6 มีนาคม 2545 19:12 น.
ม้าก้านกล้วย
ดุจจะย้อนแผ่นฟ้า สวรรค์แม้น
ย้อนคืนกลับดินแดน กาลเก่า
คืนนาครแห่งแคว้น อโยธยา
เล่นโคลงเป็นลำเนา นานเนื่อง ดังนี้
แรกวฤกเริ่มไว้ กระเดื่อง นามนาน
ณธีร์เติมต่อเรื่อง สืบสาน
จนขจายผายเฟื่อง ทั่วทั้ง ทิศา
โอ๋ศิษย์นันท์ นั้นขาน โคลงตาม นานา
ธนรัฐบัดนี้ พยายาม
เป็นผู้ต่อเติมตาม แต่งแต้ม
คำโคลงจะผ่านข้าม สามภพ
น้ำผึ้งป่าพาแย้ม สืบสม เชี่ยวชาญ
จะสดุดีบทไว้ เชิงชม
ผู้ปดิษฐ์กฐาพรม เพริดพร่าง
ผูกพันโยงเชื่อมคม คำคิด
ซึ่งจัดจำนรรจ์วาง ดั่งนี้ ชนนิยม
อยากจะชวนพี่น้อง ประดามี
ลองเล่นโคลงสักที เรียกร้อง
บังคับเอกโทนี้ ใช่ยาก เกินทำ
ส่งสำผัสตามต้อง ถูกทั้ง พรรณา
4 มีนาคม 2545 20:24 น.
ม้าก้านกล้วย
ก็เพราะเป็นคนขยันหมั่นทำงาน
กิจการมากมายได้ลองสู้
ทั้งขายผักขายปลาขายขาหมู
เลยคิดตั้งร้านดูเป็นเรื่องเป็นราว
แต่เพราะใจชอบทานอาหารญี่ปุ่น
เลยลองลุ้นตั้งร้านอาหารเช้า
ชื่อว่าร้าน สุกี้ยากี้ ป้ายสีขาว
ขายอาหารหวานคาวเลือกสั่งมา
ลงทุนไม่น้อยหลายร้อยบาท
จัดร้านเก๋ ดูสะอาด สว่างจ้า
เก็บหยักไย่ กวาดถู ดูงามตา
แล้วเอาผ้า ม่านระย้า คลุมหน้าร้าน
หลายวันผ่านมายังไม่มี
ใครอุดหนุน สักที มีเพียงผ่าน
มองป้ายแล้ว เหลือกตา สีหน้าลนลาน
แล้วรีบเดินกลับบ้านรีบผ่านไป
เอ หรือว่าเราจัดร้านดูไม่ดี
หรือว่าที่ตรงนี้ไม่สดใส
ฮวงจุ้ยคงอับตันคงบรรลัย
จะแก้ไขอย่างไรให้ก้าวหน้า
เริ่มท้อแล้วเราไม่เอาแล้ว
คงต้องแจวเก็บร้านเลิกดีกว่า
ไปเก็บม่านที่บังป้ายคล้ายบังตา
เห็นป้ายว่า ร้าน ลุกยาก ลำบากใจ
(ม้าก้านกล้วย)
4 มีนาคม 2545 00:57 น.
ม้าก้านกล้วย
เดือนแรมดับ ลับลาง กลางฟ้าหม่น
เหมือนกมล แรมร้าง กลางคืนเหงา
ราตรีมี ดาวล้อม คอยกล่อมเกลา
แต่ตัวเรา แรมร้าง ไกลห่างชู้
ตระหนักดี ว่าจันทรา จะมาใหม่
รักโรยไร้ ชื่นเมื่อไหร่ ยังไม่รู้
แม้กาลเลย สิ้นบุหลัน พลันเช้าตรู่
แสงสุรีย์ แรงหรู ยังรุ่งราง
หากชีวิต มืดมิด สนิทดับ
จะคืนกลับ รื่นชีวา ดั่งฟ้าสาง
ได้อย่างไร เมื่อใจ ยังอ้างว้าง
บนเส้นทาง ยังว่าง ยังวังเวง
แม้จะขืน ฝีนกาย สลายสลัด
จะยืนหยัด มิให้ ใครข่มเหง
จะลบล้าง รอยหม่น ด้วยตนเอง
ยังมิเก่ง ยังคิดบ้าง เป็นครั้งคราว
ลืมเราลืม รักร้าง เลือนลางแล้ว
แต่เหมือนแก้ว พลัดพัง ยังแตกร้าว
ยามเดือนแรม ยังเหงาเจ็บ ยังเหน็บหนาว
ยังไร้ดาว ไร้สกาว สกิดใจ
รู้ก็รู้ อยู่ว่า เวลาว่าง
จะอ้างว้าง จะขื่นขม จะตรมไหม้
ในความฝัน ไร้ดวงจันทร์ ในดวงใจ
ต้องรอนาน ถึงเมื่อไร ยังไม่รู้
(ม้าก้านกล้วย)
1 มีนาคม 2545 22:19 น.
