8 สิงหาคม 2545 20:08 น.
ยังแคร์
เพราะเธอคือทุกลมหายใจของชีวิต
แต่ฉันกลับไม่มีสิทธิ์มีเธออยู่ใกล้ๆ
เป็นเพียงเส้นขนานที่เธอไม่ต้องการในหัวใจ
จุดจบจึงเหลือเพียงความร้างไร้..ไม่มีดี
ความรักของฉันจึงเหมือนเทน้ำลงบนทราย
จมดิ่งหาย เหลือเพียงความสุดท้ายของคนที่นี่
จะมีประโยชน์อะไรหากยังรักยังภักดี
เมื่อคุณค่ามันไม่มี ผืนทรายผืนนี้ไม่ต้องการ
ทรายไร้ค่า ที่กลืนหายกับหัวใจสลายของคนหนึ่งคน
ทำให้ความอดทนเป็นเพียงความสับสนของวันผ่าน
จากวันนี้หมดความฝันและเธอจะไม่ต้องเห็นหน้าฉันอีกตลอดกาล
ทรายอย่างฉันคงเป็นแค่ตำนานที่ครั้งนึงทรมานเพื่อรักเธอ
8 สิงหาคม 2545 19:04 น.
ยังแคร์
สิ่งที่เหลืออยู่ไม่อาจทำให้เธอรู้ว่าปวดร้าว
ลมหายใจอันแผ่วเบาไม่อาจยื้อรักของเราเอาไว้ได้
น้ำตาที่หยดรินคืนมาเพียงความสูญสิ้นของหัวใจ
คุกเข่าฟูมฟายแต่เธอก็ไม่เห็นความหมายที่ฉันมี
จะให้ทำอย่างไรอีกได้ให้เธอกลับมา
เมื่อภาพสุดท้ายในสายตาไม่ใช่ฉันคนนี้
ต่อให้รักเธออีกกี่เท่ามันก็แค่ความว่างเปล่าที่ใจเธอมี
ฉันจึงได้เพียงอยู่กับดาวพราวแสงหรี่ของค่ำคืน
ยิ่งอ้วนวอนให้กลับมายิ่งล้าร้าว
นั่งกอดเข่าตัวเองกับลมหนาว...สะอึกสะอื้น
สิ่งเดียวที่ปรารถนาหากดาวตกจากฟ้าในค่ำคืน
เมื่อแสงตะวันปลุกฉันตื่น..น้ำตาจะเป็นเพียงฝันที่กล้ำกลืนเท่านั้นเอง
5 สิงหาคม 2545 22:32 น.
ยังแคร์
จะมีสิทธิ์อะไรเหนี่ยวรั้งเธอไว้จากคนอื่น
เมื่อความรักที่เคยหยิบยื่นกลายเป็นความขมขื่นที่อ่อนไหว
งดงามเหมือนดอกไม้ยามแรกเริ่ม..แผ่กลีบใบ
แต่พอแห้งเหี่ยวไปก็เป็นขยะที่ทิ้งไว้บนพื้นดิน
เพราะรู้ดีว่าไม่มีใครต้องการหรอกใช่ไหม
แค่ดอกไม้ที่ไร้ใบ..ทำไม่ได้แม้แต่จะโชยกลิ่น
ไม่เหนี่ยวไม่รั้ง..เพราะรู้ว่าจะทำสักกี่ครั้งก็ต้องอยู่กับดิน
ปล่อยให้ตัวเองสูญสิ้นนั่นแหล่ะสมควร
จากไปเถอะนะ..ไปหาดอกไม้ดอกอื่น..
ไปหาความงดงามในชีวิตคืน..ไปหาความสดชื่นจากกลิ่นหอมหวน
เธอเห็นใช่ไหม..อะไรคืออะไร และอะไรที่คู่ควร
ดอกไม้บางดอกในสวน แค่ได้ทำหน้าที่อย่างครบถ้วน ก็สุขพอ
3 สิงหาคม 2545 12:27 น.
ยังแคร์
สองเท้าที่ไม่กล้าก้าวย่าง
ทำให้ความอ้างว้างมันกลั่นแกล้ง
หัวใจที่ไม่กล้าออกไปเผชิญลมแรง
จึงเจ็บปวดกับการเปลี่ยนแปลงจนร้าวราน
กับอีกสองมือที่ไม่กล้าเอื้อมคว้า
ภาพเธอที่ไกลสุดตาจึงคืนมาแค่ความร้าวฉาน
รอยความหม่นไหม้ ที่เธอเป็นผู้จุดไฟ ให้ทรมาน
จึงเป็นรอยแผลเป็นจากวันวานที่เวลาซึ่งเลยผ่านไม่อาจลบเลือน
30 กรกฎาคม 2545 18:54 น.
ยังแคร์
ก้าวออกจากชีวิตเธอ..เมื่อไม่อาจพบเจอความรักแท้
ไปเรียกร้องหาคนดูแล คนที่แคร์และไม่ทำร้าย
ยอมถูกใครตราหน้าว่าไร้ค่าและโง่งมงาย
อาจดีกว่าปล่อยให้ใจสลาย..ทั้งน้ำตา
รู้ไว้เถิดทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับฉัน
เธอเป็นบทเรียนสำคัญ..ที่ฉันจะจำมันจนวันหน้า
อย่าทำอย่างนี้กับใครอีกได้ไหม ได้โปรดสัญญา
เพราะความร้าวล้ามันทำร้ายคนได้มากกว่าที่เธอเข้าใจ
สำหรับวันนี้คนอย่างฉันก็เข้าใจมันทุกอย่าง
เก็บรักของเธอที่อ่อนบางไว้เพื่อคนที่จะมาร่วมทางคนใหม่
หลับตาเถิดคนดีแล้วลืมว่าชีวิตนี้เคยมีใคร
ชีวิตเธอเริ่มต้นที่วันต่อไป..
...วันที่ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งหมดความหมายไร้ตัวตน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
985
