16 กรกฎาคม 2548 22:11 น.

กระด้าง

ขรุขระมิเนื้อเนียนนวล
กระด้างหยาบกวน
มิชวนมองชายหมายชม

น้ำใจน้ำจิตชิดขม
ไฟช่วงโชติบ่ม
เป็นแท่งคมดาบคราบเลว

ร้อนรุ่มมั่วสุมเพลิงเปลว
เพื่อนตายคล้ายเหว
โฮ่เฮ้วโฮ่ฮิ้วละลิ่วรอ

กลิ่นคราบสาบส่อ
ตระกละกระหายไม่พอ
ร้องขออย่างชาติทรพี

ในใจ-ความละมุนละไม-ไม่มี
ไร้ซึ่งสะเก็ดความดี
มากมีแต่สีชั่วทั่วกาย

คิดแต่ตัวเองสบาย
ลืมหมดมิตรสหาย
สุดท้ายต้องโดนไฟบรรลัยกัลป์

***ขอบคุณนะคะที่แวะเข้าอ่าน