4 ตุลาคม 2545 01:14 น.
ยังแคร์
เคยมีฉันบ้างไหม..ในความฝัน
หรือในแววตาคู่นั้น..ไม่เคยมีความห่วงหา
เคยรู้สึกถึงบ้างไหม..ฉันอ่อนไหวกว่าใคร ใคร..ที่เธอพบมา
หรือเห็นเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา..เช่นการพัดผ่านไปมาของสายลม
เคยบ้างไหม..ให้ฉันเป็นใครที่..แตกต่าง
หากชีวิตเธอมีช่องว่าง..ฉันมีตำแหน่งใดบ้างที่เหมาะสม
ขอเป็นตำแหน่งชิดใกล้...ที่ทำให้เธออบอุ่นได้ในโลกกลม..กลม
แม้ชีวิตไม่มีอะไรให้ชื่นชม..อย่างน้อยก็ยิ้มได้ในช่วงอารมณ์ที่ได้รักเธอ
3 ตุลาคม 2545 23:32 น.
ยังแคร์
ec no. 33/36
Name : เบนซิน
Email : bm_benzin@hotmail.com
Comment :
คือว่า..เราอยากขออนุญาตต่อกลอนของหวานอ่ะ ได้ป่ะ เรื่องเจ้าหญิงเม็ดทรายเจ้าชายพระจันทร์อ่ะค่ะ หวานใจดีต้องให้แน่ๆ เลย ใช่ป่ะ เราชอบกลอนบทนี้ของเธอมากเลยไม่รู้ว่าทำไม เพราะมากๆๆๆๆ เลยจริงๆ นะคะ แล้วก็จะคอยติดตามอ่านผลงานของหวานต่อไปเรื่อยๆ นะคะ
...แต่มีปัญญาหาอยู่ข้อเดียวอ่ะ คือว่าเราทะไม่เป็นอ่ะจิ เราไม่รู้เค้าต้อวทำยังไงอ่ะที่จะเอากลอนของคนอื่นเข้ามาต่อกลอนอ่ะ รบกวนหวานหน่อยได้ป่ะ
เราต่อกลอนว่า
นิทานจากฟากฟ้า
ชวนให้พาความรู้สึกนึกฝัน
เรื่องเจ้าหญงเม็ดทรายกับเจ้าชายพระจันทร์
ที่มีความสุขและผูกพันกัน..ตลอดมา
แต่ความจริงแล้วไม่ได้หวานชื่น
ทั้งผืนทะเลอ้างว้างและท้องฟ้า
ทั้งสองก็ยังอยู่ห่างไกลกัน..สุดสายตา
และความจริงก็บอกให้รู้ว่าไม่อาจผูกพัน
เจ้าหญิงเม็ดทรายยังคงเหงา
เจ้าชายพระจันทร์ยังคงเศร้า..ห่วงหา
ไม่ได้บรรจบพบกันดังนิทานปรำปรา
มีแต่ความปวดปร่า..กร่อนใจ
ท้องทะเลช่างอ่อนโยน
จึงทอดตัวไปช่างไกลโพ้น..พริ้วไหว
จนปรากฏเส้นขอบฟ้า..แสนไกล
แต่ความจริงนั้นไม่ได้ไม่ได้..อยู่ใกล้กัน
เจ้าหญิงเม็ดทรายจึงล่องไปในทะเล
ถึงแม้จะว้าเหว่..แต่..เปี่ยมฝัน
หวังเพียงแค่ว่าจะได้ประสบ..พบเจ้าชายพระจันทร์
และมีที่จรดฟ้ากับทะเลฝัน..เหมือนดังนิทาน
เจ้าหญิงเม็ดทรายเจ้าชายพระจันทร์
ถึงจะได้อบอุ่นในคืนวันอันอ่อนหวาน
แต่มันก็คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นไนตำนาน
ใพความจริงท้องฟ้าและผืนน้ำก็ไม่อาจพาล..มาพบกัน
..ช่วยแก้ไขและติชมด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ไม่ได้ไม่เปนไรนะจ๊ะ
22 กันยายน 2545 17:42 น.
ยังแคร์
หลับตาลงนะคนดี
คืนนี้..มีนิทานจากฟากฝัน
เจ้าหญิงเม็ดทรายกับเจ้าชายพระจันทร์
เธอเคยได้ฟังเรื่องราวเหล่านั้นบ้างไหม..
