24 กรกฎาคม 2547 12:15 น.
มุมมองของเม็ดทราย
บทกวี..สีน้ำตา
ตัวอักษรเลือนลาพร่าไหว
หนึ่งคนลึกซึ้ง..อีกคนหนึ่งไม่คิดอะไร
ความหวังดีที่ส่งให้..
ความเย็นชาจากใครที่รับมา
เพลงรัก..สีเศร้า
ยิ่งฟัง ยิ่งเหงา ยิ่งอ่อนล้า
ความรักไม่เคยไปถึง ฉันยังดื้อดึงเสียน้ำตา
เขาไม่เคยเห็นค่า ไยจึงยื้อเวลาปวดใจ
บนเส้นทาง..สีหม่น
ฉันคงต้องลืมบางคนที่อยากใกล้
เมื่อเสียงหัวใจแผ่วลง..
ฉันคงเลิกพะวงกับคนไกล
และเมื่อหมดลมหายใจ..
ฉันคงลืมเธอได้..เสียที
30 มิถุนายน 2547 14:50 น.
มุมมองของเม็ดทราย
อาจไม่ได้มีเธอทุกตื่นฝัน
แค่คิดถึงเธอทุกวันเมื่อไม่ได้พบหน้า
อาจไม่ได้มีแต่เรื่องของเราในเงาตา
แต่ภาพเธอก็ปรากฏเสมอมาที่หัวใจ
อาจไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอเสมอ
แต่เชื่อเถอะนะเธอ..ฉันไม่เคยไปไหน
และแม้คนอย่างฉันจะไม่มี รักชั่วนิรันดร์ ให้ใคร
แต่ก็มี รักชั่วลมหายใจ...ฉันให้เธอ
หน้าส่วนตัว
711
