7 ตุลาคม 2550 18:31 น.
ยังเยาว์
ความเหงา...
เจ้าคงเหงาเหมือนกันเช่นนั้นไหม
จึงเสาะหาสักใครยามไหวหวั่น
บอกเป็นนัยเคียงข้างไม่ห่างกัน
ผลลัพธ์พลันกลับเพี้ยนเปลี่ยนเจตนา
มิมีผู้ต้องการจะพานพบ
ต่างหลีกหลบเร้นตัวกลัวคบหา
ฝากถ้อยคำรังเกียจเหยียดนานา
ว่าเหงาพาทุกข์เศร้าเข้าโจมตี
เหงาพิสูจน์คุณค่าว่าทนไหว
ถึงร้างไร้อยู่ลำพังหวังล้นปรี่
เจ้ามิเคยส่งสาส์นให้อย่างไมตรี
ถึงนาทีจากไปไม่ตอแย
ผ่านคืนเศร้าร้าวล้นจนวันนี้
เพราะเคยผ่านนาทีมีรอยแผล
พ้นคำคนทนได้เพราะไม่แคร์
ที่เคยแพ้ยืนต่อไม่ท้อเลย
ซบเศษเศร้าร้าวรานอันซ่านลึก
ทิ้งผลึกทรมานจงผ่านเฉย
แล้วกอดฉันให้อุ่นอย่างคุ้นเคย
มิต้องเอ่ยสักคำซ้ำรอยใจ
ยิ้มรับเจ้าทั้งน้ำตาอีกคราครั้ง
เพื่อเป็นดั่งเพื่อนร่วมปันความหวั่นไหว
ไม่เจ็บปวดอีกแล้วตรงแนวใจ
แม้นทุกข์ใดเหว่ว้ามาแบ่งเบา
ขอกอดเจ้าเยี่ยงมิตรผู้ชิดใกล้
ประคองไว้ทุกยามของความเหงา
แบ่งไออุ่นเบาบางโอบร่างเอา
ให้รู้เรามีกันวันเดียวดาย
เข้ามาเถิดความเหงาหากเศร้านัก
มาทายทักร่วมทางก่อนจางหาย
จะโอบกอดอิงร่างข้างข้างกาย
เมื่อเหงาคลายค่อยพรากลาจากกัน
3 สิงหาคม 2550 21:21 น.
ยังเยาว์
เขาหาว่ายังเยาว์ขี้เมานัก
ไม่น่ารักโดนใจสาวในฝัน
เจอทีไรอ้อแอ้เริ่มแพร่พันธุ์
ชอบสังสรรค์กับเหงาเมาเรื้อรัง
เขาหาว่าขี้แยงอแงเก่ง
ทำนักเลงแต่ใจเสาะเพราะความหลัง
ข่าวว่าโดนรักร้างเข้าอย่างจัง
จึงวาดหวังลบช้ำด้วยน้ำตา
เขาหาว่าฉันไร้หัวใจรัก
ไม่รู้จักห่วงใยใครหรอกหนา
ทำปั้นปึ่งที่เห็นดูเย็นชา
ใครเข้ามาทำเฉยไม่เคยมอง
ฉันไม่ใช่สาวขี้เมาอย่างเขาว่า
บางเวลาหลบรักพักเศร้าหมอง
ไม่เคยเมาอวดช้ำน้ำตานอง
แค่แอบเมานั่งมองเรื่องหมองใจ
ฉันไม่ใช่เจ้าน้ำตาที่ว่าหรอก
แต่คำหลอกรอบข้างปูทางให้
คราซึ้งซาบเจตน์พ่วงเพื่อลวงใจ
สุดห้ามไว้น้ำตามาพบเจอ
ฉันไม่ใช่คนเย็นชาดังว่ากล่าว
เพียงใจร้าวเคยยอกบอกเสมอ
หากจะรักอีกครั้งยั้งก่อนเจอ
อย่าพลั้งเผลอให้เหน็บเจ็บซบเงา
.....................
.....................
...จึงมิใช่หญิงไร้หัวใจดอก
ไม่อยากชอกกลัวช้ำทำเจ็บเหงา
สร้างกำแพงกั้นขวางระหว่าง...เรา...
กันรอยเศร้าเข้าซ้ำให้ช้ำใจ
9 มิถุนายน 2550 02:42 น.
