27 พฤศจิกายน 2544 14:52 น.
ม้าก้านกล้วย
(กาพย์ยาจกสิบกว่ากว่า)
เล่นส่งกลอนมา สามเวลาหลังอาหาร
ให้ฉันนั่งอ่าน ทุกเวลาพักผ่อน
เดี๋ยวเศร้า เดี๋ยวสุข โอ๊ย ทุกข์ใจเดือนร้อน
จนเพื่อนค้อนว่าบ้า เดี๋ยวก็ฮา เดี๋ยวก็ ซึม. . .
จะส่งกลอนแข่งบ้าง แล้วจะมานั่งปลื้ม
ลองอ่านซ้ำทำขรึม แต่งไม่ได้ ไม่กล้าโชว์
เดี๋ยวเขียน เดี๋ยวขยำ โอ๊ย ไม่อำ ไม่โอ่
ขยะโตเป็นฟ่อน ส่งกลอนได้ บทเดียว. . .
เข้าไปค้นรายชื่อ ถือเป็นเพื่อน เสมือนเกลอ
เผลอไปอ่านบทกลอน แต่ละตอนสิบเที่ยว
เดี๋ยวก็ปิด เดี๋ยวก็เปิด โอ๊ย เกิดอารมณ์เหนี่ยว
นั่งเคี่ยวคารมคม จมในคารม กลอน . . .
ตั้งท่าให้ถนัด กลับอึดอัดอ้ำอึ้ง
อารมณ์ไม่ถึง จึงนั่งเปลี้ย เสียก่อน
เดี๋ยวก็ฮึก เดี๋ยวก็หาว โอ๊ย หนาวหนาวร้อนร้อน
เลยอยากวอน หญิงชาย ใครก็ได้ ช่วยที
(ทางเปลี่ยน)
จะไม่ร่ำ ไม่ลา แต่จะมาแถวนี้ ถ้าแต่งไม่ได้ ขายไม่ดี
จะเอาไปขยี้ ลงคลอง เป๊กพ่อ
26 พฤศจิกายน 2544 15:07 น.
ม้าก้านกล้วย
ตะวันลา จากฟ้าใหญ่ ไปนานแล้ว
เหลือเพียง ดวงจันทร์แก้ว แววไสว
กับดารา กระพริบ ระยิบละมัย
ประดับไว้พราวพร่าง กลางนภา ม้าก้านกล้วย
ริมลำธารยามค่ำน้ำรินไหล
หิ่งห้อยน้อยลอยไปปลายขอบฟ้า
แสงกระพริบยิบยิบสวยหนักหนา
ทั่วนภาประดับแสงแห่งดาวเดือน dokkoon
แสงศศิส่องกระทบบนยอดหญ้า
ลมพัดมากระทบหญ้าหญ้าก็เคลื่อน
หิ่งห้อยน้อยแข่งแสงแม้แสงเลือน
เหล่าสัตว์เลื่อนตัวกลับลับแสงจันทร์ คคนัมพร
เสียงหรีดหรึ่งเรไรในราวป่า
กระซิบว่าแสงจันทรางามเฉิดฉัน
นกตัวน้อยเกาะกิ่งคอยพูดคุยกัน.
ว่าแสงจันทร์นวลสวยด้วยสีทอง/ คะน้า
เยือกพระพายชายพัดสะบัดโบก
ลมกระโชกกระชากฝุ่นฟ่องขุ่นหมอง
เหมือนม่านมัวสลัวหม่นอนธ์ละออง
บังแสงส่องโสมาภาให้พร่าเลือน วฤก
สายลมพัดโชยพริ้วเพียงแผ่วเบา
ช่วยปัดเป่าความสลัวให้คล้อยเคลื่อน
เปล่งประกายรัศมีแห่งดวงเดือน
งามใดเทียบเปรียบเสมือนแสงจันทรา yayee
25 พฤศจิกายน 2544 20:52 น.
