16 เมษายน 2546 21:57 น.
ม้าก้านกล้วย
ฟ้าฟาดคะนองร้องคำราม
แปลบแสงวาววามตามแนวฟ้า
สะท้านกลัวหรือไรดวงใจข้า
มาเถิดหนามาซุกอกอย่าตกกลัว
ดูสิโถ ตัวสั่น หวั่นหรือไร
พายุใหญ่ จะโหม โถมไปทั่ว
เมฆทะมึน ผืนฟ้านั้น มันมืดมัว
แสงสลัว เลือนราง กลางทุ่งแล้ง
บัดเดี๋ยวกลับมีแสงแรงผงาด
อัสนี นี้บาต จะผาดแผลง
ผ่าพาดฟ้าฟาดกระหน่ำเต็มสำแดง
ด้วยเรี่ยวแรงแห่งฟ้ามหาศาล
บังเกิดเสียงอึกทึกช่างคึกคัก
นะน้องรักใยกลัวตัวสั่นซ่าน
มันก็เป็นเช่นดั่งพลังงาน
สอดประสานดินฟ้าลีลางาม
เลิกกลัวเถิดหนอ มารอชม
แสงของฟ้า น่าชม รมณ์อร่าม
เป็นภาพลายลิขิตชวนติดตาม.
เป็นภาพตามธรรมชาติวาดเอาไว้
ถ้าน้องไม่กลัวฟ้ากล้าจ้องมอง
เห็นแรงของพลังฟ้าว่ายิ่งใหญ่
จะรู้ซึ้งสัจธรรมย้ำสอนใจ
มิมีใครใหญ่กว่าฟ้าสักคน
15 เมษายน 2546 13:58 น.
ม้าก้านกล้วย
เอื้อมเก็บดาวพราวอ้อมฟ้าสู่อ้อมฝัน
เก็บพระจันทร์เติมดวงใจสวยใสหวาน
เก็บตะวันอันอ่อนอุ่นใจเบิกบาน
เก็บตระการหวานดอกไม้มอบให้เธอ..
เอื้อมทะเลเห่กล่อมหลอมใจภักดิ์
เกลียวคลื่นรักพักใจนี้ที่พ้อเพ้อ
ลมเสน่หาสวาทหวังยังละเมอ
อย่าพัดเก้อเพ้อพรมพร่างอย่าร้างไกล..
ดงมะพร้าวยังโบกไกวไหวลมล้อ
คลื่นยังคลอพ้อรับขวัญวันไหนไหน
กลับมาบ้านนานเกินรอแล้วดวงใจ
รู้บ้างไหมใครคนนี้ภักดีรอ..
ฝากตะวันโพล้เพล้ที่เหว่ว้า
ฝากจันทราดวงเศร้าเฝ้าย้ำขอ
ให้คืนหลังยังเฝ้ารักและเฝ้ารอ
ขอแค่ขอ..จูบลา..ถ้าเห็นใจ!..(ขอแค่ขอ..จูบลา..ก่อนผืนดินกลบหน้าถ้าเห็นใจ!..)
พุดพัดชา
จูบนะ แต่มิใช่จูบลา
อยากบอกว่า แค่จูบฝากหน้าผากไว้
เมื่อเธอลา ใช้ลาร้างเพียงห่างไกล
พบกันใหม่ จะซ้ำรอย คอยนับนาน
จูบนี้ เพื่อระลึก นึกถึงกัน
แทนหมื่นพัน คำจำนรรค์ อันอ่อนหวาน
จุมพิตมือ รอบหัวไหล่ ใช่รุกราน
มอบดวงมาลย์ ทั้งดวงใจ ไว้กับรอย
พรมจูบพร้อมหลับตาฝัน
ไม่ให้เห็นแววตาอันเศร้าสร้อย
ให้จดจำรอยนี้ไว้ใจยังคอย
มิมีถ้อยคำใดไม่เอ่ยลา
ประทับตรึงตราหนักรักเธอมาก
จึงขอฝากรอยใจไหวประหม่า
จูบที่แก้ม คอคางทั้งดวงตา
หวังเพียงว่า เธอถนอม ยอมเพียงฉัน
เพราะเทิดทูนเธอราวเจ้าหัวใจ
ไม่อยากให้ห่างไปไหนทั้งนั้น
ก็เพราะเชื่อเหตุผลอ้างอย่างสำคัญ
รู้ไหมฉันต้องตัดใจเพียงไหนเชียว
ต่อแต่นี้ จะตั้งตา เวลานาน
แม้วินาทีผ่านพาลใจเหี่ยว
ไม่อาจสลัด ใจเลือนเผลอ เธอคนเดียว
ที่ยึดเหนี่ยวใจทั้งดวง ห่วงเพียงเธอ
( ม้าก้านกล้วย)
15 เมษายน 2546 12:20 น.
