4 เมษายน 2545 10:04 น.
ยอดหญ้า
อีกไม่กี่วัน
จอมขวัญต้องไป
ปล่อยน้องเอาไว้
เศร้าใจนักหนา
ศึกรบยิ่งใหญ่
ต้องไปให้ทันเวลา
อย่ามัวชักช้า
หลายชีวาต้องตาย
ศึกรักข้างนี้
พี่จำต้องไป
ขอน้องอย่าหวั่นไหว
คอยเจ้าหัวใจกลับมา
กลับจากศึกรบ
พี่คงได้พบขวัญตา
แต่ทำไมเล่าหนา
ข้างกายาน้องมีชายอีกคน
4 เมษายน 2545 09:50 น.
ยอดหญ้า
ต้องใช้เวลานานแค่ไหน
จึงชนะใจคนดีได้หนา
หรือฉันต้องคอยจนกว่า
วันที่เธอมาบอกลากัน
เธอให้แค่คำว่าเพื่อน
ย้ำเตือนอยู่ในใจฉัน
ทำไมเธอไม่มองมัน
มองสิ่งที่ฉันจะบอกเธอ
ว่าเพื่อนของเธอคนนี้
คนที่เธอให้ความสนิท
เป็นได้เพียงคนใกล้ชิด
แต่ไม่มีสิทธิ์เป็นแฟน
ฉันจึงรู้และเข้าใจ
ว่าทำยังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้
เหลืออีกสองวันที่ต้องทำใจ
เมื่อเธอบอกว่าต้องไปแต่งงาน
3 เมษายน 2545 13:26 น.
ยอดหญ้า
ใบไม้ที่ไหวปลิว
ลอยละลิ่วหน้าใจหาย
เหมือนใจที่สลาย
พร้อมกับกายที่อ่อนแรง
กี่ฝนที่กรำมา
สู้ยิบตาไม่ถอยหนี
ผ่านร้อนมากี่ปี
โอ้ชีวีอนิจจัง
ที่ทำไปทุกอย่าง
คิดว่าร่างนั้นแข็งแรง
เหมือนฟ้ามากลั่นแกล้ง
โดนสาปแช่งอีกหรือเรา
ชีวิตคืออนิจจัง
อย่าพะวังหลงลืมตัว
ไม่ว่าดีหรือชั่ว
ทุกถ้วนทั่วก็ต้องตาย
3 เมษายน 2545 09:50 น.
ยอดหญ้า
กลับมาก่อนที่รัก...อย่าหักอกฉันเลยคนดี
คนที่เขายอมพลี...ดวงชีวีดวงนี้เพื่อเธอ
กลับมาก่อนเถอะนะ...อย่าทำให้ฉันใจสลาย
อยากบอกเธอว่าใคร...คนนี้ที่รักเธอ
กลับมาได้ไหม...อยากเฉลยความในใจ
อยากบอกความเป็นไป...ว่ามีใครคอยเธอ
กลับมาได้ไหม...ใครเขาเป็นห่วง
ที่สำคัญเขาจะทวง...เงินเป็นล้านที่เธอยืมไป
3 เมษายน 2545 09:50 น.
ยอดหญ้า
ฉันเล่นกับเพื่อนอยู่
จู่จู่ก็เข้ามาจับ
และบอกให้ฉันยอมรับ
นะครับคุณต้องมอบตัว
แล้วฉันทำผิดตรงไหน
แค่เล่นอะไรแบบนั้น
เล่นแบบที่ฉันว่ากัน
ก็นั่นคุณเล่นไพ่นะตัว
หน้าส่วนตัว
1006
