9 มิถุนายน 2545 23:26 น.
ยังแคร์
อยากขอให้ความรักเราเกิดขึ้นช้าๆ
แต่มั่นคงในคุณค่า..และหนักแน่น
แต่มันช้าเกินไปจนเธอมีใครเข้ามาแทน
ฉันจึงจมอยู่กับความหนักแน่น..เพียงผู้เดียว
8 มิถุนายน 2545 21:58 น.
ยังแคร์
พบกันโดยบังเอิญ
ความรู้สึกห่างเหินเคลื่อนไหว
หลบสายตากันและกันอย่างตั้งใจ
มองผ่านเธอไปพร้อมน้ำอุ่นใสเต็มสองตา
ความทรงจำเก่าๆฟื้นคืน
แอบปาดน้ำตาที่เอ่อรื้นช้าๆ
คงสายเกินไปที่จะให้อะไรๆคืนมา
แอบเหลียบหลังทั้งที่น้ำตารินรดใจ
สบตากันอีกครั้งโดยบังเอิญ
ความรู้สึกห่างเหินเคลื่อนไหว
หลบสายตากันอีกครั้งอย่างตั้งใจ
แล้วความจริงข้างในก็ยืนยันว่าสายเกินไปแล้วจริงๆ
5 มิถุนายน 2545 19:50 น.
ยังแคร์
ฉันจะเริ่มออกเดินทางอย่างเงียบๆ
ท่ามกลางความเย็นเยียบของความฝัน
จะก้าวตามรอยเงาแห่งตะวัน
โดยข้างกายของฉันจะไร้ใคร
ฉันจะหลับในค่ำคืนแห่งน้ำตา
โดยจะลืมไปว่าเธออยู่ไหน
จะหลอกตัวเองว่าเธออยู่ในใจ
และไม่เคยจากไป...ไกลลับตา
ฉันจะตื่นในความรักที่ไหวเต้น
แม้จังหว่ะจะชาเย็นไม่แกร่งกล้า
ฉันจะจำว่ารักเธอ...ตลอดมา
และไม่ลืมว่าจะรัก...ตลอดไป
4 มิถุนายน 2545 17:59 น.
ยังแคร์
เหงาๆเพราะฟ้าเหงา
นั่งนับดาวมองดาวหล่นฟ้า
แล้วนั่นอะไรแต้มดวงตา
หยดน้ำจากฟ้าหรืออย่างไร
เจ็บๆฟ้าคงเจ็บ
เพราะไม่อาจเก็บดาวไว้
เหมือนคนที่ร้าวใจ
ที่แอบร้องไห้ให้กับดาว...
3 มิถุนายน 2545 17:27 น.
ยังแคร์
ถ้าเป็นไปได้
โปรดจับมือฉันไว้เหมือนที่เคยจับ
โปรดมองตาแล้วตอบรับ
โปรดส่งยิ้มกลับมาให้กัน
ถ้าเป็นไปได้
โปรดรับความห่วงใยเป็นของขวัญ
ถ้าเธอไม่ถือว่ามัน
เป็นของคนหมดความสำคัญสำหรับเธอ