6 เมษายน 2545 12:43 น.
ยังแคร์
ฉันหลงรักความเหงาของแสงตะวัน
อบอุ่นกับความฝันของลมฤดูร้อน
พัดผ่านความเงียบงันทุกเสี้ยวตอน
เปลี่ยนเป็นความอาทรของสายลม
ผืนฟ้าและนกสีขาว
บอกเล่าเรื่องราวจนฟ้าเป็นสีส้ม
ยามตะวันคล้อยฟ้าเป็นดวงกลม
ผืนฟ้าและสายลมยังอาทร
ทุกขณะที่หัวใจเต้น
รอบกายอาจซ่อนเร้นความล้าอ่อน
แต่ตะวัน ผืนฟ้า และสายลมอาทร
ยังคงอยู่ทุกเสี้ยวตอนเพื่อรักกัน
1 เมษายน 2545 23:31 น.
ยังแคร์
อยากลืมภาพเก่าให้หมดใจ
แล้วเปลี่ยนเป็นภาพใหม่ที่สดใสกว่า
แต่ก็เหมือนเอายางลบมาลบปากกา
ไม่อาจจางค่าแม้พยายามเท่าไร
ภาพเก่าๆยังคงชัดเจน
ความรักยังเด่น...ในแววตาที่หม่นไหม้
รักก็ยังเป็นรักที่ไม่เคยเปลี่ยนไป
และเธอก็ยังเป็นใครที่รักเหลือเกิน...