11 มกราคม 2548 15:53 น.
มือ ไหม้พาย
--ทรายหนาวร้าวไผท
แผ่นดินไห้เวทนา
สมุทรล้นท้นดวงตา
ท่วมฤทัยไม่เคลื่อนคลาย.
----------------
--ฤดูนี้มรสุมคลื่นคลุ้มคลั่ง
ปราสาททรายความหวังพังสลาย
เธออาจคิดว่าโดดเดี่ยวว่าเดียวดาย
บางครั้งเผลอร้องไห้ไร้คนมอง.
เทียนชีวิตหลี่แสงเรี่ยวแรงถอย
เรือล้ำน้อยเคว้งคว้างกลางคืนหมอง
พรุ่งนี้เธอจะเห็นว่าฟ้าสีทอง
เป็นครรลองสัจธรรมความเป็นจริง.
ปลาคนว่ายเวิ้งทะเลโลก
สุขเพื่อโศกสูญเพื่อสร้างสืบสรรพสิ่ง
ยังมีรักจากใจไว้พักพิง
ไทยไม่เคยทอดทิ้งทุกเพื่อนไทย.
เธอก็รู้คืนนี้มืดมิดนัก
หยุดพักล้มตัวนอนก่อนดีไหม
โลกวันนี้ร้อนรน..กังวลใจ
หนักเกินไปที่จะแบกรับมัน.
เธอสูญเสียหัวใจไปเสี้ยวหนึ่ง
ฉันรู้ถึงความร้าวรวดเจ็บปวดนั่น
แผลที่บาดหัวใจไม่ต่างกัน
เพราะผูกพันลึกซึ้งเป็นหนึ่งใจ.
เพื่อนรัก..ฉันจะคอยประครอง
ซับน้ำตาคราหม่นหมองยามร้องไห้
ฉันจะอยู่เคียงข้างไม่ห่างไกล
ปลุกหัวใจ ลุกขึ้น..ยืนข้างเธอ.
-------------------