ครั้งหนึ่งในดินแดนแห่งโลกกว้าง
มีผืนทะเลอ้างว้างกับฟ้าใส
ทั้งสองอยู่ห่างกันเหมือนแดนฝันห่างไกล
ไม่อาจอยู่ใกล้..ไม่อาจผูกพัน
เจ้าหญิงเม็ดทรายช่างเหงา
แอบรักเจ้าชายพระจันทร์เศร้า..ช่างฝัน
ในค่ำคืน..เงียบสงบ..ทุกวัน
เจ้าหญิงได้แต่มองอย่างเงียบงัน..เดียวดาย
ท้องทะเล..ผู้อ่อนโยน
จึงทอดตัวไปจนไกลโพ้น..ลับหาย
จนปรากฏเส้นขอบฟ้า..แสนไกล
จรดฟ้ากับทะเลไว้ใกล้กัน
เจ้าหญิงเม็ดทรายจึงล่องไปในทะเล
ร่อนเร่ไปตามแดนแห่งฝัน
ไปจนถึงเส้นขอบฟ้า..จรดพระจันทร์
แล้ว ณ ที่นั่น ความผูกพันก็เบ่งบาน
เจ้าหญิงเม็ดทรายเจ้าชายพระจันทร์
อบอุ่นในคืนวันอันอ่อนหวาน
และเรื่องราวที่เกิดขึ้น..คือตำนาน
ว่าทำไมฉันจึงผ่าน..เข้ามารักเธอ
16 กันยายน 2545 22:42 น.
ยังแคร์
ท้องฟ้ามีดวงดาวเป็นสีสัน
นางฟ้าตัวน้อยแอบแต้มปลายพู่กันบนนั้นใช่ไหม
หรือบุรุษนิรนามแอบมาในยามซึ่งไร้ใคร
ปลูกดอกไม้ดวงไฟ ให้ฟ้าไกลไม่มืดมน
สาย น้ำ ที่ กลาง ฟ้า
ใครกันนะที่นำพาให้โปรยลงมาเป็นสายฝน
ใบไม้กำลังเต้นรำหรือโบกทักทายผู้คน
แห่งใดในโลกคือต้นกำเนิดของสายลมที่พัดมา
ทุกอย่างอาจมีเหตุผล
ที่เหมือนการเล่นกลจนชีวิตไม่อาจค้นหา
บางสิ่งอัศจรรย์เราอาจไม่เห็นมัน..ด้วยตา
แต่แสนมีค่าในคืนวัน
เช่นเดียวกัน..กับความรู้สึกของใจ
ที่เกิดขึ้นแล้วในความเป็นไปแห่งชีวิตฉัน
เหตุไม่อาจค้นหา..แต่ผลคือคำว่า...ผูกพัน
ฉันจึงรัก..คนสำคัญ..ในความรู้สึกที่เท่ากัน...กับรักเธอ
12 กันยายน 2545 23:50 น.
ยังแคร์
มีคนเอ่ยให้ฟังว่าเสน่ห์บางอย่างของคนอ่อนไหว
คือการมองดาวบนฟ้าไกลแล้วพูดคุยทักทายกับท้องฟ้า
บางครั้งที่ดูเหงา ก็เผลอเศร้าจนรินน้ำตา
บางครั้งที่เริงร่า ทั้งดวงดาวและดวงตาก็ส่องประกาย
ฉันอาจเป็นคนอ่อนไหวและชอบพูดคุยทักทายกับท้องฟ้า
บางครั้งก็เป็นเพื่อนกับดอกหญ้า...ถามไถ่ความเป็นมาของใบไม้
บางครั้งก็ชอบตากฝน..ให้ความเหงาปะปนแต่ชื่นใจ
บางครั้งก็ชอบนั่งคิดอะไร...ท่ามกลางความวุ่นวายของผู้คน
บางคราวที่ฟ้าเงียบ...หัวใจเย็นเยียบ...ก็เหงา
บางทีที่ฟ้าเศร้า..ฉันก็แอบเล่านิทานกับสายฝน
บางครั้งที่ไดอารี่เต็มไปด้วยถ้อยคำดีๆหรือวุ่นวน
บางคราวน้ำตาก็หล่นเปื้อนอยู่บนกระดาษ...ร้าวรอน
มีคนเอ่ยให้ฟังว่าเสน่ห์บางอย่างของคนอ่อนไหว
คือการชอบปล่อยหัวใจให้วิ่งไหวตามไปกับตัวอักษร
แล้วฉันก็รักที่จะฝัน...รักที่จะสื่อมันเป็นบทกลอน
เหมือนคุณ..ที่รักจะอ่านมันก่อน..รักที่จะเป็นคนไหวอ่อน..เท่ากัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
1158
