21 กันยายน 2544 23:26 น.
ม้าก้านกล้วย
ดารา
ระยับยวง ลวงตา กลางฟ้าหม่น
พรายแสงเย็น เป็นละออง ของเบื้องบน
ใครหลายคน รักดาว เจ้าเลิศลอย
แต่กับฉัน ดาวสูงลอย เกินสอยชม
ได้แค่เพียง ระทม ข่มใจน้อย
แม้ยากไร้ บังอาจกล้า คว้าดาวลอย
ไม่เจียมว่า ค่าน้อย เอื้อมสอยดาว
กระพริบล้อ ย้อหยอก หลอกฉันเล่น
ช่างไม่เห็น ใจคนเจ็บ ที่เหน็บหนาว
เย้ยฉันได้ ลงคอ หนอดวงดาว
กระพริบพราว ราวจะหยัน ฉันให้ช้ำ
ดารา
ฉันเคยนะ เคยมีรัก ประจักษ์รู้
ประคองคู่ เพียรเฝ้า ทุกเช้าค่ำ
เอาใจใส่ ดูแล แม้ถ้อยคำ
มิเกินกล้ำ ห่วงใย ในทุกคราว
หวังนะหวัง ว่ารัก จักยั่งยืน
ไม่เคยเผื่อ วันคืน จะเจ็บร้าว
เกี่ยวจูงก้อย คล้อยร่าง กลางหมู่ดาว
ที่ระยิบ กระพริบพราว ราวรับรู้
สุดท้ายรัก กลับสลาย กลายเป็นหลง
ดาวยังคง เป็นดาว สกาวหรู
สูงเกินหมาย ใจยับเยิน เกินจะสู้
กลับมาสู่ ดินตรม ระทมคนเดียว
ดาวกลับล้อ ย้อหยอก หลอกฉันเล่น
กระพริบเน้น ปรามเหน็บ คนเจ็บเปลี่ยว
นี่หรือดาว ที่เคยรัก เกลียดนักเชียว
ไม่ยอมเหลียว มาแล แม้ชายตา
-(ม้าก้านกล้วย)-
21 กันยายน 2544 23:18 น.
ม้าก้านกล้วย
ฝนหนัก นกหนาว 2
----------------
แม่จ๋า อยู่ไหน ในสายฝน
ใจกังวล หวั่นไหว แม่ไม่อยู่
ระทึกอก ตกใจ ใครจะรู้
เมื่อฤดู ฝนมา พาสะพรึง
ทุกวัน แม่ต้องป้อน หนอนให้กิน
มีน้อยชิ้น ก็ปัน กันทั่วถึง
แต่วันนี้ ฝนซัด ลมพัดตึง
ใยแม่จึง ไม่อยู่ อยากรู้จริงจริง
หรือว่าแม่ กลัวฝน จนหนีไป
ไม่ห่วงใย ลูกหรือไร ใยเฉยนิ่ง
ไม่กลับมา หาลูกตน กังวลทุกสิ่ง
คิดไป ใจก็ยิ่ง ตระหนกกลัว
เบียดกันไว้ นะเรา อย่าเขลาขลาด
ฝนสาด หยาดฝน เปียกจนทั่ว
ลมกระโชก โยกรัง ช่างน่ากลัว
ใจเต้นรัว รอแม่ แต่ไม่มา
ฝนแรง ฟ้ารั่ว น่ากลัวนัก
น้ำหลาก ท่วมทะลัก หักป่า
โผงผาง แต่ไกลไกล ไล่ลงมา
อยู่ตรงหน้า รังอาศัย แกว่งไกวโยน
แล้วไม้ใหญ่ ไม่อาจต้าน ทานพายุ
หักผุ โครมขาด ผาดโผน
รังแหลก ร่างร้าง กลางแรงโค่น
วิญญาณโอน อ่อนสลาย ไร้ชีวิต
-(ม้าก้านกล้วย)-
20 กันยายน 2544 06:26 น.