ยังเยาว์
โปรดอย่าถาม เหนื่อยไหม หัวใจฉัน
ตอกย้ำกันยิ่งหนักเมื่อรักหาย
อาการแย่ร่อแร่เกือบปางตาย
บทสุดท้ายรักพังเจ็บฝังตรึง
หันมามองมุมเก่าเราเคยอยู่
กลับไม่รู้เดินอย่างไรจะไปถึง
หนทางเปลี่ยวอ้างว้างค้างคำนึง
เพียงคิดถึงน้อยนิดสะกิดใจ
เจ็บ...หนาว...ร้าวรวด
ปวด...จนน้ำตามารินไหล
สงสารที่แย่แท้หัวใจ
ทำไมลึกซึ้งถึงเพิ่มพูน
ก่อนเคยเดินลำพังความหวังเปี่ยม
มาเสียเหลี่ยมเล่ห์รักชักเสียศูนย์
เพิ่มคือช้ำน้ำตากับอาดูร
เหมือนเป็นหุ่นลองค่าครารักพัง
สัญญานั้นต้องลืมได้...เพื่อหายเจ็บ
ด้ายเหงาเย็บปิดแผลใจไว้ข้างหลัง
เริ่มก้าวแรกด้วยใจไร้พลัง
สั่งสมหวังสมานเข้าบรรเทาระทม
ฝืนเก็บไว้เปล่าดายท้ายเป็นห่วง
พยายามทิ้งถ่วงบ่วงรักขม
ปิดเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตาล้าระบม
น้ำตาข่มดูบ้างสะสางใจ
........................
ร้องไห้เสียบ้าง
ทิ้งน้ำตาไป ความเสียใจคงน้อยลง
17 พฤษภาคม 2550 15:57 น.
ยังเยาว์
ร่างโซ สกปรก รกหางหู
มองดู ขี้เหร่ เสน่ห์หาย
"น่ารัก" น่ามอง หมดหมองวาย
ทิ้งกาย ริมทาง ข้างสะพาน
อยากมี คนดูแล แคร์กันบ้าง
ลูบหัวหาง สักนิด คิดสงสาร
ไม่ต้องหนาว ข้างถนน ทนทรมาน
คนต้องการ ในฝัน นั้นคือใคร
รอผู้ แวะผ่าน สะพานเก่า
ถือเอา อาหาร มาทานให้
สิ่งเดียว โหยหา น้ำใจ
มีไหม มอบมิตร จิตกรุณา
ใครหนอ ใครหนอ พอปันรัก
แค่สัก น้อยนิด ที่คิดหา
อย่ามองเป็น เศษสวะ ทางสายตา
"แค่" หมา ข้างถนน ไม่สนใจ
...................................
หมาจรจัดก็มีหัวใจ
"หูกาง สะพานเก่า"
3 พฤษภาคม 2550 17:22 น.
ยังเยาว์
ได้ปีหนึ่งแล้วน้อพ่อกับแม่
บ่ได้แหว่ยามบ้านเพราะงานหลาย
สู้กัดถีบกองงานบ่ย่านตาย
ฮอดมื้อบ่ายคืนหน้าหาบ้านเฮา
คิดฮอดแฮงปานใด๋ใจแห่งสู้
ทนฝืนอยู่ฮ้อยยามกอดความเหงา
ยากลำบากเจ็บจนก็ทนเอา
ทุกข์ปัดเป่าด้วยน้ำตามื้อล้าใจ
เฮ็ดงานหนักหวังเงินถงส่งเมือบ้าน
เงินสั่งงานค่าต่ำต้องทำไหว
เบี้ยจ่ายน้อยงานล้นลูกจนใจ
สู่ต่อไปคาถาฆ่าเจ็บจน
ความทุกข์ยากเมื่อเด็กมันเช็คสั่ง
ให้วาดหวังต่อไปแม้ไกลผล
กตัญญูเป็นทุนคุณค่าคน
ใจอดทนท้ามันอย่าหวั่นเกรง
บ่มีไผตายย่อนดู๋ต้องสู้ต่อ
ปล่อยทุกข์ท้อปลดปมที่ข่มเหง
ตั้งมั่นต่อสู้ไปใจนักเลง
ขานบทเพลงพร้อมรุกปลุกกำลัง
มันต้องมีสักมื้อคือเฮาวาด
ใจบ่ขาดเหลือลมคงสมหวัง
คุณพ่อแม่คุ้มใจให้พลัง
สิต่อหวังคืนงานในลานกรุง
เขียน: มื้อเมือบ้าน (ปีกลาย)... ๑๒ พฤษภาคม ๒๕๔๙
แก้ไข: คืนลานกรุง...๒ พฤษภาคม ๒๕๕๐
.......................................
คำศัพท์:
แหว่ = แวะ
ยาม = เยี่ยม
ย่าน = หวาดกลัว
ฮอด = ถึง
แฮง = มาก
ปานใด๋ = เท่าใด
(คิดฮอดแฮงปานใด๋ใจแห่งสู้ = ยิ่งคิดถึงมากยิ่งมีกำลังใจ)
ฮ้อย = จำนวนหนึ่งร้อย
ไผ = ใคร
ดู๋ = ขยันขันแข็ง
มื้อ = วัน
เฮ็ด = ทำ
ถง = ถุง (เงินถง = เงินจำนวนมาก, เงินก้อน)
เมือ = กลับ