7 พฤศจิกายน 2547 23:56 น.
มือ ไหม้พาย
..คิดถึงวันเก่าเก่า
วันที่เราเคยใกล้ชิด
ดุจสายใยแห่งชีวิต
เธอคือมิตรคือเพื่อนใจ...
คิดถึงวันดีดี
วันที่มีเราเคียงใกล้
ยังจดจำยังฝังใจ
เธอยืมเงินฉันไปแล้วไม่คืน...
2 พฤศจิกายน 2547 13:38 น.
มือ ไหม้พาย
ฉันชอบกลอน
ก่อนจะนอนดูกลอนแล้วอ่นใจ
หากไม่เห็นกลอนนั้นคงหวั่นไหว
โจรจะขึ้นบ้านใครไม่ล็อคกลอน...
30 ตุลาคม 2547 18:52 น.
มือ ไหม้พาย
วันที่..ท้องฟ้าเธอพร่าหม่น
ดวงดาวหล่นแสงจันทร์ก็พลันหาย
เมฆหมอกครึ้มคลุมฟ้าน้ำตาราย
เสมือนยืนเดียวดายในโลกนี้...
วันนี้..แม้ท้องฟ้าเธอพร่าหม่น
อย่ากังวลที่จะข้ามตามวิถี
จับมือฉันแน่นแน่นนะคนดี
เราจะผ่านทางนี้ไปด้วยกัน...
ขอบรรยายฟ้างามในยามนี้
ขอบอกความรู้สึกดีที่ใจฉัน
ขอเป็นดั่งดวงตาให้แก่กัน
ขอให้เธอรู้ว่าฉันอยู่ไม่ไกล...
ตาเธอหลับขอเพียงใจเธอไม่หลับ
เหมือนดาวดับแต่โลกฤาโยกไหว
เพื่อนเอย..ปิดตาแล้วเปิดใจ
จะเห็นโลกงามเพียงใด..ด้วยใจเธอ...
บทกลอนไทย
หน้าส่วนตัว
836
