7 กุมภาพันธ์ 2545 14:38 น.
ยังแคร์
รอยความช้ำตอกย้ำใจเรื่อยมา
รอยน้ำตาไหลรินไม่ขาดสาย
รอยอดีตย้ำเตือนไม่เสื่อมคลาย
รอยรักที่สูญหายยังติดตรึง
เสียงบอกรักแว่วมาข้างๆหู
ดังก้องอยู่ในใจให้คิดถึง
ยังมีเธออยู่ในทุกห้วงคำนึง
เสียงรำพึงจากหัวใจ ยังรักเธอ
7 กุมภาพันธ์ 2545 14:38 น.
ยังแคร์
ฉันเป็นคนที่อยู่ตรงกลาง
ระหว่างเธอกับเขาคนนั้น
ฉันเป็นคนที่ผูกพัน
แต่เฉพาะในวันที่เธอไม่มีใคร
ฉันจึงเป็นเพียงคนโง่
ที่หลงคิดอวดโตว่ายิ่งใหญ่
แต่ความจริงในมุมที่เล็กสุดของหัวใจ
ฉันเป็นเพียงขั้นบันไดไปพบใครที่เธอรักจริง
6 กุมภาพันธ์ 2545 17:02 น.
ยังแคร์
ยืนกอดอกมองฟ้า
ถามหาความรักครั้งเก่า
ฝนตกปลายตา เบาๆ
หัวใจจึงเศร้าทบทวี
มองหา ความรักในฟ้ากว้าง
แต่กลับได้ความอ้างว้างมาแทนที่
เมื่อไม่มีใคร.. โลกก็ไม่เคยฉายภาพ ดีดี
ไม่มีเธออะไรก็ไม่มีจึงได้แต่มองเม็ดฝนเหล่านี้เปื้อนดวงตา
6 กุมภาพันธ์ 2545 16:48 น.
ยังแคร์
เธอเดินเข้ามาเพื่อจากไป
แล้วรู้ไหม คนที่ต้องปวดใจ ก็คือฉัน
เพราะหัวใจถูกเหนี่ยวไว้ด้วยความผูกพัน
ที่เธอเขียนขึ้น แต่กลับลบมันอย่างไม่แคร์
ในขณะที่ฉันยังรักเธออยู่
แต่สายตาที่เธอเหลียวดู ฉันยังเป็นแค่
เศษดินไร้ค่าที่เกิดมาเพื่อถูกรังแก
เพียงความฝันปรวนแปร...ที่สุดท้ายก็เหลือไว้แค่ น้ำตา
6 กุมภาพันธ์ 2545 16:19 น.
ยังแคร์
อยากให้เป็นฉัน คนที่เธอห่วงหา
อยากอยู่ใกล้ๆตาแล้วได้บอกกับเธอว่ารักแค่ไหน
อยากจูงมือเธอ แล้วเคียงข้างตลอดไป
อยากเป็นใครที่ได้ฟังคำห่วงใยจากคนดี
ไม่อยากปล่อยให้เธอเหงา
ไม่อยากให้เราเหมือนเป็นคนห่างกันอย่างนี้
หากเธอไม่มีใครแล้วจะรักฉันได้ไหม คนดี
ให้โอกาสฉันได้มี ความรักที่แสนดี ได้ไหมเธอ