26 เมษายน 2545 22:33 น.
ยังแคร์
เหงาๆในคืนดาวหม่น
รอบกายไม่เห็นใครสักคนนอกจากความหลัง
พิงตัวกับกำแพงเปิดเพลงฟัง
เสียงทำนองก้องดังในหัวใจ
นานแล้วที่เธอไม่อยู่
หายไปเหมือนไม่รู้ว่าฉันหวั่นไหว
ฟ้ากว้าง ทะเลกว้าง ทางไกล
หัวใจของเธอคงไกลตาม
คิดถึงแต่เอื้อมคว้าไปไม่ถึง
บทเพลงซึ้งๆจึงมีแต่คำถาม
อีกนานไหม...ที่หัวใจต้องไร้ความงดงาม
อีกนานแค่ไหนจะหยุดการวิ่งไล่ตาม...แค่ฝ่ายเดียว
24 เมษายน 2545 15:36 น.
ยังแคร์
ฉันคือผู้หญิงแห่งความเงียบ
เลาะเลียบมากับความไหวล้า
ผูกพันกับหยดน้ำตา
แกร่งกล้าแค่เพียงเปลือกนอกกาย
เป็นเพียงคนอ่อนแอที่อยากเก่ง
สร้างภาพตัวเองว่าไม่ร้องไห้
ยิ้มกับฟ้า ยิ้มกับตะวัน กับใครๆ
ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมา
แต่เมื่อกลับสู้ความเหงา
แค่มองดาวเศร้าก็ปวดปร่า
สิ่งที่อยู่ในใจฟ้องออกมา
พร้อมการรินไหลของน้ำตา...แห่งเธอ
18 เมษายน 2545 22:33 น.
ยังแคร์
ความรักที่ฉันไม่มีสิทธิเลือก
เหมือนความผูกพันถูกหุ้มด้วยเปลือกที่แข็งกร้าน
ไม่อาจพังเข้าไปไม่อาจสั่งหัวใจไม่ให้ร้าวราน
ทุกอย่างเป็นไปตามความต้องการของคนไร้หัวใจ
ความเจ็บที่ฉันไม่มีสิทธิ์เลี่ยง
หัวใจที่เป็นเพียงสิ่งไร้ค่ากำลังร้องไห้
แต่ก็ทำได้แค่นั้นแค่ไหวหวั่นตลอดไป
และเธอไม่มีวันใส่ใจคนที่ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรนอกจากรักเธอ
16 เมษายน 2545 19:55 น.
ยังแคร์
บทเพลงจากกล่องดนตรี
ที่เธอคนดีให้กับฉัน
บรรเลงด้วยทำนองความผูกพัน
แต้มยิ้มแต้มความฝันที่อุ่นไอ
อบอุ่นที่สุดในโลกใบนี้
ไม่อาจแทนที่ด้วยสิ่งไหน
ขอบคุณสำหรับรอยยิ้มแห่งความจริงใจ
ฉันจะรัก..ตราบเธอต้องการให้ฉันรักเธอ
15 เมษายน 2545 17:45 น.
ยังแคร์
เหงา...เงียบงัน...มืดมน
ภาพอดีตเราสองคนไม่รู้จะจบลงตรงไหน
ฉันหลงทางในความอ้างว้างของหัวใจ
นานเนิ่นนานเท่าไหร่ก็ไม่เคยตอบคำถามนั้นได้สักครา
ยังเป็นคำถามที่คำตอบของมันว่างเปล่า
ความเจ็บยังทอดยาวจนไม่รู้จะสิ้นสุดไหมในวันหน้า
หรือฉันต้องหลับและตื่นทั้งน้ำตา
จนกว่าลมหายใจที่ไร้ค่าจะหมดลง...