5 เมษายน 2552 11:22 น.
มาเรียณัฐ
ทุกสิ่งอ่อนโยน อ่อนหวาน น่ารักน่ารักษาไว้ตราบนานเท่านานในเวลานั้น หากอแต่สองปีแรกมันคงยังใหม่อยู่ เราเลยมองข้ามอะไรๆไปทั้งที่เราไม่เคยคิด ไม่เคยเห็นมันมาก่อน พี่รัก...อย่างนั้น อย่างนี้ พี่สัญญา..อย่างนั้นอย่างนี้ ดูๆแล้วน่ารักมากการกระทำก็เช่นกัน อ่อนหวานอ่อนโยน รับผิดชอบคำพูดดีไปทุกอย่าง
เข้าปีที่สาม อะไรๆมันเปลี่ยนสถานะของพี่ สิ่งแวดล้อมและตัวแปรอื่นๆที่ไม่เคยเห็นก็เข้ามา เราวางแผนไว้กับชีวิตเราสองคน แต่พี่ไม่เคยที่จะทำให้เราได้ภูมิใจ...ใช่แล้วรักของเรากำลังจะเก่าไปแล้ว..พี่เองไม่ใส่ใจไม่สนใจ รวมทั้งไม่รักษาคำพูด เวลาที่เคยให้ก็น้อยลงๆจนแทบไม่มี เราต่างหากที่เจียดเวลาหาเวลาเพื่อพี่..แม้จะแสนลำบากในการเดินทางทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย เพียงแค่เราต้องการรักษาความรักของเราสองคนไว้...อนาคตที่เราพยายามสร้าง มันเหนื่อยเพราะพี่ไม่คิดจะสร้างเองเพื่อเรา วันๆพี่เอาแต่สนุกสนานไปวันๆ ที่เราทนไม่ได้ก็คือเรื่องหญิง ...ตอนนี้ยอมรับว่าเราต้องเก็บความคับอกคคับใจไว้คนเดียว พี่ไม่สนใจเราแล้ว ขนาดเราจะขอเวลาให้ห่างคนรอบข้างสักห้านาที พี่ไม่ตอบมาเลย แล้ว เราจะทนทำไม รักเราเก่าไปแล้วจริงๆ คงไม่มีโอกาสให้พี่อีกแล้วหล่ะ มันเจ็บเข้าใจไหม....