17 มีนาคม 2547 18:58 น.
ยังแคร์
ฉันเคยฝันถึงดาวบนฟ้า
เคยสงสัยว่า...ดวงจันทร์มาจากไหน
บางครั้ง...ก็ถามตัวเองว่า ทำไมรุ้งจึงทอดทอลงมาจากฟ้าไกล
บางทีก็สงสัย ว่าทำไมดอกไม้จึงเบ่งบาน
ฉันเคยไม่เข้าใจว่าทำไมโลกต้องเป็นดวงกลมๆ
เคยอยากรู้ว่าทำไมสายลมจึงต้องพัดมาเพื่อเลยผ่าน
เคยสงสัยว่าทำไมปลาต้องว่ายอยู่ในสายธาร
เคยอยากรู้ว่าทำไมวันวานจึงไม่อาจเรียกคืนมา
ฉันมีคำถามอยู่ในใจมาเสมอ
บางคำถามฉันก็หาคำตอบเจอ แต่บางคำถามก็ยังคงเป็นปัญหา
ความรักของฉันวันนี้ ก็เป็นคำถามที่ยังค้างคา
แต่ฉันไม่เคยคิดอยากคลายปริศนาว่าทำไม
โลกนี้มีหลายคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบที่ชัดเจน
รักของฉันก็เป็น หนึ่งในหมู่คำถามนั้น...ที่ตอบไม่ได้
อย่าถามเลยคนดี...ว่าความรู้สึกเหล่านี้เกิดขึ้นอย่างไร
หากดาวคือปรากฏการณ์ของฟ้าไกล..
รักของฉันคงไม่มีสาเหตุใด..นอกจากปรากฏการณ์ของหัวใจที่เป็นจริง
8 มีนาคม 2547 22:22 น.
ยังแคร์
เธออย่ากังวลว่าจะทำให้ใครบางคนเสียน้ำตา
ทุกวันนี้หัวฉันชา...เกินจะรู้ว่าความเจ็บเป็นแบบไหน
แล้วคืนวันจะผ่านพ้น...การเป็นคนไร้ค่าสักคนคงไม่ยากเกินไป
ฉันจะเป็นก้อนหินที่มีหัวใจ อ่อนไหวได้แต่เข้มแข็งเป็น
เธอจะเห็นฉันยิ้มได้ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม
ความรักจะถูกตีค่านิยาม...เป็นเพียงอดีตงดงามที่ทำให้หัวใจเต้น
โลกจะยังหมุน...ตะวันจะอบอุ่นอย่างที่เคยเป็น
แล้วภาพของเราจะถูกเร้นไว้ในเงาที่มองไม่เห็น...แต่สัมผัสเข้าใจ
ขอบคุณ สำหรับทุกสิ่งทุกตอน
รวมถึงความห่วงหาอาทรในวินาทีสุดท้าย
เศษเสี้ยงความหวังดี แม้เทียบกับทั้งหมดที่มีจะไม่มากมาย
แต่สำหรับคืนวันของความเดียวดาย และผู้หญิงที่รักใครง่ายๆ มันยิ่งใหญ่พอ
5 มีนาคม 2547 14:54 น.
ยังแคร์
เพียงบางช่วงเวลาของความรู้สึก
ภาพบางอย่างในส่วนลึกก็วนกลับมาหา
แปลกนะ...ที่เหมือนเราจะหลงลืมมันไปแล้วตลอดเวลา
แต่มันชัดเจนอยู่ตรงหน้า ภายใต้เปลือกตาและในหัวใจ
ความสุข...มันไม่ได้หายไปจากชีวิต
ความประทับใจเพียงน้อยนิด...บางครั้ง มันก็ยิ่งใหญ่
ความรักยังอยู่ที่เก่า จมลึกในความเศร้ามานานเกินไป
จนที่สุดความหวั่นไหวก็ปรากฏบนรอยยิ้มแห่งความอาลัยบางๆ
คิดถึง แต่ไม่จำเป็นต้องโหยหา
ฉันไม่ได้ชินชา...แต่คุ้นเคยกับความธรรมดาของความไกลห่าง
เวลาทำให้ชีวิตฉันเต็มได้...โดยไม่มีต้องใครร่วมทาง
แล้ววันนี้เธอก็เป็นภาพเลือนลาง ที่ทำให้ชีวิตฉันแผ่กว้าง...และยิ่งใหญ่พอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
1171
