10 เมษายน 2548 22:18 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
คาวคน
ไม่สูญสิ้น กลิ่นสาบ กับคราบเลือด
ที่ยังเชือด เฉือนใจ ไม่ไปไหน
แม้กลิ่นสิ้น แต่สีคราบ ยังอาบใน
ยังฉาบอยู่ คู่กับใจ ที่ไร้แรง
มีสองแขน สองขา น่าจะทน
แต่ใจหม่น คนก็คน ไม่ทนแข็ง
เธอดั่งมีด กรีดหัวใจ จนทิ่มแทง
ยากจะแฝง แรงน้ำตา ยากจะทน
หนึ่งหยาดริน รดหยด บดใบหน้า
ทับอีกหนึ่ง หยาดน้ำตา จนสับสน
หมื่นน้ำตา รินมาจาก หนึ่งใจคน
จะลานลน ทนตาย ก็คล้ายกัน
จะให้ฉัน ร่ำร้อง จะจ้องฆ่า
หรือให้ปาด หยาดน้ำตา กลับหลังหัน
ให้เอ่ยปาก ถากถาง กับใครกัน
ยอมเก็บมัน ลั่นในฝัน ยังจะดี
ล้างคราบคาว สาวไม่สด จนหมดสิ้น
ไม่สิ้นกลิ่น ใจต่ำ ยังคล้ำสี
กายสะอาด แต่ชาติเก่า ยังเคล้าคลี
คงไม่มี ทางจะสร่าง สิ้นกลิ่นคาว
กลิ่นน้ำตา กลิ่นสาบ กลิ่นคราบเลือด
ยังคงเชือด เฉือนใจ ในคืนหนาว
แผลในใจ ไม่เคยจาง เป็นทางยาว
อันความคาว ยังฉาวอยู่ คู่จิตใจ
**แก้แล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยแนะนำ