21 มกราคม 2546 18:41 น.
ยังแคร์
ไม่ได้ตื่นขึ้นมา เพียงเพราะว่าตะวันขึ้นใหม่
แต่ลมหายใจต้องเป็นไป ต้องเขียนนิทานชีวิตเรื่องใหม่อีกหน
อยู่ภายใต้การควบคุมของตะวัน..ท่ามกลางผู้คน
แม้เหนื่อยและสับสนก็ยังต้องเริ่มต้นพร้อมตะวัน
ฉันเป็นแค่ อณูฝุ่นควัน ที่ฝันเป็น
รับรู้ด้วยความรู้สึกและการมองเห็น..ทุกความไหวหวั่น
เรียนรู้ด้วยหัวใจ ปรับเปลี่ยนตัวเองไปในแต่ละวัน
เพื่อจะไม่เป็น อณูฝุ่นควัน ที่ใช้ความฝันแค่ล่องลอย
ขอบคุณดวงตะวันที่ยังอบอุ่น
ปลุก อณูควันฝุ่น ให้ตื่นขึ้นมาอย่างค่อยๆ
ชีวิตยังได้เดินทาง ฟ้ายังสว่างแม้ใจเลื่อนลอย
อย่างน้อยตะวันก็ทำให้กล้าคอย..เผื่อความสุขแม้เล็กน้อยจะมากับตะวัน
13 มกราคม 2546 15:09 น.
ยังแคร์
ความสุขเล็กๆของการอยู่บนพื้น
คือการได้ยืนแล้วแหงนหน้ามองฟ้า
เห็นดาวมากมาย..อยู่ไกลเกือบลับตา
แล้วฝันไปว่าได้เป็นดาว
แม้ความจริงจะไม่มีปีกโบยบินได้
แม้น้ำตาอาจเผลอรินไหลในคืนร้าว
แม้จะท้อแท้จนไม่กล้าบอกเล่าเรื่องราว
แต่ก็มีบางคราว..ที่ได้เป็นดาว..แค่หลับตา
ขอบคุณ..ที่ยังมีดาวอยู่บนโลกนี้
อย่างน้อยมันก็สร้างความรู้สึกดีๆให้คนอ่อนล้า
ฉันอาจอ่อนแอเกินไป..จนเหนื่อยที่จะเดินไปในกาลเวลา
แต่ฉันก็ดีใจที่จะบอกว่า..ดวงดาวเป็นสิ่งที่มีค่าต่อฉันเหลือเกิน
4 มกราคม 2546 18:01 น.
ยังแคร์
เรื่องราวของความรักจบลง
แต่เรื่องราวของความรู้สึกยังคงอยู่ที่เก่า
ข้างกายไม่มีใคร..ไร้เงา
เวลาอาจลดความปวดร้าว แต่ไม่อาจลดความเหงาน้อยลงไป
ฉันยังอยู่ที่เดิม..ในรอยเท้าเดิมของวันวาน
ไม่ใช่เข้มแข็งหรือกล้าหาญ..แต่อ่อนแอเกินจะไปไหน
เธออาจอยู่ในส่วนหนึ่งของผืนฟ้า..แต่ไม่ใช่ตรงหน้าอีกต่อไป
ฉันก็ยืนอยู่ใต้ฟ้าเดียวกันแต่ห่างไกล..อย่างอ่อนแอ
ทุกครั้งที่น้ำตาไหล..หัวใจก็รอนร้าว
เมื่อไรที่คิดถึงเรื่องราว..ภาพวันเก่าๆถมใจท้อแท้
บทเรียนจากความทรงจำ ตอกย้ำ ทุกคราวที่อ่อนแอ
หลังจากการร่ำลาของคนแพ้..เรียนรู้ว่าคนที่มีรักแท้ต้องเจ็บไม่เป็น!!
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
1854
