9 กันยายน 2548 13:29 น.
ยังเยาว์
คลื่นซัดโหมเข้าโถมหาดสาดชายฝั่ง
ฟ้าร้องดังเลื่อนลั่นสนั่นไหว
มืดมัวหม่นดินน้ำฟ้ายิ่งล้าใจ
ทดท้อแท้อย่างใครใครเคยบอกมา
ซุกตัวใต้ผ้าห่มเหมือนซมไข้
ยิ่งเบื้อใบ้หลบไปไม่พบหน้า
หมดแรงเดินมีแต่เศร้าเคล้าน้ำตา
เหมืนดั่งซ่อนกายาใต้ฟ้าดำ
ไม่เข้าใจทำไมจึงต้องทุกข์
แต่ยามสุขสั้นนักมักถลำ
คราวทุกข์ท้อทดใจไม่ได้ทำ
จึงต้องช้ำกล้ำกลืนฝืนอดทน
มรสุมผ่านพัดมาท้ามนุษย์
จะกล้าก้าวฤาหยุดฉุดรั้งผล
กล้าพอไหมให้คิดพินิจตน
ยอมอับจนหรือจะสู้ให้รู้ที
บ้าน ๒๗
๑ กันยายน ๒๕๔๘
8 กันยายน 2548 13:48 น.
ยังเยาว์
พ่อยังรอ แม่ยังห่วง ดวงใจเจ้า
กลัวลูกเหงา เศร้าและท้อ ที่ก่อหวัง
วันลูกล้ม ยามลูกยา ล้ากำลัง
หมดพลัง อย่าพึ่งท้อ พ่ออวยพร
ห่วงตัวเอง ดูแล แยแสบ้าง
อย่าทิ้งขว้าง ความมุ่งมั่น เคยหมั่นสอน
เรื่องข้าวปลา หาบำรุง อย่านิ่งนอน
สุขภาพ มาก่อน อาทรตน
เรียนหนักไหม อย่างไรบ้าง บอกทางบ้าน
อย่าให้แม่ คอยนาน วานบอกผล
ลูกไม่เก่ง พ่อไม่ว่า อย่ากังวล
เพียงเจ้าทน ทุ่มเทเท่า เจ้านั้นมี
ใช่ทุกคน ทนทำได้ ความสำเร็จ
ผ่านร้อยเจ็ด หนาวท้อ รอทุกที่
คนได้มา แลกเหนื่อยล้า ท้าถือดี
เขาจึงมี วันนี้ได้ ให้เจ้าจำ
อีกหลายล้าน หาญแข่ง และแกร่งได้
คนสู้ไหว ใจมั่น เคยกลืนกล้ำ
หากแต่ผล ที่ได้มา ควรค่าคำ
อย่ากลัวช้ำ เลยลูก ลุกสู้ไป
พ่อคิดถึง แม่คิดถึง พี่คิดถึง
ยังคำนึง บ่นพร่ำหา คราเคยใกล้
ไกลกับเจ้า แค่ไหน ก็ใกล้ใจ
รักลูกแน่ แน่นทรวงใน ไม่ลบลืม
Lovers
0 คน เลิฟยังเยาว์
หน้าส่วนตัว
986
