3 ตุลาคม 2544 10:12 น.
ยังแคร์
ก้าวมาในห้องๆเก่า
ดอกไม้เฉาในแจกันยังคงยิ้มให้
แม้กลีบจะโรยราจนหมดไป
แต่ครั้งหนึ่งก็มีความสดใสให้จดจำ
หยิบสมุดไดอารี่เล่มเดิม
บอกเล่าความเหงาเพิ่มเติมจากใจบอบช้ำ
แม้สมุดจะหมดไปพร้อมความหวั่นไหวในถ้อยคำ
แต่ครั้งหนึ่งก็เคยบันทึกความทรงจำที่สุขใจ
คิดถึงความรักที่ร้างลา
คิดถึงจนเหว่ว้าและอ่อนไหว
แต่ช่างเถอะ แม้ต้องเจอเอจะกับการไม่มีใคร
เพียงครั้งหนึ่งของฉันไม่ต่างจากไดอารี่และดอกไม้ เท่านั้นก็พอ
27 กันยายน 2544 10:46 น.
ยังแคร์
ฉันยังรักความฝัน
แม้ความจริงของคืนวันจะต้องมาหา
ฉันยังรักที่จะหลับตา
แล้วคิดว่าเธออยู่ข้างกัน
ฉันยังรักที่จะมองฟ้า
ทั้งที่รู้ว่ามันทำให้ไหวหวั่น
ฉันยังรักที่จะผูกพัน
ทั้งที่มันไม่ช่วยอะไร
ฉันยังรักเธอ
แม้ความจริงที่เจอเธอไม่เอาใจใส่
ช่ายเถอะ ฉันอาจเกิดมาเพื่อไม่มีใคร
แต่โปรดรู้ไว้ว่าเธอเกิดมาเพื่อให้ฉันห่วงใยและรักเธอ
24 กันยายน 2544 12:45 น.
ยังแคร์
ครั้งหนึ่งในโลกของฉัน
เปี่ยมด้วยคืนวันอันสดใส
รอยยิ้มเสียงหัวเราะของใจ
ที่เธอให้ช่างงดงาม
แต่ครั้งหนึ่งครั้งนั้น
วันนี้เหลือเพียงความไหวหวั่นและคำถาม
ที่เธอปล่อยความเงียบงันติดตาม
ทิ้งไว้เพียงความร้าวราน
ครั้งหนึ่งนิทานของฉัน
พบจุดจบของมันที่ความร้าวฉาน
ไม่มีเหตุผลมีแต่ความทรมาน
ในทุกครั้งที่ทบทวนนิทานความรักของเธอ
23 กันยายน 2544 12:15 น.
ยังแคร์
เธอจะหายไปจากชีวิตฉัน
นับจากวินาทีร้าวหวั่นวินาทีนี้
จะไม่มีอีกแล้ว...คนดี
คนที่เคยเป็นลมหายใจ
ฉันจะหายไปจากชีวิตเธอ
ไม่มาให้เจอให้เธอเงียบงันใส่
จะเป็นเพียงฝุ่นละอองใดๆ
ล่องลอยไปจากความทรงจำ
เธอและฉัน
จะจบกัน...แม้ต้องเจ็บช้ำ
จะลืมทุกอย่าง และบางถ้อยคำ
ที่เธอให้ทำเพื่อให้คนหนึ่งคนเจ็บช้ำ เมื่อรักเธอ
20 กันยายน 2544 13:44 น.
ยังแคร์
แล้วสื่งที่ฉันกลัวก็เกิดขึ้น
ใครคนอื่นมีค่าในสายตาเธอแล้วใช่ไหม
กับฉัน...คนที่แค่ผ่านเข้ามาแล้วผ่านไป
จึงทำได้แค่เจ็บปวดอยู่ลำพัง
แล้วสิ่งที่ฉันกลัวก็เกิดขึ้น
ถึงเวลาต้องตื่นและเลิกหวัง
เมื่อเป็นใครที่ไร้ค่าก็ต้องกล้าอยู่ลำพัง
แม้น้ำตาก็ไม่มีค่าพอจะเหนี่ยวรั้ง..แล้วจริงๆ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
689
