20 เมษายน 2545 22:33 น.
ม้าก้านกล้วย
ราตรีในยามนี้มีดาวดื่น
กล่อมกลางคืนประดับกลางพร่างพราวฟ้า
มีหมู่ดาวมากมายเลื่อมลายตา
แต่เหมือนว่าหนึ่งราศีที่หายไป
โค้งขอบครึ้มขึ้นขวางอยู่กลางหาว
มีหมู่ดาวนักษัตรผลัดเวียนไว้
นอนนับดาวราวสะกิดตะหงิดใจ
หมู่ดาวใดที่ไม่เห็นที่เร้นราง
โน่นแมงป่องมองดูอยู่ขอบฟ้า
นี่หมู่ปลาว่ายในโถคนโทกว้าง
มีวัวหนุ่มมีมังกรมานอนขวาง
นายธนูก็ซุ่มพรางข้างตราชู
หญิงสาวและสิงหามาด้วยกัน
แกะขนมันก็กระไรไม่มีคู่
ตระหง่านเงื้อมเขาโง้งโยงยามอยู่
แล้วก็มีดาวปูอยู่ไม่ไกล
นับย้อนซ้ำอย่างไรก็ไม่ครบ
อีกหมู่ดาวยังหลบอยู่ที่ไหน
เที่ยววนเวียนทบทวนดูเท่าไร
หนึ่งหมู่ดาวที่หายไปอยู่ไหนกัน
หนักใจหาเท่าไรก็ไม่พบ
ไม่รู้หลบไปน้อยใจที่ไหนนั่น
เฝ้าเวียนถามหมู่ดารามาร้อยพัน
แม้นใครกันช่วยได้ ให้บอกที
(ม้าก้านกล้วย)
18 เมษายน 2545 19:26 น.
ม้าก้านกล้วย
รักฉันนั้นเป็นเหมือนเช่นธุลี
ดุจละอองผงคลีที่คละคลุ้ง
เหมือนหมอกมัวแลลับอับจรุง
เฟือนฟ่องฟุ้งดังม่านมิดปิดกั้นใจ
ไม่เคยรับรู้เลยว่ารุ้งราง
จะไสวใสสว่างสักเพียงใหน
ไม่เคยลิ้มทิพยรสหยดวิไล
มิเคยอาบหยาดใสของไอฝน
เป็นหมอกหมองละอองหม่นมืดมนนัก
เหมือนเริ่มรักก็แรมร้างตั้งแต่ต้น
เป็นใบไม้แรกผลิที่ร่วงหล่น
เหมือนป่าฝนแต่ไร้ฝนหล่นชโลม
อยากมีรักเหมือนใครใครได้มีรัก
อยากรู้จักรักรอนใจอ่อนโน้ม
อยากงอนเง้าให้เขาเล้าประโลม
อยากชมโสมเพ็ญสวยด้วยสักคน
อยากรู้ใจใครหนอจะปัดเป่า
ไล่ฝุ่นเงาที่ครอบคลุมรุมใจหม่น
เป็นฝนทิพย์หยาดเย็นใสใส่กมล
ที่ระคนเปลี่ยวเหงาและเศร้าหมอง
ใครหนอจะอาสาเป็นสายรุ้ง
ใครจะมุ่งมาเหลียวมาเกี่ยวข้อง
ฉันค่าด้อยเกินไปไม่ชวนมอง
ก็แค่เพียงละอองธุลีดิน
(ม้าก้านกล้วย)
17 เมษายน 2545 16:33 น.
ม้าก้านกล้วย
ความรักฉันนั้นเป็นเหมือนเช่นทะเล
มีรักมาทุ่มเทจนใจสิ้น
ใช่ว่าแจกจ่ายไปในแผ่นดิน
แต่ว่ายินดีให้ใครสักคน
เปรียบแรงใจฝันนั้นเป็นเช่นคลื่น
โถมโครมครืน บ้างกร้าว แกร่งแรงล้น
คือความรักมากมายหลากหลายจน
ใจไม่อาจทานทนเลยจนเอ่ยมา
ครั้นบางคราว อ้อยอิ่งยิ่งกว่าอ้อน
ทะเลอ่อน รอนริน ระรวยล้า
ระรอกลิ้ว ละล่องลอย ค่อยค่อยลา
เหมือนดั่งว่า รักราลิบ กระซิบเบา ๆ
ทะเลนั้นเขียวครามงามเหมือนฟ้า
ไกลสุดตาพาใจให้เงียบเหงา
จึงต้องใช้รักหวงแหนทดแทนบรรเทา
เพื่อค่อยคลายใจเบาเบาเจ้าเลื่อนลอย
รักนั้นเป็นเช่นทะเลเห่กล่อมหาด
กระสายสาดกระเซ็นเศร้าเคล้าอ้อยสร้อย
ตราบคืนตลอดวันผันผายคล้อย
ไม่เคยปล่อยให้ทรายร้างร้ายลำพัง
ทะเลยังโอบล้อมด้วยละมุน
ทะเลยังเนื่องหนุนธารารั้ง
ขึ้นและลงตามโมงยามตามคำสั่ง
ก็เหมือนดั่งใจฉันมั่นคงนัก
วาดคำรักเช่นทะเลด้วยรอยทราย
เขียนไว้ให้ขวัญใจได้ตระหนัก
แม้ทะเลสาดกลบลบคำรัก
แต่ใจภักดิ์ไม่มีกลบมิลบเลือน
(ม้าก้านกล้วย)
16 เมษายน 2545 18:57 น.
