11 สิงหาคม 2545 13:49 น.
ยังแคร์
ถ้าน้ำตาทำให้ปวดปร่าจนกว่าจะลืมใครได้
จะทำให้มันหยุดไหล..ออกจากความอ่อนไหวในดวงตาฉัน
ไม่ได้กลัวจะปวดปร่าจนต้องร้าวชากับความผูกพัน
แค่กลัวว่ามันจะทำให้เธอไม่มีตัวตนในชีวิตฉันเท่านั้นเอง
9 สิงหาคม 2545 22:29 น.
ยังแคร์
คืนนี้พระจันทร์สีเศร้า
น้ำตารินเบาๆเพราะความคิดถึง
ร้าวใจเพราะความโหดร้ายของคนคนนึง
คืนที่ความรักอีกครึ่ง หายไป
สายลมพริ้วไหวให้เหน็บหนาว
แม้แต่ดวงดาวก็ไม่เอาใจใส่
เจ็บกับสิ่งที่เป็นอยู่ มากเกินกว่าใครจะรู้ จะเข้าใจ
อยากกอดดวงจันทร์แล้วร้องไห้ไปพร้อมกัน
แต่จันทร์ก็สูง เกินเอื้อมคว้าถึง
เหมือนใครคนหนึ่งที่เป็นเพียงเรื่องราวแห่งฝัน
ที่พยายาม จึงได้มา เพียงเศษความรู้สึกในช่วงเวลาเงียบงัน
กอดความเงียบเหงาอยู่กับฉันแล้วแอบยิ้มให้พระจันทร์คนเดียว
8 สิงหาคม 2545 20:08 น.
ยังแคร์
เพราะเธอคือทุกลมหายใจของชีวิต
แต่ฉันกลับไม่มีสิทธิ์มีเธออยู่ใกล้ๆ
เป็นเพียงเส้นขนานที่เธอไม่ต้องการในหัวใจ
จุดจบจึงเหลือเพียงความร้างไร้..ไม่มีดี
ความรักของฉันจึงเหมือนเทน้ำลงบนทราย
จมดิ่งหาย เหลือเพียงความสุดท้ายของคนที่นี่
จะมีประโยชน์อะไรหากยังรักยังภักดี
เมื่อคุณค่ามันไม่มี ผืนทรายผืนนี้ไม่ต้องการ
ทรายไร้ค่า ที่กลืนหายกับหัวใจสลายของคนหนึ่งคน
ทำให้ความอดทนเป็นเพียงความสับสนของวันผ่าน
จากวันนี้หมดความฝันและเธอจะไม่ต้องเห็นหน้าฉันอีกตลอดกาล
ทรายอย่างฉันคงเป็นแค่ตำนานที่ครั้งนึงทรมานเพื่อรักเธอ
8 สิงหาคม 2545 19:04 น.
ยังแคร์
สิ่งที่เหลืออยู่ไม่อาจทำให้เธอรู้ว่าปวดร้าว
ลมหายใจอันแผ่วเบาไม่อาจยื้อรักของเราเอาไว้ได้
น้ำตาที่หยดรินคืนมาเพียงความสูญสิ้นของหัวใจ
คุกเข่าฟูมฟายแต่เธอก็ไม่เห็นความหมายที่ฉันมี
จะให้ทำอย่างไรอีกได้ให้เธอกลับมา
เมื่อภาพสุดท้ายในสายตาไม่ใช่ฉันคนนี้
ต่อให้รักเธออีกกี่เท่ามันก็แค่ความว่างเปล่าที่ใจเธอมี
ฉันจึงได้เพียงอยู่กับดาวพราวแสงหรี่ของค่ำคืน
ยิ่งอ้วนวอนให้กลับมายิ่งล้าร้าว
นั่งกอดเข่าตัวเองกับลมหนาว...สะอึกสะอื้น
สิ่งเดียวที่ปรารถนาหากดาวตกจากฟ้าในค่ำคืน
เมื่อแสงตะวันปลุกฉันตื่น..น้ำตาจะเป็นเพียงฝันที่กล้ำกลืนเท่านั้นเอง
5 สิงหาคม 2545 22:32 น.
ยังแคร์
จะมีสิทธิ์อะไรเหนี่ยวรั้งเธอไว้จากคนอื่น
เมื่อความรักที่เคยหยิบยื่นกลายเป็นความขมขื่นที่อ่อนไหว
งดงามเหมือนดอกไม้ยามแรกเริ่ม..แผ่กลีบใบ
แต่พอแห้งเหี่ยวไปก็เป็นขยะที่ทิ้งไว้บนพื้นดิน
เพราะรู้ดีว่าไม่มีใครต้องการหรอกใช่ไหม
แค่ดอกไม้ที่ไร้ใบ..ทำไม่ได้แม้แต่จะโชยกลิ่น
ไม่เหนี่ยวไม่รั้ง..เพราะรู้ว่าจะทำสักกี่ครั้งก็ต้องอยู่กับดิน
ปล่อยให้ตัวเองสูญสิ้นนั่นแหล่ะสมควร
จากไปเถอะนะ..ไปหาดอกไม้ดอกอื่น..
ไปหาความงดงามในชีวิตคืน..ไปหาความสดชื่นจากกลิ่นหอมหวน
เธอเห็นใช่ไหม..อะไรคืออะไร และอะไรที่คู่ควร
ดอกไม้บางดอกในสวน แค่ได้ทำหน้าที่อย่างครบถ้วน ก็สุขพอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
741
