20 มิถุนายน 2548 00:35 น.
ม้าลาย
จากขอบฟ้าจรดน้ำ..........เนานาน
ยามสงบนิ่งสนิทปาน.......กระจกแก้ว
ฟ้าพิโรธทะเลลาญ..........กระหายเลือด
เคียงคู่คงไม่แคล้ว..........เนื่องร้อยอารมณ์
เปล่งแสงสีส่องสะท้อน....ทอฝัน
เงาทาบเงาผูกพัน..........ภาพพ้อง
หลากรุ้งหว่างวารวัน........คืนวาด
ฟ้ารุ่งฤๅค่ำคล้อง............ขอบน้ำงามเสมือน
ฟ้าเผาแดดแผดร้อน.........ราวไฟ
น้ำระเหยผ่าวไอ...............อาบฟ้า
สองสัมผัสสนิทใน............ทรวงอุ่น
ผูกจิตไมตรีจ้า................จวบสิ้นแสงตะวัน
จันทร์แรมคราค่ำคล้อย.......คืนเหงา
แสงส่องน้ำงามเงา.............เงื่อนแจ้ง
รับรู้ระลึกเรา.....................แรมห่าง
ไร้จิตราวจันทร์แล้ง............ร่วงฟ้าเฟือนหน
น้ำตาฝนหล่นฟ้า................เลือนฝัน
พายุกระแทกพลัน...............พลิกน้ำ
คลื่นมหาสมุทรผัน...............เปลี่ยนภาพ
เสียงอัสนีบาตซ้ำ................โศกเกรี้ยวกราดไฉน
มองขอบฟ้าจรดน้ำ...............เนิ่นนาน
หลายหลากอารมณ์ผสาน......ซับซ้อน
เปลี่ยนฉากแต่งตามวาร.......วันวาด
สุขโศกหนาวเย็นร้อน..........ย่อมรู้เพียงเรา
20 มิถุนายน 2548 00:32 น.
ม้าลาย
แสงเทียนส่องสะท้อน..................ตัวตน
ปรากฏเงาคู่คน...........................ขนาบข้าง
เกิดด้านสว่างโดยดล....................มืดอีก ด้านฤๅ
สองภาพแสงเพลิงสร้าง................สิ่งเร้นเห็นไข
เคลื่อนขับนัยเนื่องคล้อง..............เคียงกัน
เงาทาบหน้าหลังหัน....................สลับได้
ส่องทางส่องสีสัน.......................ส่องโลก
คืนมืดกระจ่างใต้........................หยดน้ำตาเทียน
วนเวียนระเหิดแห้ง.......................ลอยหาย
เศษซากหลอมละลาย..................หล่อซ้ำ
สาวไส้เสียบเส้นสาย.....................สลักรูป
สืบทอดศิลป์ศาสตร์ล้ำ-.................ค่าแม้นควรเมือง
เรืองโรจน์คงชั่วครั้ง........................ชั่วคืน
ไส้หมดน้ำตากลืน..........................กลบเถ้า
วาสนามิอาจฝืน.............................ตะวันรุ่ง
เทียนดับลงเมื่อเช้า........................สถิตไว้เชิงเทียน
หน้าส่วนตัว
1832
