
แต่เธอเป็นคนที่ทำให้หัวใจฉันสั่นสะท้านอย่างที่ฉันไม่เคยเป็นมาก่อน
you say i ยิ้มรับและหลับตา คุณอยู่ตรงหน้าฉันนะ
20 กรกฎาคม 2548 16:53 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
ฝูงนกกาบินลัดฟ้าตกสู่ออก นกกระจอกบินลัดฟ้าอ้อมหลังเขา
ผ่านร่มเงาเมฆาอย่างแผ่วเบา ที่ไม่เหงาผ่านธรรมชาติที่รื่นรมย์
เสียงอื้ออึงกึกก้องระทมเศร้า ใช่นกเขาส่งเสียงที่ขับขาน
แต่เสียงลมกระทบกิ่งริมลำธาร ที่จะผ่านกาลเวลาให้ร่วงโรย
เสียงลูกนกเจื้อยแจ้วร้องหิวโหย สายฝนโปรยให้หนาวเหน็บเก็บความหนาว
บ้างหยุดร้องร้องต่อเป็นครั้งคราว ช่างปวดร้าวแสนเศร้าในอกตรม
หน้าส่วนตัว
1701
Lovers
0 คน เลิฟยัยแว่นน้ำเงิน
