12 กรกฎาคม 2547 04:00 น.
ม.ปณิธาน
อาภาภัส - สาย...ใจรัก
เรียงถ้อยรจนา สื่อความตามหา ผู้กล้าเกริกไกร
อ่อนโยนโอนอ่อน ราร้อนสดใส งามสุดจากใจ ยิ่งใหญ่ความดี
ดั้นด้นค้นหล้า จรทั่วฟากฟ้า ดาวเดือนเลื่อนหนี
ยังอยู่กู่ก้อง เพียรมองสุขี ดาวลาไม่มี ดาวดีลี่เลือน
ทอดถอนรอนจิต วาดหวังยังคิด ชีวิตเฉเชือน
ราตรีมืดมัว ฟ้าหลัวกลัวเกลื่อน พบคนงงเงือน มิเหมือนคนจริง
เจรจาจ้าแจ่ม หวานถ้อยร้อยแถม กลับคล้ายโดนสิง
เงาวูบลูบลม คารมหนุงหนิง ฝากคำอ้อนอิง ท้ายทิ้งวิ่งหาย
หลายวันผ่านภพ สุดตาล้าลบ กลกลบกลับกลาย
เปลี่ยนแปรแก้ไข มิใช่ชัดฉาย ปล่อยเราเดียวดาย สิ้นสลายเริงรมย์
โอ้หนอองค์ฟ้า ท่านใหญ่เหนือธรา วานผูกปลูกพรหม
หากแม้นเทวฤทธ์ ยังสถิตย์คู่สม ขอรักเชยชม หวานชิดสนิทครอง
จารรักสลักคำ เพื่อเพลินลำนำ ให้ใจทั้งผอง
รวยรื่นสราญรัก พิงพักสมสอง หวังใดใครปอง จงพ้องพราวแพรว
ม.ปณิธาน - บทตอบ ...สาย...ใจรัก
เรียงร้อยถ้อยคำ เอ่ยเอื้อนลำนำ สานต่อคนดี
งามจิตจริงใจ มอบให้ไมตรี ฝากความที่มี จากพี่คนไกล
พานพบสบแล้ว ดั่งดาวดวงแก้ว เพริศแพร้วสดใส
รัศมีงามเด่น ดาวเร้นหลบไป เดือนไม่เทียมได้ จอมใจคนดี
กานดาอย่าหวาด ร่วมเรียงเคียงวาด ฝันนั้นไม่หนี
แม้คืนมืดหม่น สองคนยังมี แสงใจจากพี่ ช่วยชี้ส่องทาง
เจรจาเจื้อยแจ้ว หวานชมสมแล้ว ไม่แจวหายห่าง
ฝากคำย้ำบอก ไม่ออกนอกทาง สองเราร่วมสร้าง ไม่ร้างแรมไกล
วันคืนผ่านผัน ร่วมเรียงเคียงกัน นานวันอยู่ได้
ไม่คิดแปรเปลี่ยน พากเพียรเสมอไป ยึดมั่นสองใจ คงไว้ตลอดกาล
แม้องค์เทวฤทธิ์ อุ้มสมลิขิต ชีวิตหวามหวาน
คงไม่ชุ่มชื่น ยั่งยืนยาวนาน เหมือนดั่งใจผสาน สองสมานกันเอง
คำรักชโลมเร้า ไม่อาจเทียมเท่า รักเจ้าบรรเลง
กล่อมเกลาเราสอง ประคองไม่เกรง ครองคู่เลบง เพลงกาพย์ซาบใจ
11 กรกฎาคม 2547 23:26 น.
