17 กรกฎาคม 2549 21:15 น.
มือ ไหม้พาย
หิวอีกแล้วหรือไรมนุษย์หนอ
ยิ่งกินยิ่งไม่พอยิ่งกระหาย
เมนูเลือดเสิร์ฟตามกับความตาย
เทน้ำตาซึมหายไปเซาะดิน
ปรุงระเบิดเป็นออเดิร์ฟไว้เสิร์ฟก่อน
กระสุนปืนร้อนร้อนร่อนถวิล
นิวเคลียร์หวานหอมกลมกล่อมลิ้น
ควักหัวใจมากินจนชินชา
ผืนแผ่นดินเดียวกัน เราฉันเพื่อน
แต่ใกล้เหมือนอยู่ไกล ไปยิ่งกว่า
ต้นไม้ชังจึงเติบร่างอย่างช้าช้า
โตด้วยหยาดน้ำตา จากฟ้าเดียว
สักวันหนึ่งเงาไม้จะปรกโลก
เป็นด้านมืดคืนโศกน่าหวาดเสียว
ธารน้ำตาท่วมท้นทั้งโลกเทียว
แต่หัวใจแห้งเหี่ยว ไปนิรันดร์
รักจะเหือดแห้งแล้งทุกแหล่งไป
เลือดจะท่วมหัวใจไปชั่วกาล.
--------------------------
แด่... โศกนาฏกรรมอิสราเอล-เลบานอน
และความขัดแย้งอื่นๆ ของโลก!!
หน้าส่วนตัว
1888