ม้าก้านกล้วย
กลับมาแล้ว มาพร้อม สายฝนพรำ
กลับมาร้อง ลำนำ ทำนองหวาน
มาจากแดน ห่างไกล วิไลโอฬาร
กลับมาขาน ตำนาน ของพงไพร
เคยหยอกเย้า กระเซ้า เจ้าเนืองเนือง
เคยสร้างความ ขุ่นเคือง เรื่องเหลวไหล
เคยข้นแค้น คับกมล หม่นหมองใจ
จะอย่างไร พอจากไกล ใจกลับรอ
เคยเง้างอน วอนง้อ ขอคำรัก
เคยอกหัก เคยสมรัก เคยพักพ้อ
เคยโกรธขึ้ง เคยสนอง เคยร้องขอ
เคยเจื้อยจ้อ รำพัน กันมากมาย
ก่อนจาก เคยสัญญา ว่าไม่เลือน
ความเป็นเพื่อน ระหว่างสอง ต้องห่างหาย
เพราะแรมร้าง เชือนแช แค่เพียงกาย
มีเพียงสาย สัมพันธ์ นั้นมั่งคง
กลับมาแล้ว มาพร้อม กับความหวัง
มาเตือนรั้ง ใจใคร มิให้หลง
แม้นลืมกัน เลือนกัน ฉันก็คง
เพียงพะวง ใจใคร ให้จดจำ
หากลืมเลือน เพื่อนคนนี้ มีเพื่อนใหม่
ลืมคืนวัน สดใส ใจเพ้อพร่ำ
ขอส่งคำ ก่อนจาก ฝากสักคำ
ยังเตือนย้ำ ยังตระหนัก ว่า รักเธอ
(ม้าก้านกล้วย)
13 เมษายน 2545 17:02 น.
ม้าก้านกล้วย
ร้อนเพราะร้อนมากมายในวันแล้ง
เดือนห้าแห้งแดดแรงแสงแดดจ้า
จึงรุ่มร้อนเร้ารุมสุมอุรา
จึงออกมาท้ารบพบสงคราม
มีรถเอาอาวุธบรรทุกรถ
เต็มไปหมดแสนยาน่าเกรงขาม
ทั้งขันขวดโอ่งอ่างกระถางลายคราม
แล้วใส่น้ำจนเต็มปรี่จะรี่บรรเลง
บ้างตั้งป้อมหน้าบ้านสำราญร่วน
ต่างชักชวนทหารกล้ามาล่าเร่ง
พอรถรบเทียบท้าท่าครื้นเครง
ก็ตะเบ็งสรรพประยุทธดุจจะรบ
สาดน้ำโครมเย็นยะเยือกไม่เลือกหน้า
สาดมาก็สาดไปไล่ตลบ
ทั้งแป้งร่ำทั้งแป้งหมี่ก็มีครบ
ทั้งน้ำอบน้ำแข็งก้อนหย่อนใส่น้ำ
ทั้งลูกเด็กเล็กแดงแรงชรา
ทั้งหนุ่มสาวเฒ่ากว่าก็มาฉ่ำ
นักเรียนร้องนักเลงเฉยกระเทยรำ
ทั้งหมูอ้วนจ้ำม่ำหรือซูบเซียว
เฝ้ารอปีมาทั้งปีวันนี้ล่ะ
วันที่จะพร้อมหน้าพากันเที่ยว
วันสงกรานต์ทั้งปีมีวันเดียว
วันที่เหนี่ยวใจน้อมยอมอภัย
วันที่พบรอยยิ้มอิ่มเอิบหน้า
วันที่หัวเราะร่ากว่าวันไหน
วันที่มิตรสัมพันธ์กันทั่วไทย
วันที่ใจทุกใจมีไมตรี
คือสงครามที่รบกันด้วยสนุก
คือสงครามที่รบรุกไปทุกที่
คือสงครามที่ผู้แพ้พ่ายได้ยินดี
คือสงครามที่มีแต่สำราญ
(ม้าก้านกล้วย)
หน้าส่วนตัว
1832
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