ม้าก้านกล้วย
เห็นเธอคร่ำครวญกลอนวอนถึงหอย
แล้วใจน้อยนิดนิดคิดอิจฉา
อยากจะตายเกิดใหม่ในชาติหน้า
จะบอกว่าหวังเกิดใหม่ไปเป็น . . .หอย
เอาไว้ให้เธอละเมอถึง
ให้เธอซึ้งฟังสำเนียงเสียงก้นหอย
ให้เธอกอบเก็บไปทำสายสร้อย
ให้เธอค่อยค่อยพินิจพิจารณา
จะเป็นหอยเต้าปูนหอยเต้าหมาก
หอยแมงภู่หอยทากหอยปากอ้า
หอยแครงหอยครางหอยนางฟ้า
หอยกะลาหอยมือเสือหอยเรือโยง
หอยเจดีย์หอยเชลล์และหอยสังข์
หอยชายฝั่งหอยฝรั่งทั้งโขยง
หอยลายหอยหลอดหอยลำโพง
หอยขาวหอยโข่งหรือหอยเบี้ย
เธอสนใจหอยไหนขอให้บอก
พร้อมจะให้เปลือกปอกเอาออกเสีย
ยอมพลีร่างกลางหาดทรายคลื่นไล้เลีย
แม้ต่ำเตี้ยติดหลัก ปักใจคอย
คราวหน้า ถ้าเธอมา ริมทะเล
ให้หันเหสายตามองหาหอย
ถ้าหากเธอไร้เยื่อใยคงใจน้อย
ยอมเป็นหอย ขมคัน วันลอกคลอง
(ม้าก้านกล้วย)
28 กุมภาพันธ์ 2545 22:19 น.
ม้าก้านกล้วย
คนที่รักหวังไว้ไม่ได้เชย
คนร่วมเรียงเคียงเขนย มิได้หวัง
สุขและโศกโลกนี้ไม่จีรัง
สิ่งที่ตั้งใจจะทำคือวันนี้
เธอคนนั้นมิใช่คนใกล้ตัว
แต่ใจยังพันพัวกลัวเกินลี้
จะแอบซ่อนไว้ก็ได้คงไม่ดี
จึงบอกไว้ตรงนี้ให้เธอรู้
ตัดสัมพันธ์กันไกลเยื่อใยนั้น
ยังโยงระยางกางกั้นซึ่งกันอยู่
ทอดถอนใจทุกข์เพียงใดใจยังสู้
เพราะวันนี้มีเธออยู่เคียงข้างกัน
ไม่คิดจะเปรียบเธอกับรักก่อน
ไม่คิดจะตัดรอนวอนรักมั่น
ไม่คิดจะขุดรื้อยื้อสัมพันธ์
เป็นแค่เพียงห้วงฝันวันรำพึง
สัญญา นะสัญญา
จะร่วมกันก้าวหน้าประสาซึ้ง
เธอจะอยู่ในวันหน้าที่มาถึง
ร่วมทางซึ่งร่วมกันกวาดจนลาดเตียน
อย่าน้อยใจไปเลย คนดี
รักเธอนี้ สุดชีวินสิ้นเสถียร
แม้วันนี้ จะลำบากจะพากเพียร
และจะเรียนรู้ซึ้ง ซึ่งกันและกัน
เธอคนก่อนแค่เงารางกลางอดีต
แค่บางช่วงของชีวิตยังคิดฝัน
แต่เวลาผันผายทั้งหลายนั้น
ตัวฉันมั่นใจทำให้เธอ . . . . . .คนเดียว
(ม้าก้านกล้วย)
หน้าส่วนตัว
1083
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
