31 มกราคม 2548 11:00 น.
มุมมองของเม็ดทราย
แอบส่งยิ้มให้เธอเบาเบา
อยู่ในมุมที่แสนเงียบเหงา..อ่อนไหว
ความสุขเล็ก ๆ บนโลกใบกว้าง..
..อาจดูเหมือนอ้างว้างกว่าใคร
แค่นั้นก็แสนดีใจ..แม้ไม่เคยได้อะไรคืนมา
แค่เธอยิ้มกับใคร ๆ .. อย่างที่เป็น
ขอแค่ฉันได้เห็น..แม้ความรักต้องหลบเร้นหรือไร้ค่า
แค่ได้หายใจบนโลกใบหนึ่ง
มีสักคนให้คิดถึงทุกเวลา
แค่นั้นคงดีกว่า...โลกที่ไม่เหว่ว้า แต่ไร้เธอ
9 มกราคม 2548 12:55 น.
มุมมองของเม็ดทราย
บทกลอนของฉันมันไร้ค่า
คงเหมือนกับคำสัญญา ที่คนให้มาไม่เคยรักษาไว้
คงเหมือนกับความรัก ที่ผ่านมาทายทักเพื่อจากไกล
คงเหมือนหนึ่งลมหายใจ ที่ไม่เคยมีใครคิดไยดี
ฉันท้อเหลือเกินนะรู้ไหม
ที่ต้องวางหัวใจไว้กับคนไม่ห่วงใยใครตรงนี้
ได้แต่เขียนคำพร่ำเพ้อ ที่มีเพียงเธอ..เธอ..เธอทุกที
ฝังจมกับคำสัญญาที่มี ความรักที่เคยแสนดี
แต่วันนี้ไม่เหลือมีคุณค่าใด
บทกลอนบทสุดท้ายยังคงไร้ค่า
คงไม่ต่างกับคำร่ำลา..คงเหมือนหยดน้ำตาเต้นไหว
คงไม่ต่างกับความรักที่ยังคงแน่นหนักไม่เปลี่ยนไป
คงเหมือนกับลมหายใจ...ที่อ่อนล้าเพียงใดก็รักเธอ
หน้าส่วนตัว
1004