ม้าก้านกล้วย
หนังสือพิมพ์ ลงข่าว เศร้าระทึก
ว่ามีศึก ผัวเมีย ละเหี่ยหมอง
เอาสากตี ผัวขี้เหล้า เข้าเลือดนอง
แล้วฟ้องร้อง แยกหย่า ระอาใจ
ใจหายวาบ หน้าเสีย โอ้เมียแก้ว
สามทุ่มแล้ว จะโดนดี อย่างนี้หรือไม่
เลยเวลา กลับบ้าน ตั้งบานตะไท
ร่ำสุรา เข้าไป มากมายเหมือนกัน
ตัวก็สั่น ตาก็ส่อง ย่องเข้าบ้าน
เสร็จจากงาน เคยรีบกลับ มารับขวัญ
แต่วันนี้ พอดีมิตร ใกล้ชิดนั้น
ชวนสังสรรค์ สรวลเส ชวนเฮฮา
เหลือบไปเห็น สากกระเบือ ในมือเมีย
ไม่ทันเสีย แล้วเรา เอาล่ะหวา
หัวคงแบะ หลายเข็ม เต็มประดา
ต้องรักษา เย็บแผล แย่เลยเรา
เสียงเธอฟาด ระรัว ดังทั่วบ้าน
ปรุงอาหาร พริกตำ ขยำเข้า
บรรจงเฉาะ ฉีกเนื้อ มะเขาเผา
แล้วก็เอา เคล้าเนียน น้ำมือนาง
เมาก็สร่าง ที่กลัวก็ หัวร่อร่า
บรรจงมา ตระหมอบตั้ง นั่งข้างข้าง
อิ่มฝีมือ เรียมสงวน น้ำนวลปราง
ยันสว่าง คอยลอบลูบ จูบมือเมีย
---(ม้าก้านกล้วย)----
24 พฤศจิกายน 2544 23:16 น.
ม้าก้านกล้วย
มีน้องใหม่ หลายคน ฉงนจิต
ว่าพี่คิด อย่างไร ใยผูกเรื่อง
เขียนกวี พ้องคำ ทำนองเนือง
ฟุ่มเฟือยเฟื่อง เฝ้าฝัน พรรณนา
ขออาจเอื้อม สอนน้อง ทำนองเสนาะ
ร่ายลัดเลาะ เจาะจง อยู่ตรงหน้า
กลอนนี้ แทนคำ จำนรรจา
ร่ายมา จากใจ ใช่คำลวง
หยุดโลก หยุดรัก หยุดพักเหงา
หยุดเรื่องเศร้า หยุดจิต คิดทักท้วง
แล้วจรดปลาย ใจไป ในแดนสรวง
ร้อยพวง อักษร อ่อนลีลา
ให้นึกเอาว่าตัวเรา ล่องลอย
แล้วปล่อยอารมณ์ ไป ให้ทั้งหล้า
เก็บเกี่ยวเอา ความงาม ตามลีลา
แล้วกลั่นคำ ออกมา ควรค่าคิด
อย่ากลัวจะ ร้ายล้ม อารมณ์กุด
อย่ากลัวว่า จะสะดุด จุดสะกิด
แม้นตีบตัน สมองตึง ถึงค่อยคิด
จะได้ชิด ชื่นชม คารมกวี
เอาร้อยคำ ร้อยเล่า เข้าร้อยกรอง
ค่อยค่อยตรอง คล้องคำ ทำถ้วนถี่
ประสบการณ์ สร้างสาน มานานปี
ตัวพี่นี้ ใช่จะปด ตดเป็นกลอน
----(ม้าก้านกล้วย)----
24 พฤศจิกายน 2544 13:26 น.
ม้าก้านกล้วย
ตระหนกใจ ไฉนดาว เจ้าเกลื่อนกล่น
โพยมบน ราตรี นี้ว้าวุ่น
ดารกา ดารดาษ กราดเกรี้ยวขุ่น
ไหม้เป็นจุล จากฟ้า มาพื้นภพ
กรีดเวิ้งว่าง กลางหาว แสงขาวจ้า
พาดฟ้า ประเดี๋ยวใจ สลายหลบ
โน่นก็มี นี่ก็พร่าง แล้วลางลบ
ราวจะจบ สิ้นปลง ลงฉับพลัน
เคยเป็นดาว ประดับ ประทับใจ
เคยไฉไล สูงค่า สูงกว่าฝัน
เคยเป็นสื่อ แทนคำ แทนจำนรรจ์
เคยประชัน แสงบุหลัน แสงจันทร
มาบัดดล เจ้าดาว ราวน้อยจิต
ฤาประชด ชีวิต คิดใจร้อน
หยุดเถอะนะ ดาวจ๋า ฟังข้าก่อน
ฟังคำวอน ขอจากใจ ได้ไหมดาว
ถ้าเจ้าหล่น ลงจากฟ้า ลงมาหมด
ราตรีคง โศกสลด ค่ำจรดเช้า
เมฆมืด จะยื้อเยื้อ อยู่ยืดยาว
ฝนเศร้า พายุโศก จะสาดทราม
พระจันทร์เจ้า จะไร้เพื่อน ยามเยือนหล้า
จะไม่มา ฉายฉาด สาดแสงหวาม
โลกจะมืด ฟ้าจะหมด ความงดงาม
มลายตาม มล้างต่ำ มลึกตรม
เคยได้ฟัง มานะ ถ้าดาวตก
ให้ตั้งอก อธิษฐาน สราญสม
ถ้าเช่นนั้น ข้าจะขอ ให้ดาวคม
ฉายแสงให้ ข้าชม อย่าระทม . . . นะดาว
----(ม้าก้านกล้วย)---
หน้าส่วนตัว
1776
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
