8 เมษายน 2548 13:21 น.
ม้าก้านกล้วย
เราเป็นเพื่อนกันนานวันนัก
รักน่ะรักสถานเพื่อนเตือนใจเสมอ
แต่ ไม่รู้เป็นอย่างไรใจเผลอเรอ
คิดถึงเธอ มากมาย แม้ในฝัน
เกินเลยไปไกลนะใจเอ๋ย
ไม่คิดบ้างเลยหรือไรนั่น
ว่าสองเราเสมือนเป็นเพื่อนกัน
สัมพันธ์อันสนิทแทบชิดเชื้อ
งอกเงยมาจากไหนก็ไม่รู้
อยู่อยู่จะบอกใครคงไม่เชื่อ
รักล้นท่วมหัวใจไม่มีเหลือ
ไม่เผื่อให้ใครไหนอีกเลย
รวบรวมความกล้าจะมาบอก
ช้ำชอกแล้วนะจะเปิดเผย
เธอก็หยอกล้อเพื่อนเหมือนเคย
แล้วจะเอ่ยอย่างไร ไม่ยอมฟัง
กลับพาคนนั้นมาแนะนำ
โดนกระหน่ำ ถล่มทลาย พ่ายหวัง
ลงทุน ทอดสะพาน เกือบล้านครั้ง
เธอก็ยัง ไม่รู้ใจ ไม่แยแส
เจ็บนะ รู่ไหม ไอ้เพื่อนเกลอ
แอบรักเธอ แต่ต้องจบ หลบเลียแผล
ทำไงได้ สองเรานั้น มันเพื่อนแท้
แค่จะแปร เป็นหวานใจ ไม่ได้เลย
(ม้าก้านกล้วย)
23 กุมภาพันธ์ 2548 14:43 น.
ม้าก้านกล้วย
ฟ้าก็ยังคือฟ้า นภาพร่าง
แต่ใจที่แตกต่างกลับสร้างสรรค์
ให้แต่ละโค้งฟ้า ต่างค่ากัน
แล้วแต่ใจจะปั้น ให้มันเป็น
เมื่อสีทองก็ว่าหมอง มองแล้วเศร้า
เมื่อหม่นเงา ก็ว่าเหงา คราวที่เห็น
ครั้นคราว คราม ยังยอกย้อน ว่าซ่อนเร้น
คิดลำเค็ญไปเอง ไม่เกรงใคร
ฟ้าอยู่สูงเกินคว้าก็ว่าแกล้ง
ถ้อยเสียดแทงจากเธอ เสมอไหน
อ้างว้างเกินตัวแล้วหัวใจ
ไปถามหาทำไม คนไกลกัน
ทำไมไม่ค้นหา ใต้ฟ้านี้
ว่ายังมี ใครที่ไหนอีกไหมนั่น
ที่แอบมองแค่ต้องการ สานสัมพันธ์
ผ่านวัน ผ่านฟ้า มาหลายกาล
เขามีเรื่องเล่าให้ฟังตั้งมากมาย
เอาแดดสาย ฟ้าจ้า มาผสาน
ส่องใจลง ตรงคำว่า รักมานาน
และแอบรานใจตรอม พร้อมกับเธอ
เขาขอฟ้า ให้ดล บันดาลเดช
ให้มีเวช เสกสั่ง ความพลั้งเผลอ
เศร้าทั้งหลาย มลายไป จากใจเธอ
เพื่อพบเจอ ฟ้างาม และความจริง
ว่ายังมี หนึ่งใจ ใสสอาด
ที่หมายมาตรเอื้อมคว้ามาทุกสิ่ง
มาบรรณาการมอบต่อ ขอพักพิง
ทุกทุกสิ่ง แม้ดารา บนฟ้า ไกล
20 กุมภาพันธ์ 2548 13:48 น.