ม้าก้านกล้วย
คู่ชีวิตที่ดีต้องมีกฎ
ซึ่งคือบทปฏิบัติบัญญัติสอน
ถือเป็นข้อแนะนำคำอวยพร
หรือเป็นกลอนสอนใจได้ทั้งนั้น
หากสองคนจะครองชีวิตคู่
ก็ต้องดูให้ดีที่สร้างสรรค์
ห้าดีล้วนสิ่งดีชุบชีวัน
คือรางวัลถ้าทำดีไม่มีจน
หนึ่งดีที่ที่ควรมี ดีที่หู
ต้องรับรู้รับฟังตั้งแต่ต้น
พิจารณาถ้อยถามตามใจตน
ถ้าขัดสนปรึกษาน่าจะดี
สองดีที่ต้องดี ดีที่หัน
เหลียวมองกันบ้างหนาเวลานี้
สบตาซึ้งพึงจ้องตาพาใจดี
แม้นหากมีเจรจา อย่าหลบเร้น
ขอแนะนำ ตำราว่า หึงไม่ดี
เที่ยวจู้จี้ การกินอยู่ต้องรู้เห็น
อิสระภาพ ชายหญิง สิ่งจำเป็น
อย่าขีดเส้น ข้อจำกัด ปัดรังควาน
ดีที่สี่ ต้องให้ ดีไม่ห่างเหิน
ไม่หมางเมิน ทำดี อย่าขี้คร้าน
แม้ทำดีทำได้ยาก หากต้องการ
และทำได้ ในทุกกาล สถานใดใด
ดีสุดท้าย ที่ต้องมี ดีทันเท่า
อย่าด่วนเบาผ่อนวิถี ดีไม่ไหว
ดีเลิศล้ำ สม่ำเสมอ อย่าเผลอใจ
ถ้าเผลอไม้ ไม่ทำดี ไม่ดี นะ
(ม้าก้านกล้วย)
13 เมษายน 2546 17:30 น.
ม้าก้านกล้วย
เมื่อดอกคูณร่วงลอยกับลมร้อน
เมื่อเกสรกลาดกล่นบนดินผง
เมื่อสัญญายกร้างพลางพะวง
เมื่อมั่นคงฝ่ายเดียวไร้เรี่ยวแรง
เป็นแค่หนึ่งในสัมพันธ์อันว่างเปล่า
แค่ฝันเอาว่าดวงใจมิหน่ายแหนง
ก็รู้จักเริ่มรักกันวันฝนแรง
กุหลาบแดงช่อสวยด้วยความหมาย
ยามทานตะวันบานขานรักชื่น
มาเริงรื่นฝนเล่นเป็นสายสาย
มาเบิกบานกับสายฝนที่หล่นพราย
มิรู้วายเสน่ห์วาดสวาทหวัง
ก็เมื่อฝนขาดสายกลายเป็นหนาว
พะยอมพราวดอกพรูอยู่เบื้องหลัง
เธอจากลาไปไกลไร้พลัง
แต่เธอยังให้สัญญาจะหวนคืน
สะเดาบานประดู่บานนั้นไร้ค่า
เธอไม่มาร่วมชมภิรมย์ชื่น
ทิ้งกันเกราทิ้งดอกเศร้าเหงาทั้งยืน
เสี้ยวสะอื้นสลัดช่อรอไม่ไหว
วันที่ดอกจานบานแล้วโรย
วันที่โหยหานวลแค่ครวญใคร่
เธอกลับมาเลิกราสัญญาใจ
แล้วจากไปไม่สนใจดอกไม้บาน
(ม้าก้านกล้วย)
10 เมษายน 2546 21:31 น.
ม้าก้านกล้วย
เอื้องผึ้งบนหนึ่งผาหน้าน้ำตก
บุษราคัมแซมหยกปกแผ่นหิน
บนเงื้อมโง้งบนโค้งคุ้งรุ้งเลื่อมริน
ประดับดินประดับใจใครบางคน
เสน่หาเจ้ากระจายในสายลม
ซ่านกำซาบสาปผสมกับลมฝน
ลำแสงลอดเมฆมาเสกมนต์
ให้เจ้าเด่นเช่นมาดลจนใจรัก
ตำนานว่าคู่ชีวามาพรอดพร่ำ
ชวนชี้นำนางชมนกอย่างปกปัก
ผาพฤกษาแหวกกว้างพลางทายทัก
และแนะให้ได้รู้จักมาลางาม
นวลนางผู้หลงไหลใคร่เชยชม
จึงลงก้มเด็ดโดยแม้โหยห้าม
เอื้อมมือลงสุดล้าคราผลีผลาม
นางถลำลื่นร่วงจากห้วงหิน
กระแทกร่างลงตรงมาลานั้น
วิญญาณอันห่วงใยก่อนใจสิ้น
ก็แลกร่างกับเอื้องผึ้งชึ่งร่วงริน
น้ำตาริ้นอาลัยให้นวลนาง
หนุ่มผู้พานางมาหาความตาย
ใจสลายคว้าไขว่ได้เพียงร่าง
สาบานรักมั่นไว้ไม่จืดจาง
พลัดทอดร่างหล่นผามาตามกัน
เอื้องผึ้งบนหนึ่งสุสานเหงา
จันผาเฝ้าเคลียคลอไม่ขอหวั่น
มิได้สมครั้งยังเป็นเช่นชู้นั้น
จันผามั่น เคียง เอื้องผึ้ง ก็ พึงใจ
(ม้าก้านกล้วย)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
หน้าส่วนตัว
1149
