27 มิถุนายน 2548 23:49 น.
ม้าก้านกล้วย
พอได้อ่านบทกวีที่อ่อนโยน
ก็เหมือนโดนฟ้าสาปพิลาปลั่น
มิอาจเติมถ้อยใดไปรำพัน
เหมือนปิดกั้นเราไว้ ไม่พาที
ปีกฟ้าเพื่อนเก่าจงเข้าใจ
ถ้าต่อกลอนมิได้คงใช่ที่
หาโอกาสใดหนอ ก็ไม่มี
ใจที่มี หมายร่วมกลอน ตอนอ่านคำ
กลับต่อเติมถ้อยใด ใครมิได้
ทำอย่างไรใครคงว่า ช่างน่าขำ
แต่ตัวเราเร้าลนจนไหม้ดำ
จะให้ทำอย่างไร ช่วยไขความ
ตอบกระทู้ใดใดมิได้เลย
ไม่เหมือนเคยพ่อบุญปลูกถูกมองข้าม
อ่านกวีทีละนิดแล้วคิดตาม
พยายามตอบโต้ โอ้ ระกำ
ทิกิ หนึ่งคน ก็ โดนบล๊อค
พูดไม่ออกบอกไม่ได้ ใจระส่ำ
โอ้ว่าอกเอ๋ยอกนี้ เหมือนมีกรรม
แล้วจะทำ อย่างไร ไม่ได้เติม บทกลอน
คุณปีกฟ้าครับ ตอนแรก คุณ ทิกิ ถูกบล๊อค นึกว่า จะเป็นความผิดพลาดแค่ นืดหน่อย ไกลตัว ไม่เป็นไร
โดนเข้ากับตัวเองแล้ว แทบบ้า
โอย ช่วยแก้ไขให้ด้วย นะครับ
22 มิถุนายน 2548 11:37 น.
ม้าก้านกล้วย
อับอายจังเลย ไม่เคยฝัน
เพราะทุกวันงานนั้นมันสุมหัว
ภารกิจวาระงานพาลรัดตัว
กว่าที่หัวจะถึงหมอน นอนเหมือนตาย
ไม่ใช่ไม่รู้สึกไม่นึกถึง
แต่ความซึ้งซับกมลที่หล่นหาย
จากเหตุให้หาเสบียงมาเลี้ยงกาย
เหมือนเวียนว่ายในกองกรรมทำแต่งาน
ตั้งใจไว้ว่าจะหาเงิน
ขัดเขินแค่หาค่าอาหาร
ร้อยรับนับคาวแค่ข้าวจาน
เหมือนโปรยหว่านเงินจมถมไม่เต็ม
อับอายจริงจริงยิ่งกว่าจน
ลำบากบุกทุกข์ทน เหมือนสนเข็ม
อาหารว่างพอจุนเจือคือเหงื่อเค็ม
เลียเล็มริมฝีปาก ลากสังขาร
แล้วจะเหลือเวลาใดไว้นอนฝัน
แล้วจะมีใครกันในวันหวาน
แล้วเมื่อไหร่จะหลุดตน พ้นบ่วงมาร
แล้วมนต์ใด ได้บันดาล ให้ผ่านผัน
อยากจะมีคนหนึ่งคิดถึงมาก
และก็อยากเคียงข้างคอยสร้างฝัน
คอยเป็นแรงใจให้กันและกัน
อยากจะมี วันนั้น . . .หรือฝันไป.
(ม้าก้านกล้วย)
21 มิถุนายน 2548 14:32 น.
ม้าก้านกล้วย
ในคืนวัน ที่ฉัน นั้นไร้เพื่อน
มีรูปหนึ่งซึ่งเตือนเสมือนว่า
ร้อยพันวันพรากที่จากลา
ย้ำตราตรึงเตือนถึงเพื่อนใจ
ไม่รู้ว่าวันนี้ ยังมีเรา
อยู่ในเงาเคลือบคลางอย่างสงสัย
หรือเพราะระยะทางที่ห่างไกล
ปรับแปรไมตรี นี้เสียแล้ว
ทางโน้นเป็นอย่างไรก็ไม่รู้
ยังอยากอยู่อย่างเสมือนเป็นเพื่อนแก้ว
ยังจดจำประกายตาที่จ้าแวว
ลืมเสียแล้ว หรือไร ใจของเธอ
จ้องมองรอยยิ้มพิมพ์ผนีก
สนิทลึกลงใน หทัยเสมอ
ละม้ายมาตรอนึ่งองค์หลงละเมอ
เสมือนเธอแสร้งสรวลชวนสราญ
คิดถึง . . . คิดถึง .จริง . . จริง นะใจ
ส่งคนึงลอยไกลไปสนาน
รับรู้ได้หรือเปล่า ว่าร้าวราน
ดั่งไฟผลาญ กมลผง จนหลงเพ้อ
คิดไปฝ่ายเดียวเชียวนะเรา
ทุกเช้า สาย บ่าย เย็น เป็นเสมอ
อย่า นะ อย่าปล่อยให้คอยเก้อ
รอ นะรอ แต่ เธอ เสมอไป
(ม้าก้านกล้วย)