โดดเดี่ยวและยิ่งใหญ่

ยังแคร์

 หนึ่งเดียว

คำๆนี้ บางครั้งก็ฟังดูยิ่งใหญ่ แต่บางครั้งก็ฟังแล้วแสนโดดเดี่ยว ฉันตัดสินไม่ได้หรอกว่ามันเป็นคำที่ดี หรือโหดร้ายกับชีวิตสักแค่ไหน

แต่ถ้าดวงอาทิตย์เป็นหนึ่งเดียวในโลก ทุกสิ่งทุกอย่างก็ย่อมเป็นหนึ่งเดียวเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้แต่ละดอก มดตัวเล็กๆทุกตัว เม็ดทรายแต่ละเม็ดที่ริมทะเลนับล้าน หรือแม้แต่มนุษย์ทุกคนที่ยืนอยู่บนพื้นดิน

มันจึงไม่ผิดอะไร ถ้ามนุษย์ทุกคนจะยิ่งใหญ่และโดดเดี่ยว เมื่อทุกคนมีเพียงวิญญาณเดียวอยู่ในตัวตน เป็นเพียงหนึ่งเดียวในโลกและไม่มีวันเป็นอะไรมากกว่านั้น..

ตราบที่ชีวิตยังไม่อาจเป็นหยดน้ำ ที่เมื่อมาพบกันก็รวมตัวกันเป็นอีกหนึ่งได้ มนุษย์ก็ต้องเป็นผู้รับผิดชอบชีวิตของตนเองให้ดีที่สุด และนั่นหมายความว่า เราทุกคนเกิดมาพร้อมภาระหน้าที่ที่เท่ากัน นั่นคือ ดูแลชีวิตหนึ่งนี้ของตัวเองให้ดีที่สุด

แต่แม้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นหนึ่งเดียวไม่ต่างจากดวงอาทิตย์ แต่ในบรรดาสิ่งเหล่านั้น ฉันก็ยังเชื่อว่า ดวงอาทิตย์คือสิ่งยิ่งใหญ่ที่สุดอยู่เสมอ ไม่ใช่เพราะดวงอาทิตย์เป็นหนึ่งเดียวในจักรวาล แต่เป็นเพราะว่าดวงอาทิตย์เป็นสิ่งที่สร้างความอบอุ่นให้แก่ทุกชีวิต 

เป็นผู้ให้..ที่โดดเดี่ยว แต่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง

							                  22 มีนาคม 2546			    จะโดดเดี่ยวให้ได้อย่างดวงอาทิตย์