31 กรกฎาคม 2552 19:54 น.
ม่านดอย
ขึ้นภูเขาเข้าถ้ำปฏิบัติ
เพื่อกำจัดกิเลศเหตุตัณหา
รักษาศีลธรรมมะภาวนา
อยู่ในถ้ำกลางป่าเขาลำเนาไพร
จะหาสุขอื่นใดที่ไหนเล่า
ดับร้อนเร่าเศร้าทุกข์ปลุกจิตใส
เท่าคุณพระศรีรัตนตรัย
ชำระล้างจิตใจให้งดงาม
ระฆังดังกลางราตรีที่สงัด
ตื่นสลัดความขี้เกียจเฉียดตีสาม
เข้าห้องน้ำทำกิจพิศรูปนาม
ถึงโมงยามทำวัตรเช้าเข้าศาลา
นักบวชสวดมนต์ธรรมนำสติ
สมาธิเดินจงกลมข่มโทสา
เสร็จแล้วหนอขอกุศลผลบุญญา
แผ่เมตตาทุกชีวิตจิตเบิกบาน
เสร็จวัตรเช้าเข้าโรงทานงานถนัด
ช่วยกันจัดสำรับกับคาวหวาน
ถึงเวลาอาหารเพลประเคนทาน
นมัสการเจ้าค่ะท่านครูบา
ที่วัดป่าพระท่านฉันท์หนึ่งมื้อ
เพราะท่านถือปฏิบัติเคร่งครัดหนา
จริยาวัตรหนอก็งามตา
ปฏิทาศีลตั้งมั่นมิสั่นคลอน
เสร็จจากเพลเป็นเวลาหาวิเวก
พระปัจเจกทุกองค์ทรงสั่งสอน
อย่าขึ้เกียจง่วงเหงาเอาแต่นอน
พึงสังวรณ์ขยันหมั่นภาวนา
ตัวม่านดอยมิรอช้าหาที่เงียบ
เดินเลาะเลียบเข้าถ้ำตามภูผา
ทรุดกายลงตรงพระปฏิมา
ตั้งสัจจะสมาธิสติปลง
ออกจากถ้ำทำปรมัติถวายพระ
น้ำปานะจัดพร้อมน้อมพระสงฆ์
ปฏิบัตให้ครบนบจำนงค์
เสร็จแล้วลงกุฏิพักผ่อนก่อนวัตรเย็น
ถึงเวลาห้าโมงเย็นเป็นนิสัย
ตั้งจิตใจแน่วแน่แม้แสนเข็ญ
ชำระล้างกายใจให้ใสเย็น
ขึ้นบำเพ็ญเพียรสร้างทางปัญญา
ทำวัตรเย็นเสร็จแล้วผ่องแผ้วจิต
เพ่งพินิจเกิดแก่ตายคลายปัญหา
ดังพุทธองค์ปลงว่าอนิจา
อนัตตาไร้สิ่งสรรพดับนิพพาน
ขอกุศลผลบุญหนุนนำส่อง
ถึงพี่น้องบ้านกลอนพรอธิฐาน
มีความสุขทุกท่านนิรันดร์กาล
เจริญงานเงินมากมายหายโรคา
6 กรกฎาคม 2552 13:40 น.
ม่านดอย
ถึงหายไปใจม่านดอยระห้อยหา
ทุกทิวาราตรีที่ผ่านฝัน
เดินทางธรรมทานนานหลายวัน
หอบบุญนั้นมาฝากท่านที่บ้านกลอน
ประเพณีงานบุญหลวงแต่หนหลัง
ควมพลังแห่หน้าหลังกันสลอน
เจดีย์ซาววัดเก่าเขลางค์นคร
แล้วกลัยย้อนสู่วัดสันดอนเงิน
วัดพระธาตุม่วงคำงามค้ำฟ้า
บุญนำพาชนทั่วทิศจิตสรรเสริญ
มาร่วมบุญมากมายกันเหลือเกิน
แสนเพลิดเพลินดอยสูงรุ่งเรืองธรรม
เดินทางต่อพระธาตุลำปางหลวง
สดชื่นทรวงพุทธคุณหนุนอิ่มหนำ
พระธาตุงามสง่าน่าจดจำ
ผลบุญล้ำธรรมรสโอสทดล
โอ้ดินแดนแคว้นนักธรรมล้ำเลอค่า
ท่านครูบาศรีวิชัยให้ฉงน
ที่ลำพูนบ้านเกิดท่านนั้นมีมนต์
นำผู้คนจากทุกทิศคิดเยี่ยมเยือน
ไป อ.พร้าว จ.เชียงใหม่ในอ้อมเขา
ความสุขใดไหนเล่าจะแม้นเหมือน
ช่วยกันสร้างกุฏิธรรมจำมิเลือน
กับเพื่อนเพื่อนนักบุญแสนสุขใจ
เดินทางต่อเมืองกาญฯร่วมงานบวช
ฟังบทสวดพระธรรมน้ำตาไหล
ทั้งบทแหล่ห่นาคซาบซึ้งใจ
พระคุณใดไหนเล่าเท่าแม่เอย
ที่หายไปหลายวันเพราะเหตุนี้
ขอน้องพี่อย่าลืมเลือนนะเพื่อนเอ๋ย
กลับมาแล้วเขียนบทกลอนอ้อนดังเคย
อย่าละเลยกันหนาม่านดอยวอน
หน้าส่วนตัว
1731
