13 เมษายน 2548 23:55 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
วิกฤติ..ฤดู
เดี๋ยวนี้..ฤดูเปลี่ยน...เวียนวน...จนคนคลั่ง
เดี๋ยวก่อน...ฤดูอยู่...ทนนาน...จนคนเศร้า
เดี๋ยวหน้า...ฤดู.........อาจไม่มี
** สี่ฤดู ดูดี ดีแค่นาม
13 เมษายน 2548 22:17 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
หนึ่งคือฉัน...หนึ่งคือเธอ
หนึ่งคนมอง
หนึ่งคนหัน
หนึ่งคือฉัน
หนึ่งคือเธอ
หนึ่งคนลืม
หนึ่งอยากเจอ
หนึ่งคือเธอ
หนึ่งคือฉัน
หนึ่งคนฝัน
จนวันนี้
หนึ่งคนมี
หนึ่งคนนั้น
หนึ่งคนรอ
จะมีวัน
หนึ่งคนนั้น
จะมีเธอ
**กลอนนี้แต่งไว้วันที่ 15 พฤศจิกายน 2546 เพื่อนให้แต่งให้ค่ะ ....คิ
13 เมษายน 2548 22:13 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
จาก(หนึ่ง)ใจ...
หนึ่งใจรอ
หนึ่งใจทิ้ง
หนึ่งใจจริง
หนึ่งใจแกล้ง
หนึ่งใจรัก
หนึ่งใจแรง
หนึ่งใจแสร้ง
เป็นมีใจ
หนึ่งใจจาก
หนึ่งใจจบ
หนึ่งใจพบ
หนึ่งใจใหม่
หนึ่งใจร้อง
แทบขาดใจ
แต่หนึ่งใจ
ไม่หันมอง
13 เมษายน 2548 21:31 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
ใยแห่งรัก
ไยความรัก มักทำ ให้ช้ำจิต
ไยชีวิต มิดจน ต้องหม่นหมอง
ไยความรู้ สึกถึงยาก จะลิ้มลอง
ไยเจ้าของ ของใจเธอ จึงเปลี่ยนคน
ไยเวลา เดินช้าๆ แต่คร่าจิต
ไยความคิด ยึดติดอยู่ คู่สับสน
ไยความดี ที่มี ถึงอับจน
ไยไม่ส่ง ผลให้ใจ ใครเปลี่ยนแปลง
ไยความจริง ถึงเป็นสิ่ง ที่หนียาก
ไยบางราก แห่งรัก ยังคงแฝง
ไยหัวใจ ที่อ่อนไหว ต้องไร้แรง
ไยฟ้าแกล้ง ให้ใจแข็ง ได้ไม่นาน
ไยบางที น้ำตาที่ ไม่ควรไหล
ไยน้ำใส ยังคงไหล ไร้สงสาร
ไยคนเรา ถึงได้เศร้า ได้นานนาน
ไยความเจ็บ ถึงคลืบคลาน เข้าใกล้ใจ
ไยทางเลือก ถึงมี ได้น้อยนัก
ไยความรัก ต้องทำ ให้หวั่นไหว
ไยความฝัน ทำฉัน ให้สุขใจ
ไยหัวใจ มันยาก จะหยั่งลง
ไยชีวิต วิจิตร จนคิดหนัก
ใยแห่งรัก ยังชักอยู่ ให้ลุ่มหลง
ไยใจเรา ต้องรักเขา อย่างซื่อตรง
ไยตัวเรา ต้องมั่นคง ไม่เดินก้าว
ไยน้ำใส ยังไหลลง ต้องสองแก้ม
ไยคืนแรม ถึงต้องแซม ด้วยลมหนาว
ไยกรวดดิน ถึงต้องดิ้น ไปถิ่นดาว
ไยทางยาว ถึงยากเกิน จะเดินไป
ไยจันทรา ที่พร่าเห็น เพียงน้อยนิด
ไยพิชิต ใจฟ้า ให้หลงใหล
ไยความรัก ที่ให้เขา ไปหมดใจ
ไยไม่เชือด เฉือนใจ เขาได้เลย..
13 เมษายน 2548 18:35 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
ผู้พูด...ผู้ฟัง
ผู้พูด ((ก่อน))
หนึ่งร้อย..ถ้อยคำ...พร่ำบอก
ไม่หรอก..ไม่ฟัง...ทั้งสิ้น
หนึ่งร้อย...ถ้อยคำ...ได้ยิน
เพียงยิน...สิ้นเสียง...เพียงลม
หนึ่งร้อย...ถ้อยคำ...ยังคง
พร่ำจน...สิ้นเสียง...สิ้นใจ...
ผู้ฟัง((หลัง))
หนึ่งร้อย...ถ้อยคำ...ไม่บอก
ไม่หรอก...ยังไม่...จบสิ้น
หนึ่งคน...คอยฟัง...อยากยิน
น้ำตา...หยดริน...ร่างเย็น
หนึ่งร้อย...ถ้อยคำ...ลำเค็น
อยากยิน...เมื่อสิ้น...ลมใจ...
***ก่อนที่มันจะสายเกินไป ก็อยากให้ลองฟังคำแนะนำจากคนที่รักเราบ้างนะคะ