25 มกราคม 2545 15:36 น.
มิลินทรา
ฟ้าร้อง ฝนซา ลมพัดผ่าน
ท่ามกลางเสียงร้องของท้องฟ้า
ฉันเป็นผู้เดียวที่ร้องไห้
บอกกับใจตัวเองว่าต้องเข้มแข็ง
ทั้งๆที่อ่อนแรงไขว่คว้า
บอกกับใจตัวเองว่าต้องยืนอย่าช้า
บอกกับตัวเองว่าอย่าแพ้
ฉันเหนื่อยเหลือเกิน อยากพักจากนี้และตลอดไป
17 ธันวาคม 2544 18:00 น.
มิลินทรา
ลมมันพัดหวน
ใบพริ้วต้นพริ้วไผ่สน
ลู่ลมไหวเอนอ่อนไหว
ต้องตาลมพัดจับใจ
ฤาไซร้ใจใครเศร้าหมอง
มุมหนึ่งหนาวเย็นจับจิต
อีกมุมหนึ่งร้อนพิษเสน่ห์หา.....
สองมุมแตกต่างที่กาลเวลา
ฤาหาค่า..ไม่ได้ในอาทร
10 มิถุนายน 2544 11:36 น.
มิลินทรา
กำลังใจต้องไปหาทำไมที่คนอื่น
ขอแล้วไม่คืนแล้วจะมีประโยชน์อะไร
หัดสร้างกำลังใจขึ้นมาเองซะบ้าง
แล้วจะรู้ว่ามันมีค่ามากมายขนาดไหน
อย่างน้อยๆจะได้เรียนรู้และเข้าใจ
ว่าสิ่งที่ผิดพลาดไปต้องแก้ไขอย่างไรบ้าง...
กำลังใจเป็นสิ่งที่มีค่า..
แต่ต้องสร้างคุณค่าให้กับตัวเราเองก่อน
อย่าคิดไปอ้อนวอนจากใครต่อใคร...วันนี้...มีค่ามาก
สร้างกำลังใจให้ตัวเรา...เป็นของเราตลอดไป...
ทะเล(ฟ้า)