24 กรกฎาคม 2544 08:40 น.
ยังแคร์
ดีใจที่เธอรักเขา
แม้ระหว่างเราต้องเป็นเพียงฝันเพ้อ
ดีใจที่เขารักเธอ
มอบความอบอุ่นให้ได้เสมอตลอดเวลา
ส่วนฉัน...ส่วนเกินของความรัก
มีหน้าที่แค่จมปลักกับความไร้ค่า
ช่างเถอะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมา
ฉันสัญญาว่าจะอดทน
ขอเวลาสักนิดได้ไหม
จะไม่เรียกร้องความเห็นใจให้เธอมาสน
จะเก็บความรู้สึกไว้ตรงนี้อย่างไร้ตัวตน
แล้วสักวันจะเลิกเป็นคนหมองหม่นที่รักเธอ
22 กรกฎาคม 2544 11:31 น.
ยังแคร์
ความรักมีค่าและเหตุผล
มักจะมีเพื่อคนที่รู้จักการให้
อย่ากลัวเลยที่จะรักใคร
เพราะโลกนี้ย่อมมีสิ่งใหม่เกิดขึ้นมา
เวลามักเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง
เรามีหน้าทีเพื่อเดินทางค้นหา
ก้าวไปพร้อมๆกับเวลา
เพื่อพบสิ่งมีค่าอีกร้อยพัน
ความผิดหวังมักทำให้เรารู้สึกตัว
ทำให้รู้ว่าสิ่งน่ากลัวมีค่าต่อฝัน
พรุ่งนี้มีเพื่อเริ่มใหม่หากร้าวใจกับความผูกพัน
อย่ากลัวรักหากยังพร้อมจะมีแสงตะวันในใจของเธอ
22 กรกฎาคม 2544 08:16 น.
ยังแคร์
บทกลอนบทเศร้า
ขอบอกเล่าเรื่องราวอีกสักครั้ง
เรื่องราว..ที่ฉันปวดร้าวลำพัง
เรื่องราว..ที่ผิดหวังของคนอ่อนแอ
บทกลอนบทเศร้า
ขอมอบแด่เขาคนที่ไม่แยแส
หากเธอรู้..โปรดเข้าใจคนถูกรังแก
หากเธอรู้..โปรดเหลียวแลคนที่รักเธอ
20 กรกฎาคม 2544 10:30 น.
ยังแคร์
เอาความรู้สึกเป็นเหตุผล
ให้คนหนึ่งคนรักเธอจะได้ไหม
แม้อาจเป็นเหตุผลใดๆ
ที่มีเพียงฉันเข้าใจลำพัง
ขอเพียงเธออย่าหักห้าม
นั่นก็คือสิ่งงดงามของความหวัง
แม้รู้ดีผลสุดท้ายทุกอย่างต้องพัง
แต่ฉันก็สุขใจแล้วเมื่อทุกๆครั้งได้รักเธอ
18 กรกฎาคม 2544 08:46 น.
ยังแคร์
ดีใจจังที่นายอ่าน
อยากให้รู้ถึงคำที่เก็บมานานในใจนี้
ถึงไม่หวานไม่ซึ้งก็ตามที
แต่เอาน่ะวันนี้ยากบอกนาย
ฟังนะคำสั้นๆ
แต่ในตัวมันจะมีความหมาย
เกินกว่าจะเก็บกลั้นจึงต้องบอกมันกับนาย
เงินที่ยืมไปเมื่อเดือนสุดท้าย เมื่อไหร่จะคืน