17 มิถุนายน 2545 09:47 น.
มาโนช
แรกพบเจ้าฉ่ำชื่นดวงใจนัก
เผลอหลงรักเจ้าเข้าแล้วเต็มดวงใจ
คราแรกพบเจ้ายังพิสุทธ์ใส
อยู่เคียงใกล้เย็นฉ่ำทั้งชีวี
เจ้ากล้าแกร่งสะอาดใสใจลุ่มหลง
เจ้ามั่นคงดำรงไว้ซึ่งความดี
ใครมีทุกข์มีโศรกทับทวี
เจ้าพลีร่างรองรับซับน้ำตา
เวลาผันผ่านเนินนานวัน
ได้พบกันอีกครั้งซ้ำนักหนา
ที่เคยสดใสผ่องโสภา
กลับโรยราดำคล้ำซ้ำกมล
ถูกคนเห็นแก่ได้ทำลายเจ้า
ทุกค่ำเช้าเจ้ากล้ำกลืนฝืนใจทน
ยังยืนหยัดฝืนสู้ไม่หมองหม่น
ไทยทุกคนเรียกเจ้า...เจ้าพระยา
12 มิถุนายน 2545 16:05 น.
มาโนช
ใจโศรกเศร้า เศร้าโศรกใจ ทำไมกัน
อยู่นี้ฉัน ฉันอยู่นี้ สบายดี
อยู่ไหนเธอ เธออยู่ไหน จงสุขี
รักคงที่ ที่รักคง ไว้วางใจ
อย่าห่วงฉัน ฉันอย่าห่วง ใจคงมั่น
คืนและวัน วันและคืน ผ่านเร็วไว
มั่นใจเธอ เธอมั่นใจ ไม่เปลียนไป
เราสองใจ ใจสองเรา นั่นแน่วแน่
รักมั่นคง คงรักมั่น ฉันและเธอ
ทุกวันเพ้อ เพ้อทุกวัน รักเที่ยงแท้
อยู่ไกลฉัน ฉันอยู่ไกล อย่ายอมแพ้
ฉันแน่ใจ ใจฉันแน่ รักไม่หยุด
สัญญาใจ ใจสัญญา จะเฝ้ารอ
เพียงแต่ขอ ขอแต่เพียง รักอย่าทรุด
รักเราสอง สองเรารัก ใจผ่องผุด
รักที่สุด สุดที่รัก นั้นคือเธอ
11 มิถุนายน 2545 12:53 น.
มาโนช
คิดถึงรอยยิ้มที่แสนหวาน
คิดถึงกังวานเสียงที่สดใส
คิดถึงแววตาที่จริงใจ
คิดถึงความเป็นไปเราทั้งสอง
ความคิดถึงมีค่ามากนักหนา
วันเวลาผันผ่านตามครรลอง
ความคิดถึงเพิ่มค่ากำลังสอง
เข้าครอบครองเต็มล้นดวงกมล
หมายมอบหอบความคิดถึงมาให้เธอ
พอได้เจอเธอเพ้อเหมือนต้องมนต์
ความคิดถึงที่มีค่ามากเหลือล้น
คงไม่พ้นเพียงเศษหินถมใจจม
6 มิถุนายน 2545 12:38 น.
มาโนช
คิดถึงเพื่อนเก่าเราเคยคบ
พอเรียนจบต้องพรากจากห่างเหิน
มุ่งสร้างตัวสร้างฐานะพากันเพลิน
ต่างเจริญก้าวไกลในหน้าที่
แต่ละวันแต่ละเดือนที่เคลื่อนผ่าน
ต่างสมานดวงจิตมิตรไมตรี
ต่างสุขต่างฝันตามวิถี
เรารู้ดีมีน้ำใจห่วงหา
บางครั้งพลาดพลั้งใจช้ำชอก
เธอยังหยอกล้อเล่นไม่เห็นค่า
คนอยู่ใกล้ใยไม่รีบคว้า
สู่อุตส่าห์คอยท่าให้ทายใจ
แล้ววันหนึ่งได้รับการ์ดสีชมพู
ช่างสวยหรูมีชื่อเธอคนใกล้
เป็นเจ้าสาวคู่เขาไม่รู้ใคร
น่าดีใจที่เธอมีคู่ครอง
แต่แปลกนักใจเรากลับช้ำชา
น้ำตาเจ้ากรรมกลับไหลนอง
วันที่เพื่อนสุขสมดั่งใจปอง
กลับต้องหมองวันเจ้าเข้าวิวาห์
30 พฤษภาคม 2545 13:46 น.
มาโนช
เป็นข้าราชการ ช่างยาก ลำบากนัก
ไม่มีพรรค มีพวก ก็ไม่ใหญ่
มีพรรค มีพวกมาก ลำบากใจ
ถึงเป็นใหญ่ ก็ไม่พ้น ต้องมลทิน
เป็นคุณสา คุณสม แลคุณสี
คงได้ดี เพราะร่ำรวย ด้วยทรัพย์สิน
นั่งบนหอ รอเวลา ก็มีกิน
เป็นหลืบริ้น ปลิ้นปล้อน ด้วยเหลี่ยมเล่ห์
เป็นข้าราชการ เคียงข้าง ประชาชน
คงไม่พ้น ภัยพาล คนเกเร
ต้องยึดมั่น ศักดิ์ศรี ไม่หันเห
ถึงไม่เท่ห์ ต้องไม่ถอย คนถ่อยพาล
เป็นคุณสา คุณสม แลคุณสี
มากบารมี ในมวล หมู่มาร
มีพร้อม ข้าทาส บริวาร
สุขสำราญ บ้านเรือน ล้วนใหญ่โต
เป็นข้าราชการ ที่ดี มีมานะ
ก็ควรจะ ต้องป้องภัย ใช่คุยโว
ถึงถูกมอง ว่าควาย ที่แสนโง
ไม่ใหญ่โต ขอเป็น ข้าประชาชน
หน้าส่วนตัว
671
