10 ธันวาคม 2544 14:24 น.
ยังแคร์
น้ำตาเป็นของคนแพ้
แต่วันนี้เธอเองก็แค่พลั้ง
อดทนไว้..สู้ไปอย่างจริงจัง
แล้วทุกเสี้ยวความหวัง จะเป็นของเธอ
10 ธันวาคม 2544 14:24 น.
ยังแคร์
ณ มุมหนึ่งของความฝัน
โลกของฉันเต็มไปด้วยดอกไม้
โอบล้อมด้วยสายรุ้งทอดไกล
กระทบแสงใสของดวงตะวัน
ฉันนอนอยู่บนฝืนหญ้า
หลับตา...ด้วยอุ่นไอแห่งความฝัน
ฟังเสียงสายน้ำที่อยู่เป็นเพื่อนกัน
แล้วฮัมเพลงคลอนกน้อยเหล่านั้นที่บินไป
ณ โลกแห่งความจริง
ฉันสะดุ้งตื่นพร้อมทุกสิ่งที่เปลี่ยนใหม่
แสงตะวันแผดเผาร้องดั่งไฟ
ดอกไม้แห้งเหี่ยวไปในแจกัน
สายรุ้งอยู่ไหน...
ที่เคยทอดกว้างไกลบนฟ้านั่น
เสียงสายน้ำกลายเป็นเสียงเครื่องฝุ่นควัน
นกน้อยของฉัน จากแล้ว ไม่กลับมา
แล้วนี่หรือคือที่ๆฉันต้องอยู่
นี่หรือคือโลกที่ต้องเรียนรู้ ค้นหา
นี่หรือคือโลกที่ฉันต้องเติบโตกับเวลา
มันก็เป็นแค่โลกที่ฆ่ากันอย่างช้าๆ เท่านั้นเอง
10 ธันวาคม 2544 00:14 น.
ยังแคร์
เคยคิดว่าโลกนี้งดงามนัก
งมงายกับความรักที่คิดไปเองว่าคงมั่น
มองทุกสิ่งเพียงใกล้ๆเชื่อว่าตลอดไปเรารักกัน
สุดท้ายจึงเหลือเพียงใจร้าวหวั่นกับตัว
เมื่อเธอมายืนยันด้วยคำลา
จึงเพิ่งรู้ว่ามันไร้ค่า เพิ่งเอากะลาออกจากหัว
สุดท้าย ฉันจึงได้บทเรียนจากหัวใจเมามัว
ว่าโลกที่มีเธออยู่มันน่ากลัวและไม่งดงามไปทั่ว เหมือนในกะลา
7 ธันวาคม 2544 22:33 น.
ยังแคร์
ฉันคงไม่กล้าขอความเห็นใจ
เพราะรู้ดีว่าเป็นใครที่ไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนั้น
เมื่อเธอไม่ห่วงหาไม่เห็นค่าในกัน
ที่สุดความฝันก็เป็นแค่ฝันอยู่ในใจ
เมื่อวานนี้เธอเดินผ่านกันอย่างชาเฉย
และวันนี้ก็ไม่ต่างกันเลยกับความหม่นไหม้
เมื่อวานฉันมองเธอด้วยความน้อยใจ
และวันนี้ก็ไม่ต่างอะไรเช่นกัน
ฉันจึงไม่กล้าขอความเห็นใจ
เพราะรู้ดีว่าเป็นใครที่ไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนั้น
สิ่งเดียวที่ทำได้ คือแอบห่วงใยผูกพัน
แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ฉัน
...กล้ามีวันพรุ่งนี้อีกหนึ่งวันเพื่อรักเธอ
5 ธันวาคม 2544 14:52 น.
ยังแคร์
สองแขนพ่อโอบอุ้มให้อบอุ่น
สองตาพ่อการุณย์คอยห่วงหา
สองมือพ่อจับจูงเลี้ยงลูกม
หนึ่งใจพ่อปรารถนาให้ลูกดี
สองแขนลูกขอโอบกอดพ่อด้วยรัก
สองตาลูกซึ้งประจักษ์จนวันนี้
สองมือลูกขอวันทาด้วยรักดี
หนึ่งใจลูกขอมีเพื่อทดแทน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
920
