2 ธันวาคม 2544 23:45 น.
ยังแคร์
อบอุ่น อ่อนไหว
หัวใจอ่อนหวาน
เธอคือสมบัติล้ำค่าที่ค้นหามานาน
ทุกๆสิ่งที่หัวใจต้องการ คือเธอ
1 ธันวาคม 2544 22:48 น.
ยังแคร์
ฟ้าใส...วันเหงา
นกร้องเบาๆทักทายตะวันกลางฟ้า
เปิดหน้าต่างรับสายลมพร่างที่ผ่านเข้ามา
พลิกหนังสือเล่มโปรดทีละหน้าแล้วยิ้มกับมัน
จะใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ
พักเหนื่อยจากเรื่องราวที่ใครเปลี่ยนผัน
กลับมาสู่ความจริงในปัจจุบัน
ด้วยรอยยิ้มจากคนเปี่ยมฝัน ที่รักตัวเอง
1 ธันวาคม 2544 17:45 น.
ยังแคร์
หลับตา...ร้องไห้
ภาพความฝันพังทลายจนหมดสิ้น
เหลืออะไร...ท่ามกลางเสียงลมหายใจโรยริน
แค่จะขยับปีกโบกบิน .. ก็กลับได้ยินเสียงน้ำตา
อ่อนล้า...อ่อนล้าเหลือเกิน
ความฝันถูกหมางเมิน..จนไม่อยากจะเดินค้นหา
สิ่งเดียวที่เหลืออยู่ คือการรับรู้ความเฉยชา
เพิ่งเข้าใจ ว่าภาพมายา...ไม่ต่างกับน้ำตา ของตัวเราเอง..