ม้าก้านกล้วย
วันที่ร้าง ห่างไป ใจแทบขาด
ฝันที่วาด หวังไว้ มลายว่าง
ทางที่ทอด ยาวลับ กลับเลือนลาง
เคยถากถาง สร้างโลก กลับโศกตรม
ไม่เคยคิด เลยนะ จะต้องจบ
ไม่อาจลบ ออกไป จากใจขม
ต้องหม่นหมอง เบือนหน้า น้ำตาระทม
แล้วต้องข่ม ตาเมิน สะเทิ้นใจ
เคยยืนหยัด ชื่นหวาน ร่วมสานฝัน
เคยคู่กัน ขานรับ กับวันใหม่
เคยเป็นเพื่อน ปกป้อง ปวงผองภัย
เคยห่วงใย ซึ่งกัน วันมีเรา
เคยร่วมกัน บรรเลง บทเพลงแผ่ว
แต่แล้วกลับ กลายแว่ว เป็นเพลงเหงา
เพลงลาลับ ออดสำออย ยามคล้อยเงา
เลิกร้างร้าว จำต้องอยู่ เพียงผู้เดียว
ใครล่ะ ใคร ทำให้ ใจต้องหัก
เราทั้งรัก ทั้งหวัง สุดรั้งเหนี่ยว
ใจทั้งใจ มอบไว้ ให้เธอคนเดียว
กลับไม่เหลียว มองกัน เธอปันใจ
จะพักแล้ว เหนื่อยใจนัก จะพักแล้ว
เสียงเพลงแว่ว เงียบลง จนหลงไหล
อยากตัดพ้อ แต่ก็ ท้อทรวงใน
เหนื่อยหัวใจ ยิ่งนัก จะพักแล้ว
------(ม้าก้านกล้วย)-------
20 กันยายน 2544 06:23 น.
ม้าก้านกล้วย
แค่ดอกไม้ ที่คนให้ ตั้งใจลืม
ยังหลงปลื้ม ดื่มด่ำ คำพร่ำหวาน
เค้าลวงไว้ กับดอกไม้ ที่ให้เมื่อวาน
มาวันนี้ เป็นเพียงกาล เพียงผ่านเลย
ไม่รู้ว่า ยามที่ให้ ตั้งใจหรือเปล่า
ไม่รู้ล่ะ เพราะว่าเรา ไม่อาจเฉย
เก็บประคอง ช่อสะพรั่ง หวังชื่นเชย
กระไรเลย ไม่กี่คราว เขาก็เมิน
อาจแจกจ่าย ดอกไม้ ไปทั่วทิศ
คงไม่คิด จริงจัง อย่างนานเนิ่น
ชอบเขาเอง ทำไม ไม่ได้เชิญ
ต้องนั่งเขิน กับดอกไม้ อยู่ฝ่ายเดียว
ถึงแม้เขา ตั้งใจ ลืมไปแล้ว
จะยังแน่ว แน่ใน ใจยึดเหนี่ยว
หวังนะหวัง แม้จะนั่ง หวังคนเดียว
ดอกไม้เหี่ยว แห้งไป ตั้งใจจำ
แม้ใจรู้ ซึ้งอยู่ ว่าเกินหวัง
ยังมานั่ง เพ้อหวน สำนวนพร่ำ
ไม่สนใจ ว่า ใจ ใครจะดำ
ลืมน้ำคำ ที่หวานไว้ ยามได้เจอ
ก็แค่ดอกไม้ ที่คนให้ ไม่ใส่ใจจำ
ช่อดอกรัก แซมระกำ ย้ำเสมอ
ดอกรักเร่ ช่อสวย ด้วยนะเธอ
กุหลาบเก้อชะเง้อรักต้องหักใจ
20 กันยายน 2544 00:35 น.
ม้าก้านกล้วย
เธอจะมา ไม้ไหน ฉันไม่รู้
ที่จู่จู่ บอกรักฉัน มั่นคงนักหนา
ฉันซื่อซื่อ เชื่อได้ไหม ในแววตา
ที่วับวาว ออกมา ดูน่ากลัว
ก็เพิ่งเคยรับรู้อยู่วันนี้
เพราะไมตรีที่เอ่ยไว้ . . . ตอนไฟสลัว
รู้มั้ย! ใจฉัน มันเต้นรัว
เหมือนกับทั่วทั้งกาย ลอยได้เลย
อย่านะ อย่าให้ฝัน กลางวันนะ
เชื่อไหมล่ะ ที่ฉันนั่ง ฟังเฉยเฉย
จริงจริงแล้ว ใจฉัน มันไม่เคย
ถูกใครเอ่ย คำรัก สักครั้งเดียว
จะดูใจให้พ้นผ่าน นานอีกนิด
กลัวจะตัดสินใจผิด ใช่คิดเหนี่ยว
ไม่หมางเมิน หรอกนี่ มีเธอคนเดียว
รอประเดี๋ยว หยุดไว้ก่อน ใจร้อนจริง
ใช่ปิดกั้น เยื่อใย ที่ให้มา
แต่แม่สอน ไว้ว่า มารยาหญิง
ต้องมั่นใจ ก่อนเอ่ยไป จะรักใครยิ่ง
ต้องมั่นคง จริงจริง จึงนิ่งรอ
บอกอีกสิ บอกอีกนะ บอกทุกวัน
บอกรักฉัน อีกได้ไหม ไม่ร้องขอ
สัญญาว่า ปีหน้า ถ้ากล้าพอ
ที่ให้รอ ตอบให้เห็น รักเช่นกัน
-(ม้าก้านกล้วย)-
หน้าส่วนตัว
680
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