ม.ปณิธาน
เมกกะ...ครวญชวนยิ่งเศร้า..........ซึมกัน
ครวญ...คร่ำพร่ำรำพัน................ออดอ้อน
ป่วน...ปั่นบั่นทอนอัน................หวานหยด
ใจ...อ่อนอย่ารีบร้อน...................อ่านถ้อยความ...เมก
เมกกะ...ครวญชวนซึ้งเศร้า
ออดอ้อนเช้าสายบ่ายเย็น
หวานขมปะปนเป็น
ถ้อยความเอ่ยเผยความใน
ใจอ่อนอย่ารีบอ่าน
ตั้งสตินานค่อยอ่านได้
กลัวหลงคารมไป
แท้จริงแฝงแรงไมตรี.
11 กรกฎาคม 2547 04:51 น.
ม.ปณิธาน
คิดถึงจึงแต่งให้.................เสน่หา
โคลงสี่ซึ้งตรึงตรา...............แด่เจ้า
แม้ไร้ค่าราคา...................ควรคู่
เต็มเปี่ยมจากใจเฝ้า...........ใฝ่เพ้อละเมอถึง
คิดถึง...จึงแต่งให้
เป็นกาพย์ไว้แด่กานดา
แม้ไร้ค่าราคา
แต่เต็มเปี่ยมจากดวงใจ
จันทร์...นี้พี่ครวญหา
โอ้แก้วตาอย่าไปไหน
หายหน้าหายห่างไป
เจ้ารู้ไหมใครเฝ้าคอย
อังคาร...รานรอนจิต
นั่งครวญคิดจิตละห้อย
ไม่เห็นหน้าน้องน้อย
กลอยใจพี่นี้ระทม
พุธ...พลอยเลื่อนลอยเหม่อ
นั่งคอยเก้อเพ้อกับลม
คิดถึงวันเคยชม
วันเคยอยู่คู่เคียงกัน
พฤหัส...ข้องเคืองขัด
แสนอึดอัดได้เพียงฝัน
ไม่เห็นหน้านานวัน
พลันนึกหวั่นไหววังเวง
ศุกร์...เศร้าโศกคิดถึง
พร่ำรำพึงกับตัวเอง
คิดไปให้กลัวเกรง
เจ้าโฉมงามตามใครไป
เสาร์...สลดใจหดหู่
ไม่อาจรู้ใจน้องได้
ห่างกันอันตราย
กลัวชายอื่นชื่นชมนาง
อาทิตย์...จิตร้อนรน
สุดทานทนเปลี่ยวเปล่าร้าง
รู้ไหมแม่เอวบาง
ทุกข์เพราะพี่นี้ห่วงใย
คิดถึง...ด้วยใจภักดิ์
ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์จงให้
น้องพี่นี้ปลอดภัย
ไร้เรื่องโศกวิโยคครวญ
คิดถึง...ด้วยใจรัก
มิเคยพักรักทรามสงวน
ใจมั่นไม่เรรวน
มีเพียงน้องคล้องดวงใจ.
10 กรกฎาคม 2547 04:46 น.
ม.ปณิธาน
ทะเลดาว - คิดถึงนะ...
รับ...ฟังบ้าง บางวลี ที่เคยกล่าว
รู้...ไหมเล่า ใจยังห่วง และทวงถาม
ไว้...ที่ไหน หรือหล่นหาย ไม่ดูความ
เธอ...เก็บคำ นิยามรัก ฝากที่ใด
คือ...สิ่งเดียว เกี่ยวสองเรา เข้าด้วยกัน
ลม...พลิ้วผ่าน สายสัมพันธ์ ฝากมาไหม
หาย...ไปแล้ว หรือยังอยู่ คู่หทัย
ใจ...ดวงหนึ่ง เข้าถึงไหม ใจอีกดวง
ของ...ที่ฝาก ให้ดูแล และถนอม
ความ...จริงไซร้ ใจหรือยอม ละ ห่วงหวง
คิด...เสมอ เธอเหมือนฉัน มั่นมิลวง
ถึง...กาลล่วง ใจยังรัก จากใจจริง.
ม.ปณิธาน - บทตอบคิดถึงนะ...