ม้าก้านกล้วย
จำเป็นจะต้องตัดใจ
ปล่อยเธอเดินจากไปในวันนี้
เอ่ยลาจากสัมพันธ์อันดี
เดินหนีจากความจริงยิ่งกว่าฝืน
ทั้งทั้งที่รักมากเหลือเกิน
เคยเพลิดเพลินต้องมาตัด สุดขัดขืน
เคยอยู่ร่วมทุกความฝันทุกวันคืน
กล้ำกลืนอื่นใดไม่เทียบทัน
รีบเดินจากไปได้ไหมเธอ
ก่อนฉันจะเผลอเรียกเธอนั้น
อยากวิงวอนให้ตระหนักว่ารักกัน
อยากจะหันกลับไป ไม่ยินยอม
รู้ตัวแต่แรก ว่าแหลกราญ
ฝันใฝ่ในวิมานที่หวานหอม
เพลงรักเคยกังวาล เคยหว่านล้อม
ขับกล่อม เราสอง ต้องหยุดลง
เหลือไว้แต่ความหลัง วังเวง
เหลือเพลง ที่ฝังใจ ไหลหลง
แต่ไม่เหลือ ใจรักอัน มั่นคง
ต้องหยุดลง เมื่อเฉลย เธอ เอ่ยลา
รีบเดินจากไป ไม่ต้องหวั่น
ว่าใจฉันจะสลายไปต่อหน้า
เดินจากไป ให้ลับ อย่ากลับมา
ก่อนที่ขา ฉันทรุดลง ณ ตรงนี้
(ม้าก้านกล้วย)
17 กุมภาพันธ์ 2548 13:07 น.
ม้าก้านกล้วย
รังนี่น่าเบื่อเหลือเกิน
อยากไปเผชิญโลกกว้าง
สุดสายตา เห็น มีเส้นทาง
ทอดถาง สร้างใหม่ ไปไกลนัก
ปีกอ่อนเริ่มโผกระพือผิน
จะบินไป หนใดไม่รู้จัก
อ้อมอกแม่เอ๋ย เคยพิงพัก
คิดหนัก หากจะบิน ตัดสินใจ
ก็แค่บทที่หนึ่ง ซึ่งสับสน
มิรู้ตนว่าจะลง ที่ตรงไหน
ทางข้างหน้าที่ฝันนั้นแสนไกล
จะไป จะรออยู่ มิรู้เลย
กำลังจะเติบใหญ่ในวันหน้า
ร้อยปัญหา เริ่มรอ ขอคำเฉลย
พันความคิด ฟุ้งพร่า ยิ่งกว่าเคย
ยังไม่เคย ถลาร่อน ยังอ่อนเยาว์
โลกกว้างเป็นอย่างไร ก็ไม่รู้
ขาดคู่ ร่วมทาง ยังขลาดเขลา
จะเดินหน้าไขว่คว้าหาทางเอา
ก็เพียงเงา เท่านั้น คั่นข้างกาย
อยากเป็น ผู้ใหญ่ ในวันหนึ่ง
ผู้ซื่ง สำเร็จฝัน ที่มั่นหมาย
ตั้งความหวัง หนึ่งอาวรณ์ ก่อนตัวตาย
ต้องหยัดยืน อยู่ได้ ไม่อายใคร
แต่บทเริ่ม ของชีวิต คิดมิตก
จะโผผกจากรัง ไปทางไหน
ที่ปลายฟ้าฝั่งนั้น เป็นฉันท์ใด
จะมีใคร รออยู่ไหม ก็ไม่รู้
(ม้าก้านกล้วย)
14 กุมภาพันธ์ 2548 23:44 น.
ม้าก้านกล้วย
ปาริฉัตรเอย เจ้างาม
ดอกวาม แวววาว พราวถึงฟ้า
ฉัตรเจ้าซ้อน ซ่อนใจ อาลัยลา
ครวญหา รักและหวัง ครั้งกระนั้น
คราวใดเชยกลิ่นเจ้า รัญจวญ
กลับหวล สติ ตรีง ดังหนึ่งฝัน
ปาริชาติ วาดอาวรณ์ ย้อนคืนวัน
ภาพพลัน สว่างวาบ ซาบซึ้งทรวง
ภาพเดิมก่อนกาลจะผ่านเลย
ภาพเผยถึงเขาที่เฝ้าหวง
ภาพอดีตชาติเลือนเหมือนหลอกลวง
ภาพห้วงแห่งรักมาปักใจ
วอนปาริฉัตรกะหวัดหวัง
ให้ภาพยัง เฝ้าฝัน พลันไสว
จะขอร่วมรับรู้ ฉันคู่ใคร
เธอผู้ในอดิตนั้น ฝันหรือจริง
ปาริฉัตรเอย เว้าวอน
เกสร ล่องลอย อ้อยอิ่ง
ฉายภาพ เคยรัก พักพิง
เฉยนิ่ง อยู่ไย ไม่พบพาน
แม้นกลิ่นเจ้ากล่อม หลอมฤดี
ให้มี ญาณฤทธิ์ พิศสถาน
ขอย้อน ชีวิต อดีตกาล
กราบกราน ปาริชาติ เพราะพลาดรัก
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
หน้าส่วนตัว
1825