รับ...รู้แล้ว ที่แก้วตา ฝากถึงพี่
รู้...กันดี ใยยังห่วง และทวงถาม
ไว้...ใจพี่ เถิดที่รัก อย่าเอาความ
เธอ...คือนิยาม รักลึกซึ้ง ตรึงหัวใจ
คือ...ชีวิต จิตวิญญาณ ผสานเป็นหนึ่ง
ลม...คอยดึง ซึ่งสัมพันธ์ ต่อกันไว้
หาย..ใจเข้า หายใจออก ฝากบอกไป
ใจ...ถึงใจ สื่อภาษา ว่ารักกัน
ของ...ที่ฝาก มากคุณค่า พี่ฟูมฟัก
ความ...ที่รัก เกินบรรยาย ขอจงมั่น
คิด...ถูกแล้ว ไม่เคยหลอก ล่อลวงกัน
ถึง...กาลนั้น จะสิ้นสุด ไม่หยุดรักเธอ.
9 กรกฎาคม 2547 05:38 น.
ม.ปณิธาน
ปลาวาฬสีน้ำเงิน - ดาว..ไกลเกินเอื้อม
ในค่ำคืนที่ฟ้ามืดมิด ฉันมองไปยังฟ้าไกล
ก็เป็นเพียงคนหนึ่งที่หลงใหล แสงดาวบนฟ้า
อยากจะเอื้อมมือไปหยิบดาว ให้มาอยู่ใกล้ๆตา
แต่ก็รู้ดีว่ามันไกลเกินกว่าและไม่อาจตกลงมาสู่พื้นดิน
ที่ทำได้ก็คงแค่คิด แค่ฝัน
ได้แค่แอบมองและในทุกๆครั้งก็ได้แค่แอบยิ้ม
ไม่หวังว่าสักวันสิ่งที่พยายามทำนั้นจะเป็นจริง
เมื่อฐานะเธอมันสูงยิ่งกว่าคนเดินดินจะขอมาอยู่ข้างกาย
เพียงหวังว่าสักวันเธอจะมองลงมา
เธอคงจะเห็นคนอยู่ใต้ฟ้า ที่ยังไม่ไปไหน
ยังคงมองดาวดวงเดิม เพื่อมาเติมสิ่งที่ขาดหายไป
และไม่ว่าค่ำคืนคราใด ดาวจะอยู่ไกลกว่าเดิมหรือไม่..ฉันขอแค่มอง
ม.ปณิธาน - หัวใจดาว...ไม่ไกลเกินเอื้อม
ฉันมองลงมา จากฟากฟ้าไกล ในคืนมืดมิด
เห็นสาวน้อยตัวนิด ติดตามดารา มองมาที่ฉัน
ฉันอยากลงไป อยู่ในมือเธอ สาวน้อยคนนั้น
แต่รู้ดีว่ามัน เป็นไปไม่ได้ แม้แค่ใกล้ตาเธอ
ฉันคงทำได้ แค่ให้เธอฝัน ถึงกันแค่นี้
จะส่งแสงริบหรี่ ตอบแทนรอยยิ้ม ที่เธอแอบให้เสมอ
หลับตาเถอะสาวน้อย ปล่อยใจล่องลอย ดาวคอยรับใจเธอ
ใช่ว่าดาวเพ้อ แม้เธอไม่อยู่ข้างกาย แต่ส่งใจมาอยู่คู่กัน
ฉันมองเธออยู่ รู้ไหมคนดี ที่อยู่ใต้ฟ้า
เมื่อเธอมองขึ้นมา แสงแห่งดารา จะเติมเต็มทุกสิ่งที่ฝัน
ความรักของดาว พราวอยู่ข้างใน ใกล้ชิดและผูกพันธ์
ใกล้กว่ากายนั้น คืออยู่ในหัวใจเดียวกัน...ฉันขอแค่สัมผัสใจ
หน้าส่วนตัว
857
